Omdat ik zo goed mijn best had gedaan bij de metal-cursus laatst, of zoiets, mocht ik bij de uitgebreidere versie daarvan in het café van Neushoorn jureren. Samen met Tamme Oosterhof van Big Bad Wolf Records aan het Vliet.
Die werd door presentator Jacco voorgesteld als iemand die eruit ziet als een echte metalhead, terwijl ik er volgens hem uitzie als een wiskundeleraar. Ik kon het publiek vertellen dat als Tamme metal is, ik meer aluminiumfolie ben, maar dat mijn jongere broer vroeger Black Sabbath, Van Halen en Richie Blackmore's Rainbow draaide, dus dat ik niet helemaal achterlijk ben.
Een van mijn eerste elpees was Billion Dollar Babies van Alice Cooper, schoot me later te binnen, maar dat vinden deze mensen vermoedelijk songfestivalmuziek. Aluminiumfolie.
Ik zat aan de lange tafel achterin, ondermeer met Jan uit Weidum.
,,Hij vond mij een wiskundeleraar'', zei ik tegen Jan.
,,Dat klopt wel', zei hij. ,,Ik ben aardrijkskundeleraar en ik heb net zo'n trui.''
Daar zat ook Frank Hofstede, van de gelijknamige brillenwinkel, en ook van de muziek weet ik nu.
Hofstede vertelde dat hij net een zware hartoperatie achter de rug had, en tijdens de operatie zelfs een hartstilstand had gehad. Dit was een van zijn eerste uitjes. Dan kun je niet anders dan de muntjes die je krijgt als jurylid meteen in een rondje steken, op de goede afloop. ,,Op het leven!'', zei Frank.
Jacco begon zijn verhaal verrassend met Stone Cold Crazy van Queen. Niet een band die je in dit verband verwacht, maar volgens hem is dit een voorloper van speed metal.
,,Lekker nummer'', zei Frank.
,,Weet je hoe de elpee heet waar het opstaat?'', vroeg ik.
,,Jawel'', zei hij. ,,Sheer Heart Attack.''
(De foto's zijn van Oscar Anjewierden. De eigenaardige belichting op de onderste is van Neushoorn. Laten we het Walking Dead Metal noemen)
