Dit is Piper, een hond van een onduidelijk ras. Haar bazin Amy noemt haar een Long Island Stiltdog, maar dat is een verzinsel. Ze is een verrassend grote hond, voor New York dan. Want in de buurt waar ik woon hebben ze alleen maar hele kleine hondjes.
Piper woont in Brooklyn, negen maanden geleden zat ze nog in het asiel. En elke ochtend voor negenen rent ze door Fort Greene Park. Ik ontmoet er Amy (een echte New-Yorkse) en Maurice (een oud-Drachtster), bij wie ik koffie ga drinken.
Maurice had van tevoren al verteld dat dit het hondvriendelijkste park van de stad is. Want hier mogen honden tot negen uur loslopen. En na negen uur 's avonds mag dat weer.
De bazen staan intussen met elkaar te praten en gooien af en toe een tennisbal weg, de honden rennen alle kanten op. Het is trouwens merkwaardig stil: ik had verwacht dat al die honden machtig zouden blaffen maar dat doen ze niet.
Ik vertel de bazen dat ik een tijdje in hun stad woon om te kijken hoe dat is, en ze geven me allemaal gelijk. Als echte New Yorkers zouden ze niet weten waar je anders moet wonen, zelfs al is alles hier duur en rukken de toeristen en de rijkaards op en verdwijnen alle gewone winkels en cafés (daar begint iedereen over).
De eigenaar van een hond die Pepper heet, vertelt dat hij voor zijn werk bij CNN goddank niet naar Atlanta hoeft te verhuizen, want bij die zender hebben ze door dat daar weliswaar hun hoofdkwartier is, maar verder helemaal niets. De enige reden voor een ander om te verhuizen zou het klimaat zijn, want New York is wel heel erg benauwd nu. Maar waar heb je tegenwoordig nog wel een goed klimaat? ,,North Carolina'', zegt iemand. ,,North Carolina is homofoob en racistisch, daar wil je niet wonen.''
Een gezette man die nu en dan het zweet van zijn gezicht dept en een grote grijze poedel heeft, vindt het hier goed genoeg. ,,Als je in New York bent: drink bier!'', raadt hij me een paar keer aan. Later hoor ik dat hij dat zelf ook veel doet.
Hij legt me uit hoe dit park zo hondvriendelijk is geworden. ,,Daar zijn ze in de jaren zeventig mee begonnen. Toen kon je dit park niet veilig in. Het was allemaal drugs, misdaad en zwervers. Daarom hebben ze ingesteld dat je hond hier 's morgens en 's avonds los mag lopen. Dat heeft geholpen. Daarna hebben ze het zo gehouden.''
Het heeft wel een merkwaardig bij-effect, vertelt Maurice me later. Want alle eekhoorns in dit park blijven 's morgens in de bomen zitten, anders krijgen ze een meute honden achter zich aan. Pas na negenen komen ze naar beneden om op het gras en de paden rond te scharrelen. Eekhoorns die kunnen klokkijken, wie had dat ooit gedacht.
(Hier staat er meer over, het lijkt me ook wel wat voor Leeuwarden. Of bestaat daar al zoiets?)
