,,We kunnen zien welke songs jullie leuk vinden'', zei Paul McCartney gisteravond in het tot de nok gevulde MetLife Stadium in New Jersey (waar 82.566 mensen in passen, maar achter het podium bleef het natuurlijk leeg, dus het waren er misschien 60.000). ,,Als we een van de songs van de Beatles spelen, gaan de lichtjes van alle iPhones aan. En als we een nieuwe song spelen, is het net een zwart gat.''
Beetje beschaamd gelach vanuit het stadium. Want het klopte natuurlijk.
,,But we don't care'', ging McCartney door. ,,Here's another black hole.'' Dat klonk kritisch, maar Paul McCartney is veel te aardig om dat kritisch te bedoelen.
Het was een magistraal concert, hij speelde bijna drie uur, waaronder een werkelijk ontroerende versie van Here Today, over de dingen die hij tegen John Lennon had moeten zeggen toen die er nog was, Let It Be waarbij alle telefoons in het stadion aangingen, het was een grote, golvende kerstboom (ik maakte bovenstaand panoramafotootje met mijn telefoon), en Live and Let Die met vlammen op het podium en twee keer een enorm vuurwerk in de lucht.
Mijn buurman in de bus terug naar Manhattan, nog steeds onder de indruk, zei: ,,Die songs die er mijn hele leven zijn geweest, daar is hij een van de makers van. En die heb ik nu zien optreden.''Zoiets had ik ook. Ga maar na: een halve eeuw geleden kwam het album Revolver uit, McCartney was toen 24. In De Zwaan heeft Abbey Road vaak opgestaan. En hier is McCartney, 74, energiek, goed bij stem, hij trad op en ik was erbij. (Een dame uit Harlem maakte deze foto).
Dit is de setlist:
A Hard Day’s Night
Save Us
Can’t Buy Me Love
Letting Go
Temporary Secretary (een vreemde eend in de bijt, enigszins Kraftwerk-achtig)
Let Me Roll It
Foxy Lady (van Jimi Hendrix, alleen een instrumentaal stukje. McCartney vertelde hoe Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band op een vrijdag uitkwam, en Hendrix, die in Londen was, het zondag al na kon spelen. En hoe hij bij een optreden zo op zijn gitaar tekeer was gegaan, dat hij vroeg of Eric Clapton ook in de zaal was (was hij, maar die wilde dat niet weten) en of die zijn gitaar wilde stemmen (wilde hij niet))
I’ve Got a Feeling
My Valentine (Opgedragen aan zijn vrouw, die bij het concert was, ,,she's a Jersey girl'' zei McCartney, en de zaal juichte)
Nineteen Hundred and Eighty-Five
Here, There and Everywhere
Maybe I’m Amazed (opgedragen aan Linda McCartney)
We Can Work It Out
In Spite of All the Danger (een nummer dat hij ooit als demo had opgenomen met The Quarrymen, nog voor de Beatles)
You Won’t See Me
Love Me Do
And I Love Her
Blackbird
Here Today
Queenie Eye
New
The Fool on the Hill
Lady Madonna
FourFiveSeconds
Eleanor Rigby
Being for the Benefit of Mr. Kite
Something (Opgedragen aan George Harrison)
Ob-La-Di, Ob-La-Da
Band on the Run
Back in the U.S.S.R.
Let It Be
Live and Let Die
Hey Jude (ja, ik heb ook uit volle borst mee ge-na-na-na't)
En als toegift
Yesterday
Hi, Hi, Hi
Birthday
Golden Slumbers / Carry That Weight / The End (zeg maar zowat de B-kant van Abbey Road)
(De foto bovenaan is van Bruce Gilbert. Ik heb verder geen foto's of filmpjes gemaakt, enkel geluisterd en meegezongen. Maar er moeten er enkele duizenden zijn.)
