Pure bliss

Tussen twee nummers door, gisteravond in het Beacon Theater in New York, zei Brian Wilson tegen Al Jardine: ,,Hoeveel mensen passen er eigenlijk in het Beacon Theater?''

,,Vijfduizend misschien?'', gokte die.

,,Drieduizend'', wist een van de andere bandleden.

,,Drieduizend'', zei Brian Wilson. ,,Zullen we met zijn allen Row row row your boat zingen?''

En zo gebeurde het. Zaten we met de hele zaal tussen twee Beach-Boyssongs door zomaar te zingen:

Row row row your boat
gently down the stream
merrily merrily merrily merrily
life is but a dream

Brian Wilson, het genie achter de Beach Boys, de man die door drugs en aandoeningen steeds merkwaardiger werd en werd uitgebuit door zijn psycholoog (zie de prachtfilm Love and Mercy) reist dit jaar rond met een band van tien, bij sommige nummers zelfs elf man. Hijzelf en gitarist Al Jardine zijn de enige oorspronkelijke Beach Boys hier.  Jardine's zoon Matt zong de hoge stukken. De hele band zong trouwens.

De aanleiding: vijftig jaar geleden verscheen Pet Sounds, het album waarmee hij een andere richting op wilde en van alles uitprobeerde, tot hondengeblaf toe (zie nogmaals Love and Mercy).

Ik kwam er gistermiddag pas achter dat dit concert er was en kocht een van de allerlaatste kaartjes, een stoel pal achter het geluid. Een mooie plek, want hier klonk het natuurlijk het beste. En hoe kun je een zomer in New York beter afsluiten (nou ja, zowat) dan met nummers van de Beach Boys, die een en al zomer zijn en tegelijk weemoedig.

Naast me zat een jongen uit Hongkong, Derrick Wan, die communicatie studeert aan de New York University. Aan de andere kant zat een dikke veertiger, die de Beach Boys wel eens had gezien maar zonder Brian Wilson, en dit was het hoogtepunt, vond hij. ,,Je zit in de zaal met een legende.''

Hij trok een zakje cashewnoten met chocola open, bood me er een paar aan. ,,They really hit the spot, right?'', vroeg hij. Toen ik ja zei, kreeg ik het hele zakje. ,,Ik heb er nog een'', zei hij, en trok een nieuwe open.

Het concert was als het ware in drie delen: eerst hits van de Beach Boys, toen pauze, toen het album Pet Sounds (,,Dit wordt 37 minuten pure bliss'', voorspelde de man van de cashewnoten), weer pauze, en toen nog een reeks hits.

Ik keek Wilson bijna recht in het grote gezicht, dat als een bleke vlek boven de vleugel hing waar hij achter zat. Veel speelde hij daar niet op, zijn handen hingen vaak langs zijn zij, nog twee bleke vlekken. Soms zwaaide hij ze omhoog met de muziek, alsof hij herontdekte hoe mooi die was. Als hij zong klonk hij een beetje als Randy Newman.

Die pauzes had hij echt nodig: hij liep al van het podium tijdens de laatste nummers. De andere bandleden bekommerden zich om hem, soms vulden ze de zangtekst aan, een keer kreeg hij een schoudermassage.

,,This is the best song I ever wrote'', zei hij toen ze aan God Only Knows begonnen. En ik zal je vertellen, daar kwam het allemaal samen. Die oude stem van hem, de hoge van Matt Jardine, alle stemmen van de andere bandleden, de instrumenten, de zaal stroomde vol met geluid. Bliss, om mijn buurman te citeren.

Set

Na afloop vroeg die buurman de technicus om de setlist. Drie A4'tjes met de titels. Die kreeg hij, en hij gaf mij er een van de vellen.

,,Is dat de setlist?'', zei Derrick, die op zijn telefoontje verwoed bij had zitten houden hoe al die nummers heetten, voorzover hij het wist. ,,Mag ik er een foto van maken?''

,,Ik weet wat beters'', zei ik. ,,Je mag hem hebben, als ik een foto van jou mag maken.'' Kijk hem glunderen: nog meer bliss.

Hieronder de hele lijst

Our Prayer
Heroes and Villains
California Girls
Dance, Dance, Dance
I Get Around
Shut Down
Little Deuce Coupe
In My Room
Surfer Girl
Don't Worry Baby
Salt Lake City
Wake the World
Add Some Music to Your Day
California Saga: California
(Row Row Row Your Boat)
Darlin'
Sail Away
Wild Honey
Sail On, Sailor  

pauze 

Pet Sounds: Wouldn't It Be Nice
You Still Believe in Me
That's Not Me
Don't Talk (Put Your Head on My Shoulder)
I'm Waiting for the Day
Let's Go Away for Awhile
Sloop John B
God Only Knows
I Know There's an Answer
Here Today 
(Nog een keer Row Row Row Your Boat, daar leek Wilson echt lol in te hebben)
I Just Wasn't Made for These Times
Pet Sounds
Caroline, No Play  

pauze 

Good Vibrations
Help Me, Rhonda
Barbara Ann
Surfin' U.S.A.
Fun, Fun, Fun
Love and Mercy