vrijdag 27 februari 2009

10cc: 1 van de 4, 10 van de 11






De komende weken treedt 10cc heel vaak op in Nederland en iedereen die de band ook maar een beetje leuk vond in de jaren zeventig en tachtig moet erheen.

Donderdagavond gaven ze hun eerste Nederlandse concert, in de Oosterpoort, en ik was er met Ina. Vroeger, toen we Nederlands studeerden, hielden we allebei van 10cc en later van Godley & Creme, twee van de vier leden van 10cc die voor zichzelf waren begonnen. Lekkere prutsmuziek maakten ze, liedjes waar lang aan is omgedokterd.

Indertijd kenden Ina en ik 'Iceberg' van de elpee 'How dare you' uit ons hoofd. We ontdekten gisteravond - we hebben elkaar jaren niet gezien - dat we het nog steeds kunnen. I was an orphan and I couldn't help it I've been in and out of trouble ever since they left me in a basket on the freeway. Overigens werd dat niet gespeeld, veel te onbekend natuurlijk. Zo klinkt het:



Van de oorspronkelijke vier zit er nog maar eentje in de band die gisteravond optrad, Graham Gouldman. Dat maakt het een beetje een coverband, maar ook weer niet, want twee van de muzikanten zijn de vervangers van Godley & Creme en de zanger-gitarist-percussionist Mick Wilson is fantastisch. Die is bijna een band in zijn eentje.

Naast ons zat een ouder stel, die al drie kwartier voor het optreden plaatsen hadden gezocht naast de centrale mengtafel.

,,Hier heb je het beste stereo'', zei de man.

,,Oh, leuk, is het stereo'', zei ik terug en de man keek me aan of ik van Mars kwam.

De vrouw vertelde dat ze alles van 10cc wist en ook veel mee kon zingen, maar dat niet zou doen. Want ze had een keer meegemaakt dat Randy Newman zo flauw werd van al het meezingen dat hij dreigde op te houden als het publiek dat niet zou doen.

Toch is het niet te stuiten bij liedjes die je zo goed kent. Ik persoonlijk kon me bij 'Silly love' niet inhouden, toen Mick Wilson met een hoog stemmetje inzette: Ooh you know the art of conversation must be dying. Ooh when a romance depends on cliches and toupees and threepes. Graag had ik ook 'Donna' van begin tot eind meegezongen.

Dit speelden ze:
Wall Street Shuffle
The Things we do for Love
Good Morning Judge
I'm Mandy (Fly me)
Life is a Minestrone
Art for Art's sake
Bus stop (ja dat is van de Hollies, maar Graham Gouldman schreef het)
No Milk Today (zelfde verhaal, maar dan Herman's Hermits)
Feel the benefit
The second coming for the last supper
Old wild men
Silly Love
Donna
The Dean and I
From Rochdale to Ocho Rios
I'm not in Love
Dreadlock Holiday
Rubber Bullets




We hadden van tevoren een lijstje gemaakt van elf nummers die ze volgens ons in elk geval zouden spelen. We hadden er tien goed. De elfde was 'Worst band in the world': voor zo'n grap zagen we ze wel aan.

Het concert is een feest. Als ze aan het eind hadden gezegd: we doen alle nummers nu meteen weer een keer zat ik er nu nog.

donderdag 26 februari 2009

Evolutie in Drachten






In Drachten is de enige MBO-opleiding journalistiek van Nederland en daar mocht ik een gastcollege geven. Bert, docent journalistiek, haalde me op bij de balie en trok koffie voor me uit een automaat.

Bert vertelde dat hij in Ede had gestudeerd. Daar is een journalistenopleiding die bekend staat als streng religieus. Dat beaamde hij ook.

,,Wil je voor mij een papier ondertekenen dat je niet langer gelooft dat de aarde in zeven dagen is geschapen?'', vroeg ik speels. ,,Dat doet het goed tegenwoordig.''

Oh jee.

Bert geloofde dat juist wel, van die zeven dagen. Hij had zich geergerd aan Andries Knevel en kerkte hier in Drachten bij Orlando Bottenbley, die alle zeilen bijzet tegen die vermaledijde evolutie-figuren. Hij (Bert) vond de herdenking van de geboorte van Charles Darwin (200 jaar geleden) en van het uitkomen van Darwins boek (150 jaar geleden) ook een beetje idioot.

De waarschijnlijkheid dat iemand een paar dagen overleeft in de maag van een walvis heb ik maar niet meer aangesneden. Daar was Bert veel te aardig voor.

maandag 23 februari 2009

Babbelegûchjes





Vannacht zijn de Oscars uitgereikt en via twitter had ik een tip gekregen waar je die online kunt volgen. Want de tijden zijn voorbij dat normale televisiezenders er iets aan doen. Dan maar met de laptop in bed.

Voor de krant schreef ik er een stukje over en ik mocht er bij Omrop Fryslân over vertellen in de radiostudio. Altijd leuk, zeker als de presentator, Rene Koster, van te voren al vertelt dat hij een filmanalfabeet is. Dan heb je vrij spel.

Na mij bleek Jacco in de uitzending te zitten, om over twitter te vertellen, waar hij heel enthousiast over is.

,,Ik heb via twitter van anderen woorden opgekregen die ik tijdens de uitzending moet zeggen'', zei Jacco en liet een lijstje zien.

,,Dat gaat me wel lukken.''

Hoewel ik zat te kletsen, hoorde ik de meeste woorden (zie de foto van het lijstje) langskomen. Op klusjesman na.

(De hele uitzending staat hier)

zondag 22 februari 2009

AG



Daar trof ik zomaar Tom Wolters, die vroeger tegenover me woonde op de studentenflat, bij een discussie en filmvertoning over populisme in de politiek.

De film, 'Vox populi' was goed, de discussie ging vooral over politiek, met socioloog Dick Pels in een voorname rol. Alex Lande zei vroeger tegen natuurkundestudenten, als ze er niets van begrepen: ,,Er zijn zoveel andere leuke studies. Psychologie, sociologie...'' Daar moest ik de hele tijd aan denken.

Tom Wolters vertelde dat hij tegenwoordig AG in Leeuwarden is, op een toon van 'dat weet je natuurlijk wel'. Ik wist dat niet, maar knikte toch, alsof ik precies wist wat dat is, een AG. Het ligt voor de hand dat het met justitie te maken heeft, maar daar hield het voor mij mee op.

Puck van Ulzen, vroeger raadslid van de VVD, liep er ook rond. ,,Weet jij wat een AG is?'', vroeg ik haar.

Dat wist ze niet. Ik vertelde over het gesprekje dat ik daar zojuist over had gehad.

,,Oh ik ga het hem wel vragen'', zei Puck. ,,Is het die met dat donkere haar? Met hem heb wel eens ruzie gehad.''

,,Als je het maar laat'', probeerde ik nog, maar ze denderde al op haar prooi af.

Even later kwam ze terug. ,,Advocaat-Generaal'', zei ze. ,,Een soort officier van justitie, maar dan anders.''

zaterdag 21 februari 2009

More thrills





Thriller van Michael Jackson is misschien een gedateerd nummer, maar er gebeuren erg leuke dingen mee. Ik verwees al eens naar dit geniale filmpje en nu blijkt er ook een versie zijn waarin mannen in een Filipijnse gevangenis het dansen, in hun oranje overalls. Geen bewaker te zien. Kan dat in Nederland ook? In plaats van werkstraf?

vrijdag 20 februari 2009

Duitse wijn is prima wijn





Zojuist "Hitler vs. Mr Vellinga' gezien, een film van een groep jonge filmmakers die de hele crocusvakantie bezig zijn geweest met de videocamera. In de film komt Hitler persoonlijk naar Leeuwarden om af te rekenen met meneer Vellinga, omdat die niet van Duitse wijn houdt. Terwijl Duitse wijn, Hitler zegt het keer op keer en slaat erbij met de vuist op tafel, juist prima is.

Dijkstra Producties & Snijder Movies hadden ook een andere film gemaakt, 'Hitler vs. De Rest', maar die was een beetje mislukt en werd niet vertoond.

donderdag 19 februari 2009

Weer geen lepel





Op een muur bij de ingewikkelde kruising van Oostergoweg, Zuiderplein en Schrans in Leeuwarden had vorig jaar iemand There Is No Spoon geverfd. Een regel uit de film 'The Matrix'. Na een week of wat was het weg, al schemerde de tekst nog door de nieuwe verflaag verf.

Gisteren of vandaag is de filmliefhebber teruggekeerd. Zelfde plek, zelfde regel, zelfde letters, zelfde vorkje erachter.

Meteen de fiets neergezet (links) en een foto gemaakt, want je weet nooit hoe lang zoiets blijft. Het mag niet, grafitti, maar frankly, my dear, I don't give a damn. Die kan ook wel ergens op en als het moet weet ik er nog wel een paar.
Ameland aan de ketting



Zo ziet Julie Shackleton, Information Officer uit Engeland, Ameland, schrijft ze op haar deze maand begonnen weblog. Ze schrijft:

Ameland is een van de kleine eilanden die bij de kust van noordelijk Holland drijven. Als de ketting niet breekt drijft het vast weg. Je kunt er alleen met een boot komen.


De tekening maakte ze al in 1992, zo te zien.

maandag 16 februari 2009

Der Untergang







Vroeger waren er heel veel Duitse bunkers op Ameland, vooral kleintjes met een rond gat bovenin, half in het zand begraven. Maar die zijn haast allemaal weg, op twee vlakbij het paardengraf na.

Die zijn altijd afgesloten met metalen deuren, wat de fantasie erg prikkelt. Zouden er misschien nog Duitsers in zitten die niet weten dat de oorlog is afgelopen? Of zou het gewoon opslag zijn voor gevaarlijke stoffen?

Zaterdag waren ze allebei open.



Van binnen zijn ze anders dan ik dacht, donker natuurlijk, maar droog. Ze ruiken niet eens erg vies. Eentje was met visnetten en een coca-colavlag versierd. Dat was het wat betreft de Duitsers die niet weten dat de oorlog is afgelopen

zaterdag 14 februari 2009

Valentijnsverwarring




Zojuist lag er een handgeschreven briefje op de mat:

Beste bewoner,

Ik heb een foutje gemaakt toen ik een valentijnskaartje verstuurde
Deze was voor nr. 83 bedoeld.
Zou u zo vriendelijk willen zijn deze kaart bij nr. 83 in het vakje te doen?

Alvast bedankt

Sjoukje


Daarmee had Sjoukje mij met haar probleem opgezadeld. Want haar handgeschreven briefje lag wel bij mij (nummer 73) op de mat, maar de post had de kaart waar ze het over heeft niet gebracht.

Wat moet je dan doen? Als nummer 83 zijn Valentijnskaart niet krijgt, denkt die Sjoukje natuurlijk dat het aan mij ligt en ik te beroerd was om een ansichtkaart een paar deuren verderop te brengen.

Moet ik het briefje zelf bij 83 brangen? Maar misschien wil Sjoukje niet, dat nummer 83 weet wie de afzender is. Dan is het dus ook niet goed.

Dus ik heb zelf een kaart geschreven voor 83, dat van het briefje uitgelegd zonder Sjoukes naam te verklappen, en die bij hem (neem ik aan) in de bus gegooid. Een mooie kaart was het ook nog, de poster van 'Romeo + Juliet' met Leonardo DiCaprio.

Aan mij zal het op Valentijnsdag niet liggen.

woensdag 11 februari 2009

Hertenhumor











Dit fotosjopte ik maandag, voor de flauwekul. Ik stuurde hem naar Marleen op Terschelling, en die mailde meteen onderstaande cartoon terug:

vrijdag 6 februari 2009

Leeg



Een bijzondere ervaring: ik was gistermiddag de enige bezoeker van de film 'Spion van Oranje'. Iemand had alle anderen gewaarschuwd kennelijk, want het is niet veel soeps. Ik had een een excuus: ik was er voor de krant. Al is het schrijven van een recensie misschien overbodig als op een nieuwe film, met Paul de Leeuw, waar overal reclame voor gemaakt wordt, niemand afkomt.

woensdag 4 februari 2009

Een zakenvoorstel van Wang Hongzhang



Af en toe krijg je zo'n bericht, als het onderstaande. Lees maar:

Good day,

I am Mr.Wang Hongzhang of the People's Bank Of China,32 Chengfang street.I have put together an obscured and profitable deal at my bank and I need a partner to work with me on this.Should you be interested,reply to wang1954@hdrmut.net and I'll give you more details on this.

Regards,

Wang


Nou Hongzhang, jongen, dat is geen gek voorstel! Alleen jammer dat je zo'n raar email-adres hebt, terwijl je bij zo'n grote bank werkt die vast wel eigen emailadressen heeft. Dit adres hoort bij de de voor mij onleesbare site van hdrmut.net. Dus we doen het toch maar niet, net zo min als bij die Nigerianen die ook altijd zulke mails sturen.

De bank en de doorluchtige heer Wang bestaan overigens echt. Een raar idee, maar nog raarder is de gedachte dat de afzenders ervan uitgaan dat ergens ter wereld wel iemand terug zal schrijven. En ze misschien nog gelijk hebben ook.

maandag 2 februari 2009

Mem in Black



Mail van Sietze en Jildou, dat ze hun site voor Heit en Mem video vernieuwd hebben en wat ik ervan vind. Heit en Mem zijn wel erg in het zwart, vind ik. Heit kijkt er ook een beetje eng bij.

Maar het is mooi dat ze als achtergrond een foto hebben genomen uit een reclamefilmpje waar ik een belangrijke rol in speel als verslaggever.