Quiz
In de krant hadden we vrijdag een filmquiz, met negen redelijk moeilijke vragen en eentje die echt heel moeilijk is. Daarmee kunnen lezers een passepartout en twee vijfrittenkaarten winnen voor het Noordelijk Film Festival.
Een van de redelijk moeilijke vragen is, in welke film van Fons Rademakers Fries gesproken wordt. Met redelijk moeilijk bedoelen we, dat je het niet zo een-twee-drie kunt googlen.
Op mijn weblog stond een tijd geleden ook iets over Fons Rademakers en dat Fries. Dit weekeinde was het vrij druk op dit blog, en dat kwam, las ik bij de webstats, omdat allerlei mensen naar combinaties van Fons Rademakers en Fries zoeken.
Mooi zo! Overigens is er op dit moment nog maar een oplossing binnen. Dus zelfs wie alles fout in zou sturen, maakt nog een goede kans.
maandag 29 oktober 2007
zondag 28 oktober 2007
Lekker ite
,,Kijk'', zei kok Reitse Spanninga gisteravond en hij wees iets boven het midden van zijn handpalm. ,,Hier is Parijs''
Daarna schoof de wijsvinger omlaag en naar links: daar stroomt de Loire. ,,Hier komt de Touraine vandaan, hier de Sancerre'', gebaarde hij. ,,Je kunt ook zeggen: als Sneek Touraine is, is Joure Sancerre.''
Zo maakte hij duidelijk, waar de witte wijn vandaan kwam die hij ons zojuist had ingeschoken. We waren met zijn achten naar Joure, om bij Spanninga in zijn restaurant 't Plein te eten. Hij is bekend door het televisieprogramma 'Lekker ite mei Reitse' op Omrop Fryslan, dat Jacco maakt. Jacco had dit etentje geregeld.
Het was niet in het restaurant, maar aan een speciale tafel in de keuken zelf. Wat heb je immers aan een mooi verbouwde keuken als nooit iemand dat ziet, was de redenering.
Het begon goed, want Reitse liet een van ons, Sjoerd, bij binnenkomst een fles champagne sabreren. Dat wil zeggen dat je de kurk en het bovenste stukje van de fles eraf slaat met een sabel. Niet heel hard, maar met een deskundig tikje, precies waar het glas het zwakst is, ergens bij de naad van het glas. Reitse had zelf een sabel, van zijn opa die bij de politie had gezeten.
Enfin, na de uitgebreide instructies sloeg Sjoerd de fles compleet aan diggels. Zonde natuurlijk, maar de televisiekok bleef onverstoorbaar glimlachen en deed of dit alle dagen wel een keertje gebeurt, pakte een nieuwe champagnefles en sloeg die zelf met vaardige hand open.
Na zo'n huzarenstukje verwachtte ik dat de champagne ook uit damesschoenen gedronken zou gaan worden, maar dat viel mee: we kregen het gewoon in glazen.
Ik heb een paar foto's gemaakt van het eten zelf, al ben ik het toetje vergeten te kieken. Het hoofdgerecht was haas, na afloop was er koffie (geen Douwe Egberts, wat je in Joure wel zou denken) met D.O.M. Benedictine en sigaren.
Dat Gryts zo eigenaardig met haar neus in het voedsel zit, hoort erbij. Ze kreeg een vegetarisch gerecht, met de groente in een verpakking erbij: als ze die openmaakte moest ze van Reitse het aroma opsnuiven. Het was, al met al, een leerzame avond, Ik ben er na drie dagen al achter, dat het helemaal zo erg niet is om tijdelijk zonder keuken te zitten.
,,Kijk'', zei kok Reitse Spanninga gisteravond en hij wees iets boven het midden van zijn handpalm. ,,Hier is Parijs''
Daarna schoof de wijsvinger omlaag en naar links: daar stroomt de Loire. ,,Hier komt de Touraine vandaan, hier de Sancerre'', gebaarde hij. ,,Je kunt ook zeggen: als Sneek Touraine is, is Joure Sancerre.''
Zo maakte hij duidelijk, waar de witte wijn vandaan kwam die hij ons zojuist had ingeschoken. We waren met zijn achten naar Joure, om bij Spanninga in zijn restaurant 't Plein te eten. Hij is bekend door het televisieprogramma 'Lekker ite mei Reitse' op Omrop Fryslan, dat Jacco maakt. Jacco had dit etentje geregeld.
Het was niet in het restaurant, maar aan een speciale tafel in de keuken zelf. Wat heb je immers aan een mooi verbouwde keuken als nooit iemand dat ziet, was de redenering.
Het begon goed, want Reitse liet een van ons, Sjoerd, bij binnenkomst een fles champagne sabreren. Dat wil zeggen dat je de kurk en het bovenste stukje van de fles eraf slaat met een sabel. Niet heel hard, maar met een deskundig tikje, precies waar het glas het zwakst is, ergens bij de naad van het glas. Reitse had zelf een sabel, van zijn opa die bij de politie had gezeten.
Enfin, na de uitgebreide instructies sloeg Sjoerd de fles compleet aan diggels. Zonde natuurlijk, maar de televisiekok bleef onverstoorbaar glimlachen en deed of dit alle dagen wel een keertje gebeurt, pakte een nieuwe champagnefles en sloeg die zelf met vaardige hand open.
Na zo'n huzarenstukje verwachtte ik dat de champagne ook uit damesschoenen gedronken zou gaan worden, maar dat viel mee: we kregen het gewoon in glazen.
Ik heb een paar foto's gemaakt van het eten zelf, al ben ik het toetje vergeten te kieken. Het hoofdgerecht was haas, na afloop was er koffie (geen Douwe Egberts, wat je in Joure wel zou denken) met D.O.M. Benedictine en sigaren.
Dat Gryts zo eigenaardig met haar neus in het voedsel zit, hoort erbij. Ze kreeg een vegetarisch gerecht, met de groente in een verpakking erbij: als ze die openmaakte moest ze van Reitse het aroma opsnuiven. Het was, al met al, een leerzame avond, Ik ben er na drie dagen al achter, dat het helemaal zo erg niet is om tijdelijk zonder keuken te zitten.
vrijdag 26 oktober 2007
Welkom in Middelstum
Ad Fahner maakte deze foto in het Groninger dorp Middelstum. Ik kende wel een Asingastraat in Groningen, maar dit is nieuw voor mij, ik ben nog niet eens dood en er is nu al een straat naar me vernoemd.
Helaas is de naam fout gespeld, want in de routeplanners van ANWB en leasebedrijf ALH heet dit Asingalaan. Of de bordenmaker heeft zich vergist, of Ad heeft zitten photoshoppen. Dat laatste is niet uitgesloten, want waar dat streepje staat is nog heel vaag een a te zien.
Ad Fahner maakte deze foto in het Groninger dorp Middelstum. Ik kende wel een Asingastraat in Groningen, maar dit is nieuw voor mij, ik ben nog niet eens dood en er is nu al een straat naar me vernoemd.
Helaas is de naam fout gespeld, want in de routeplanners van ANWB en leasebedrijf ALH heet dit Asingalaan. Of de bordenmaker heeft zich vergist, of Ad heeft zitten photoshoppen. Dat laatste is niet uitgesloten, want waar dat streepje staat is nog heel vaag een a te zien.
donderdag 25 oktober 2007
Out of gas
Iedereen wordt vijftig en Jan Visser ook - die werd het maandag en vierde dat bescheiden met een etentje thuis. VLNR Anke, Gerard, Jan Nijdam, Joop, Jan V en Christien. Al aan het begin van de avond werd er ingezet op de vraag, bij wie van ons het eerste het gas zal worden afgesloten, want die kant gaat het straks natuurlijk op. Ik heb nu al gewonnen: het gas is net afgesloten omdat mijn keuken gesloopt wordt.
Iedereen wordt vijftig en Jan Visser ook - die werd het maandag en vierde dat bescheiden met een etentje thuis. VLNR Anke, Gerard, Jan Nijdam, Joop, Jan V en Christien. Al aan het begin van de avond werd er ingezet op de vraag, bij wie van ons het eerste het gas zal worden afgesloten, want die kant gaat het straks natuurlijk op. Ik heb nu al gewonnen: het gas is net afgesloten omdat mijn keuken gesloopt wordt.
dinsdag 23 oktober 2007
Wederopbouw
Inmiddels zit er weer een nieuw raampje in de auto, dat veel schoner en helderder is dan de andere vensters. Deze foto is van eind vorige week, op de pier op Ameland, in de verte vaart een boot, maar niet de passagiersboot van Wagenborg want die legde op dit moment net aan.
Door de regendruppels die zo mooi blijven liggen doet het denken aan de hoes van de eerste solo-elpee van Peter Gabriel. Nou ja, een beetje dan.
Inmiddels zit er weer een nieuw raampje in de auto, dat veel schoner en helderder is dan de andere vensters. Deze foto is van eind vorige week, op de pier op Ameland, in de verte vaart een boot, maar niet de passagiersboot van Wagenborg want die legde op dit moment net aan.
Door de regendruppels die zo mooi blijven liggen doet het denken aan de hoes van de eerste solo-elpee van Peter Gabriel. Nou ja, een beetje dan.
donderdag 18 oktober 2007
Frambololly
Nooit van gehoord, maar Leeuwarders van gevorderde leeftijd worden er helemaal gek van nostalgie van: de frambololly. Gisteravond was ik op een etentje waar een zekere Douwe Miedema een verhaal hield over die lolly's en ander ijs van De Friesche Koe. Het is al sinds de jaren tachtig niet meer te krijgen, maar iedereen zat met natte ogen te luisteren en te knikken van herkenning.
,,Wat is een frambololly eigenlijk'', vroeg ik onnozel. Het is een donkerrood waterijsje met frambozensmaak, begreep ik, waar je de hele dag een rode tong van hield. Dat kwam van een kleurstof, die, zo verklapte Miedema, kankerverwekkend was en daarom op de verpakking gemeld moest worden.
Nooit van gehoord, maar Leeuwarders van gevorderde leeftijd worden er helemaal gek van nostalgie van: de frambololly. Gisteravond was ik op een etentje waar een zekere Douwe Miedema een verhaal hield over die lolly's en ander ijs van De Friesche Koe. Het is al sinds de jaren tachtig niet meer te krijgen, maar iedereen zat met natte ogen te luisteren en te knikken van herkenning.
,,Wat is een frambololly eigenlijk'', vroeg ik onnozel. Het is een donkerrood waterijsje met frambozensmaak, begreep ik, waar je de hele dag een rode tong van hield. Dat kwam van een kleurstof, die, zo verklapte Miedema, kankerverwekkend was en daarom op de verpakking gemeld moest worden.
woensdag 17 oktober 2007
Oeps
Vanmorgen belde ik het bouwbedrijf, om erachter te komen of ik op de bouwers moest wachten of dat het zo ook wel goed zou komen. Ze hebben de sleutel.
Ik kreeg een antwoordapparaat.
Later belde De Vries terug: hij was onderweg naar Terschelling. Want de bouw begint pas volgende week woensdag, niet deze week. Verkeerd genoteerd...
Voor straf voor zoveel domheid ga ik een week in een vrijwel lege kamer en keuken zitten. Ik vlucht wel in de droomwereld van de film.
Vanmorgen belde ik het bouwbedrijf, om erachter te komen of ik op de bouwers moest wachten of dat het zo ook wel goed zou komen. Ze hebben de sleutel.
Ik kreeg een antwoordapparaat.
Later belde De Vries terug: hij was onderweg naar Terschelling. Want de bouw begint pas volgende week woensdag, niet deze week. Verkeerd genoteerd...
Voor straf voor zoveel domheid ga ik een week in een vrijwel lege kamer en keuken zitten. Ik vlucht wel in de droomwereld van de film.
dinsdag 16 oktober 2007
Een cøøle muur
Een cøøle muur (2007), Viltstift op wand. Jacco & Aart
Muurbloem # 1 & # 2 (2007), Viltstift op wand, makers onbekend
Gezicht op Leeuwarden door autoruit, met Ameland in de achteruitkijkspiegel, (2007). Viltstift op wand. Gryts. Onder: detail, met verschillende beroemde Leeuwarder gebouwen.
Jacco (portret) (2007), Viltstift op wand. Erwin.
Asing (zelfportret) (2007), Viltstift op wand.
Asing (portret) (2007), Viltstift op wand. Erwin.
Asing als zesjarige (portret) (2007), Viltstift op wand. Jacco.
Adolf Hitler (portret) (2007), Viltstift op wand. Jacco.
Max Havelaar was hier (2007). Viltstift op wand. Erwin.
Howl's moving castle (2007). Viltstift op wand. Erwin.
Leeuwarder Muurcourant (2007). Viltstift op wand. Maker onbekend maar er zijn vermoedens.
Meer lekken / Er is meer (2007). Viltstift op wand. Diverse artiesten. En daaronder: Er is meer bier (2007). Viltstift, wand, gevonden tekst. Nog diversere artiesten.
Spinnennest (2007). Viltstift, wand, spinnennest. Erwin.
Constructivistisch en ook expressionistisch portret van Asing en Klaas (bij nacht dan wel). (2007) Viltstift en wand. Erwin.
Muis. (2007) Viltstift en wand. Gryts, naar een concept van Erwin.
(Op het moment dat u dit leest, is de expositie Een cøøle muur vermoedelijk afgelopen en in een bouwcontainer beland)
Een cøøle muur (2007), Viltstift op wand. Jacco & Aart
Muurbloem # 1 & # 2 (2007), Viltstift op wand, makers onbekend
Gezicht op Leeuwarden door autoruit, met Ameland in de achteruitkijkspiegel, (2007). Viltstift op wand. Gryts. Onder: detail, met verschillende beroemde Leeuwarder gebouwen.
Jacco (portret) (2007), Viltstift op wand. Erwin.
Asing (zelfportret) (2007), Viltstift op wand.
Asing (portret) (2007), Viltstift op wand. Erwin.
Asing als zesjarige (portret) (2007), Viltstift op wand. Jacco.
Adolf Hitler (portret) (2007), Viltstift op wand. Jacco.
Max Havelaar was hier (2007). Viltstift op wand. Erwin.
Howl's moving castle (2007). Viltstift op wand. Erwin.
Leeuwarder Muurcourant (2007). Viltstift op wand. Maker onbekend maar er zijn vermoedens.
Meer lekken / Er is meer (2007). Viltstift op wand. Diverse artiesten. En daaronder: Er is meer bier (2007). Viltstift, wand, gevonden tekst. Nog diversere artiesten.
Spinnennest (2007). Viltstift, wand, spinnennest. Erwin.
Constructivistisch en ook expressionistisch portret van Asing en Klaas (bij nacht dan wel). (2007) Viltstift en wand. Erwin.
Muis. (2007) Viltstift en wand. Gryts, naar een concept van Erwin.
(Op het moment dat u dit leest, is de expositie Een cøøle muur vermoedelijk afgelopen en in een bouwcontainer beland)
Gone in 60 minutes
De boekenkast in de kamer, even voor achten. Woensdag komen de bouwers, die met de muur erachter aan de gang gaan. Daarom had ik een heleboel mensen een sms gestuurd, of ze even wilden komen helpen en of ze een doos wilden meebrengen, om de boeken mee de trap op te nemen. Net als vroeger bij de brandweer, toen lange rijen mensen emmers water doorgaven.
Het is een uitstekende methode. Om 8:00 begon het, geleidelijk kwamen er steeds meer mensen met dozen, de boeken waren om 8:44 uur verdwenen en de kast zelf om 8:56. Daarna gingen iedereen enthousiast de muur te lijf met een viltstift. Op de foto Erwin, Jaap en Jacco. Ik zal alle resultaten bij daglicht fotograferen, want het is zeer tijdelijke kunst.
De boekenkast in de kamer, even voor achten. Woensdag komen de bouwers, die met de muur erachter aan de gang gaan. Daarom had ik een heleboel mensen een sms gestuurd, of ze even wilden komen helpen en of ze een doos wilden meebrengen, om de boeken mee de trap op te nemen. Net als vroeger bij de brandweer, toen lange rijen mensen emmers water doorgaven.
Het is een uitstekende methode. Om 8:00 begon het, geleidelijk kwamen er steeds meer mensen met dozen, de boeken waren om 8:44 uur verdwenen en de kast zelf om 8:56. Daarna gingen iedereen enthousiast de muur te lijf met een viltstift. Op de foto Erwin, Jaap en Jacco. Ik zal alle resultaten bij daglicht fotograferen, want het is zeer tijdelijke kunst.
maandag 15 oktober 2007
Glas
,,Jij hebt toch een rode Renault op de parkeerplaats staan'', vroeg collega Hylkje me vanmorgen.
,,Peugeot'', verbeter ik.
,,Daar is het ruit van ingeslagen, er ligt allemaal glas'', zei ze.
Zulke dingen hoor je altijd als het slecht uitkomt: vandaag zal ik pa naar Ameland brengen, waar hij op proef vier dagen heengaat. Uit mijn auto valt niets te stelen, de stokoude radio zit er dan ook nog steeds in zag ik, maar de provinciale atlas van Friesland op de achterbank (ik heb er nog steeds moeite mee om alle dorpen te kunnen vinden) is weg. Dus de dader heeft geen tom-tom.
Gelukkig bestaat er Carglass, een bedrijf waar ze er in een handomdraai een tijdelijke plastic plaat in plakken, met kleverig spul dat op veterdrop lijkt. ,,Geen ramen opendraaien als het rijdt'', zei meneer Carglass. ,,Dan vliegt het er door de druk zo weer uit.''
,,Jij hebt toch een rode Renault op de parkeerplaats staan'', vroeg collega Hylkje me vanmorgen.
,,Peugeot'', verbeter ik.
,,Daar is het ruit van ingeslagen, er ligt allemaal glas'', zei ze.
Zulke dingen hoor je altijd als het slecht uitkomt: vandaag zal ik pa naar Ameland brengen, waar hij op proef vier dagen heengaat. Uit mijn auto valt niets te stelen, de stokoude radio zit er dan ook nog steeds in zag ik, maar de provinciale atlas van Friesland op de achterbank (ik heb er nog steeds moeite mee om alle dorpen te kunnen vinden) is weg. Dus de dader heeft geen tom-tom.
Gelukkig bestaat er Carglass, een bedrijf waar ze er in een handomdraai een tijdelijke plastic plaat in plakken, met kleverig spul dat op veterdrop lijkt. ,,Geen ramen opendraaien als het rijdt'', zei meneer Carglass. ,,Dan vliegt het er door de druk zo weer uit.''
maandag 8 oktober 2007
Net de Ramones
,,Ken je de Ramones? Daar lijken we een beetje op'', zei de broer van Harm Nijboer gistermiddag. Harm en zijn broer hebben met een ander broederpaar een band, Sexbomb Nagasaki, die een paar keer per jaar optreedt in Amsterdam.
Harm promoveerde gistermiddag op een onderzoek naar Leeuwarder boedelinventarissen uit de zeventiende eeuw, een onderzoek dat hem veel hoofdbrekens en elf jaar heeft gekost. Het resultaat is een echte Nijboer, op het kruispunt van statistiek, economie en geschiedenis, vol statistiek en grafiekjes. ,,Bepaald geen gemakkelijk boek'', zei professor Simon Groenveld.
Stelling # 10 van zijn proefschrift was 'Motörhead maakt uiterst sentimentele muziek'. Daar werd hij bij de promotie niet over ondervraagd, al bekende een de van opponenten dat hij speciaal naar de platenwinkel was geweest om uit te vogelen wat Motörhead precies is.
,,Komt er ook een publiekseditie van je proefschrift'', vroeg ik na afloop. ,,Met alle leuke ditjes en datjes die je over Leeuwarden te weten bent gekomen. En vrolijke plaatjes van Leeuwarden toen.''
Harm gniffelt dan wat, want hij wil niet bekend raken als zo'n Leeuwardenkenner die over elke straathoek iets pittigs kan vertellen.
Omdat allevier leden van Sexbomb Nagasaki nu toch in het net waren, gingen ze op de foto. Nu het proefschrift klaar is, kan de grote doorbraak nooit lang meer duren, tenslotte. Lijken ze op de Ramones (hierboven)? Dacht het niet.
Maken ze sentimentele muziek dan? Oordeel zelf.
Over film gesproken
Ik ken Harm omdat we in 1995 een boekje hebben geschreven over Christiaan Slieker, die op zijn grafsteen in Drachten liet beitelen dat hij de eerste bioscoopondernemer van Nederland was. Dat was hij ook.
Vorig jaar was er in Museum Smallingerland, waar een projector van Slieker staat, een kleine tentoonstelling over hem en de eerste films. Op de opening draaide ondermeer het beroemde filmpje L'Arrivée d'un train à La Ciotat van de gebroeders Lumiere. Volgens de verhalen vluchtten de eerste filmgangers in 1895 de zaal uit, omdat ze bang waren dat de aanstormende trein over hen heen zou rijden. Een dikke eeuw later keken ze er in Drachten welwillend naar met een wijntje en knabbeltjes erbij. Een mens went overal aan.
,,Ken je de Ramones? Daar lijken we een beetje op'', zei de broer van Harm Nijboer gistermiddag. Harm en zijn broer hebben met een ander broederpaar een band, Sexbomb Nagasaki, die een paar keer per jaar optreedt in Amsterdam.
Harm promoveerde gistermiddag op een onderzoek naar Leeuwarder boedelinventarissen uit de zeventiende eeuw, een onderzoek dat hem veel hoofdbrekens en elf jaar heeft gekost. Het resultaat is een echte Nijboer, op het kruispunt van statistiek, economie en geschiedenis, vol statistiek en grafiekjes. ,,Bepaald geen gemakkelijk boek'', zei professor Simon Groenveld.
Stelling # 10 van zijn proefschrift was 'Motörhead maakt uiterst sentimentele muziek'. Daar werd hij bij de promotie niet over ondervraagd, al bekende een de van opponenten dat hij speciaal naar de platenwinkel was geweest om uit te vogelen wat Motörhead precies is.
,,Komt er ook een publiekseditie van je proefschrift'', vroeg ik na afloop. ,,Met alle leuke ditjes en datjes die je over Leeuwarden te weten bent gekomen. En vrolijke plaatjes van Leeuwarden toen.''
Harm gniffelt dan wat, want hij wil niet bekend raken als zo'n Leeuwardenkenner die over elke straathoek iets pittigs kan vertellen.
Omdat allevier leden van Sexbomb Nagasaki nu toch in het net waren, gingen ze op de foto. Nu het proefschrift klaar is, kan de grote doorbraak nooit lang meer duren, tenslotte. Lijken ze op de Ramones (hierboven)? Dacht het niet.
Maken ze sentimentele muziek dan? Oordeel zelf.
Over film gesproken
Ik ken Harm omdat we in 1995 een boekje hebben geschreven over Christiaan Slieker, die op zijn grafsteen in Drachten liet beitelen dat hij de eerste bioscoopondernemer van Nederland was. Dat was hij ook.
Vorig jaar was er in Museum Smallingerland, waar een projector van Slieker staat, een kleine tentoonstelling over hem en de eerste films. Op de opening draaide ondermeer het beroemde filmpje L'Arrivée d'un train à La Ciotat van de gebroeders Lumiere. Volgens de verhalen vluchtten de eerste filmgangers in 1895 de zaal uit, omdat ze bang waren dat de aanstormende trein over hen heen zou rijden. Een dikke eeuw later keken ze er in Drachten welwillend naar met een wijntje en knabbeltjes erbij. Een mens went overal aan.
donderdag 4 oktober 2007
Wanna Wanna
Schoonheid komt in veel gedaanten. Zoals in de kamers van het Wanna Wanna Motel op South Padre Island, zowat in Mexico dus, waar de wanden met schilderingen versierd zijn. Joop en Christien hadden de toekan.
Jan en ik hadden een rustgevend meer met een geel vogeltje op een takje ervoor. Ook de tijgerprintspreien mochten er zijn!
Ik gluurde hier en daar bij andere kamers naar binnen: overal was voor een ander motief gekozen, zoals een geschilderde branding of een smaakvolle ondergaande zon. Het deed terugverlangen naar de gloriedagen van het posterbehang.
Schoonheid komt in veel gedaanten. Zoals in de kamers van het Wanna Wanna Motel op South Padre Island, zowat in Mexico dus, waar de wanden met schilderingen versierd zijn. Joop en Christien hadden de toekan.
Jan en ik hadden een rustgevend meer met een geel vogeltje op een takje ervoor. Ook de tijgerprintspreien mochten er zijn!
Ik gluurde hier en daar bij andere kamers naar binnen: overal was voor een ander motief gekozen, zoals een geschilderde branding of een smaakvolle ondergaande zon. Het deed terugverlangen naar de gloriedagen van het posterbehang.
Pas op! Gevaarlijke bacterie
In de zee bij Galveston, het Scheveningen van Texas, wordt nu en dan iemand door een haai gebeten. Je leest er niks over op waarschuwingsbordjes, maar Waling vertelde het. Daarom mag je nergens in de buurt van de strekdammen zwemmen: daar staan veel mensen op te vissen en dat lokt haaien aan.
Vermoedelijk melden de bordjes het niet, omdat iedereen dan aan monstervissen denkt met een rugvin en rijen en rijen scherpe tanden, die zo een complete badgast verzwelgen. Zoals in Jaws, waar de meesten van ons hun haaienkennis vandaan hebben. In werkelijkheid zijn deze haaien veel kleiner, al schijnen ze gemeen te bijten.
De bordjes geven wel aan, dat dit strand vrij is van gevaarlijke bacteria. Er wordt niet bij vermeld om welke bacteria het gaat, maar zoiets is minstens zo onheilspellend. Zo'n haai zie je tenminste nog, maar op minder hygienische stranden dan dat van Galveston kunnen talloos veel miljoenen kleine organismen hun gang gaan terwijl bijna blote mensen er nietsvermoedend bovenop liggen te zonnen.
In de zee bij Galveston, het Scheveningen van Texas, wordt nu en dan iemand door een haai gebeten. Je leest er niks over op waarschuwingsbordjes, maar Waling vertelde het. Daarom mag je nergens in de buurt van de strekdammen zwemmen: daar staan veel mensen op te vissen en dat lokt haaien aan.
Vermoedelijk melden de bordjes het niet, omdat iedereen dan aan monstervissen denkt met een rugvin en rijen en rijen scherpe tanden, die zo een complete badgast verzwelgen. Zoals in Jaws, waar de meesten van ons hun haaienkennis vandaan hebben. In werkelijkheid zijn deze haaien veel kleiner, al schijnen ze gemeen te bijten.
De bordjes geven wel aan, dat dit strand vrij is van gevaarlijke bacteria. Er wordt niet bij vermeld om welke bacteria het gaat, maar zoiets is minstens zo onheilspellend. Zo'n haai zie je tenminste nog, maar op minder hygienische stranden dan dat van Galveston kunnen talloos veel miljoenen kleine organismen hun gang gaan terwijl bijna blote mensen er nietsvermoedend bovenop liggen te zonnen.
maandag 1 oktober 2007
De Mexicaanse Madonna
In de uitgestorven Texaanse badplaats Corpus Christi staat een beeld voor Selena, een kleine zangeres van Mexicaanse oorsprong met een dikke kont. Sommigen noemden haar 'De Mexicaanse Madonna'. Op concertfoto's ziet ze eruit als een vrolijke meid, maar haar ouders, die jehova-getuige waren of zijn, vonden haar uitdagende dansjes maar zo zo.
Dat ze niet bekender is komt van de voorzitter van haar fanclub, die tevens haar winkels beheerde. Selina kwam er in 1995 achter dat haar grootste fan geld stal van de winkeltjes en ontsloeg haar. De fanclubvoorzitster schoot de zangeres vervolgens neer bij een ruzie over de boekhouding.
George W. Bush, toen nog gouverneur van Texas, riep 16 april - haar verjaardag - uit tot Selena-day. Je hoort hem er nooit meer over, maar iemand had deze week wel bloemetjes bij haar voeten neergelegd.
In de uitgestorven Texaanse badplaats Corpus Christi staat een beeld voor Selena, een kleine zangeres van Mexicaanse oorsprong met een dikke kont. Sommigen noemden haar 'De Mexicaanse Madonna'. Op concertfoto's ziet ze eruit als een vrolijke meid, maar haar ouders, die jehova-getuige waren of zijn, vonden haar uitdagende dansjes maar zo zo.
Dat ze niet bekender is komt van de voorzitter van haar fanclub, die tevens haar winkels beheerde. Selina kwam er in 1995 achter dat haar grootste fan geld stal van de winkeltjes en ontsloeg haar. De fanclubvoorzitster schoot de zangeres vervolgens neer bij een ruzie over de boekhouding.
George W. Bush, toen nog gouverneur van Texas, riep 16 april - haar verjaardag - uit tot Selena-day. Je hoort hem er nooit meer over, maar iemand had deze week wel bloemetjes bij haar voeten neergelegd.
Abonneren op:
Posts (Atom)