Pal naast het Flatiron Building was de 23-ste straat afgezet.
Aan deze kant van de dranghekken stonden een stuk of twintig camera's. Sommige ouderwets en enorm, met een cameraman erachter.Andere camera's waren weinig meer dan een iPhone op een statief, die iemand aanzette en dan zelf het bericht insprak met de lege straat als achtergrond. Om de hoek stond een caravan reportagewagens met antenne's erop.
Af en toe schoven de politiemannen de dranghekken opzij om een auto langs te laten van - neem ik aan - een hoogwaardigheidsbekleder. Verder kwam niemand er langs. De straat was leeg.Op lantaarnpalen waren posters geplakt met een telefoonnummer dat je kunt bellen als je iets gezien hebt. Een jongen aan de overkant hield een zelfgemaakt bord omhoog met 9-11 Inside Job.
Voor het overige was er niks te zien, want de ontploffing in een prullenbak op deze straat is al bijna anderhalve dag geleden. Door de wol geverfde tv-mensen hadden klapstoeltjes mee en zaten met elkaar te kletsen.
Toch ga je kijken, dan maar naar al die pers, de politie en die anchormen, die met een gewichtig gezicht herhalen dat burgemeester Bill de Blasio heeft gezegd dat het erop lijkt dat het opzet is geweest, maar geen terrorisme. Lijkt mij ook: een terrorist had het op een werkdag gedaan, want dan was het verkeer in de hele stad ontwricht. Nu is het bijna een uitje. Veel passanten maakten een selfie.
Toch kreeg ik ook een waarschuwing via mijn telefoon, toen ze op de 27-ste Straat West een snelkookpan met plakband en een telefoon eraan hadden gevonden.
De boodschap (links): niet voor het raam staan. Twee uur later (rechts) mochten ze weer.
Bijzonder, om zulke berichten te krijgen. Je hebt het gevoel dat je er nu echt bijhoort.
