Een week geleden was Bert Wagendorp bij boekhandel Van der Velde vanwege zijn boek Masser Brock. Dat gaat over een columnist van een gefingeerde Nederlandse krant, die een midlifecrisis heeft en zijn geloof in de journalistiek kwijtraakt.
Bert - vroeger werkte hij bij de Leeuwarder Courant, nu is hij columnist bij de Volkskrant - heeft geen midlifecrisis, maar je wilt toch weten hoe autobiografisch het allemaal is. Dus dat soort dingen vroeg ik hem, met publiek erbij. Hij heeft geen motor en geen duur horloge, dus het valt allemaal mee.
Het leukst was het na afloop, toen hij boeken ging signeren. Ik zat erbij aan tafel met een kop koffie, en mensen deden allemaal bekentenissen.
,,Door uw boek Ventoux heb ik met mijn dochter de Ventoux beklommen'', vertelde een man. ,,Dat heb ik destijds aan je getwitterd en toen schreef je terug: 'Ik wou dat ik mijn dochter zo ver kreeg'. En daar reageerde je dochter weer op met 'Dat kun je wel vergeten'.''
Veel mensen kwamen iets vriendelijks zeggen over zijn columns. ,,Wel blijven columns maken he? Ik lees ze zo graag!'' - ,,Mijn compliment ook voor je columns hoor, ik lees ze allemaal.'' - ,,Het is het eerste wat ik lees 's morgens.''
Achteraan in de rij stond een meneer die vaker bij bijeenkomsten is. Hij had niet alleen het boek bij zich dat gesigneerd moest worden, maar ook verschillende geschenken voor de schrijver. Waaronder een miniatuurflesje met een doorzichtige bruine vloeistof.
,,Ik heb het recept van de toverdrank in Asterix ontdekt'', zei hij. ,,Het is van Friese oorsprong.''
Dat was een grap, zei hij later, dit likeurtje had hij zelf gebrouwen. ,,Het is alleen bij mij verkrijgbaar.''
Toen Bert later vertrok, stond het flesje nog op tafel. Vergeten, natuurlijk.
(De foto is van Ronnie Terpstra)
