Een vleugel een een reliëf

Ik schreef een stukje over de 9/11-herdenking voor de Leeuwarder Courant en daar komen twee mannen in voor. Daarvoor had ik fotootjes meegestuurd, maar de ruimte ontbrak. Dus hier dan, als lezersservice, of zoiets.

 De ene is kunstenaar Marcus Robinson, oorspronkelijk uit Belfast, een vriendelijke, wat zweverige figuur die een complete verdieping van World Trade Center-gebouw 4 mag gebruiken.

Van daaruit werkt hij aan een uitdijende film over de wederopbouw. Voor het camerawerk kreeg hij er al een Bafta-award voor, met een ceremonie hier op de bouwplaats.

Zijn verdieping, de 65-ste, was spartaans, vrijwel leeg, op wat grote schilderijen na en in de hoek een vleugel, waar hij 's morgens als hij begint jazz op speelt. Want die muziek hoort bij New York, vindt hij. Op mijn verzoek deed hij even een stukje.

Achter hem zie je de hoogste toren van het WTC, rechts is eentje in aanbouw, je kon hier alle kanten op naar buiten kijken. Het atelier met het mooiste uitzicht van de wereld.

De andere man is Joe Cantelmo, een van de rondleiders van het 9/11 Tribute Center. Dat is een klein museumpje, waar allerlei mensen bij betrokken zijn die de aanslag van 11 september 2001 hebben meegemaakt en erover vertellen.

Cantello werkte destijds in een van de twee gebouwen, maar hij is die ochtend amper binnen geweest, want een collega in de hal zei dat iedereen naar buiten moest. Hij zag het dus van een afstand gebeuren. Nou ja, dat verhaal stond wel in de krant van afgelopen zaterdag.

Hij geeft een rondleiding over het plein, we lopen achter hem aan met oortjes in, langs allerlei gedenkwaardige plekken.

Zoals een reliëf met brandweerlieden erop. En het getal 343, zoveel brandweerlieden zijn er omgekomen, dat staat hier werkelijk overal op. Joe zegt: fayafaytahs.

Aan het eind van de tocht ging hij er een beetje voor staan en vertelde dat hij op dit punt altijd John Lennon citeert.

Hij zei een stukje op uit Imagine (dat niet letterlijk klopt, maar dit is de moraal die Joe eraan wil verbinden):

Imagine there's no countries
I wonder if you can
Nothing to kill or die for
A brotherhood of man

,,Thank you, Joe'', zeiden we. ,,Have a good day'', zei Joe, en zamelde alle oortjes in.