Weekeinddienst. Dat hield zaterdagavond in dat ik een kijkje nam bij de viering van Earth Hour. Dat is dat de lichten in een stad uitgaan, een uurtje, voor de planeet. New York doet mee, Melbourne, dan kan Leeuwarden niet achterblijven.
Ik verwachtte er niet veel van, maar in de Lombardsteeg, waar dat mooie kunstwerk hangt van een potvisskelet, stonden vijf jongens met paraplus, hoeden en lampjes op hun bretels, die ze aan en uit konden doen met een stamp op de grond. Dat deden ze ook, na een fluitsignaal van een van hen, die een lichter overhemd had dan de rest.
Soms stonden ze aan weerszijden van de steeg, wat er ook al goed uitzag. Of alle passanten zich wel zo op hun gemak voelden weet ik niet. Het riep associaties op met melk en ultra-violence.
,,Hebben jullie A Clockwork Orange gezien?", vroeg ik. ,,Daar doen jullie enorm aan denken.'',,Ja'', zei de jongen met het lichte overhemd, maar het was blijkbaar de bedoeling dat ze niet zouden praten.
Ze marcheerden zwijgend met een bescheiden groepje mensen mee, die fakkels droegen. Dat ging in een korte optocht van het Zaailand via de Nieuwestad naar de stoep bij popcentrum Neushoorn, waar dan de straatverlichting uit zou gaan.
Verderop voegden zich er ook wat pseudo-achttiende-eeuwse dames bij, met waaiers, hoge pruiken en eveneens lichtjes op de jurk.
Op een terras aan de Nieuwestad zat een rumoerig groepje mannen, die eerst ,,Leeuwarden, Leeuwarden, Leeuwarden'' scandeerden. Toen de dame in een soort bruidsjurk passeerde zette eentje in: ,,Daar. Moet. Een. Piemel in'', een van de anderen zei: ,,Nee'', zodat het bij die ene zin bleef.
Jacob van Essen maakte deze foto - zes hoedjes op een rij - terwijl ik van een van de jongens wilde horen of ze studenten waren van D'Drive. Hij keek me wat ongelukkig aan, maar zei niks. Het was voor het eerst dat ik zo'n strikte zwijgplicht trof.
,,Ik ben van de Leeuwarder Courant en wil het graag goed hebben'', onderstreepte ik. ,,Zijn jullie van D'Drive?''
Hij knikte. Dat mocht dan nog wel.
