Op het vliegveld van Orlando had Waling vijf auto's gehuurd, volgens een redenering die ik zo niet kan navertellen.
,,Er moet wel een navigatiesysteem in zitten'', zei hij toen we met zijn allen in het hokje van autoverhuurder Alamo stonden. ,,Dat kost extra'', zei de verhuurder. ,,Maar wat ik ook kan doen, ik geef u gewoon een gratis upgrade naar auto's waar het al is ingebouwd."
Een zwarte man in een overall bracht ons naar de auto's: vijf grote Chevrolets Suburban, auto's met twee ruime achterbanken met voldoende ruimte voor een blended family en dan past de hond er ook nog bij. It's no wonder Suburban is the perfect vehicle for the modern family. It has more of everything you need.
Hoe dan ook is het even wennen - het eerste stukje nachtelijk Orlando reed ik zonder licht, al was me wijsgemaakt dat dat automatisch zou aangaan. Ik vroeg me al af waarom al die Amerikanen de hele tijd naar me seinden.
Maar voordat mensen aan mijn rijkunst twijfelen, mijn passagiers deden dat niet. Pa, Yeb en Johanna zaten bij mij in de auto, Johanna had zorgelijk aangekondigd dat ze snel misselijk wordt in auto's, maar bij mij op de achterbank heeft ze heerlijk liggen slapen. Het zit lekker hoog, het Amerikaanse verkeer is rustig en de stem van de navigator loodste me rechtstreeks naar de Holiday Inn van Lake Buena Vista, over een toegangsweg met links een afbeelding van Minnie Mouse, en rechts Mickey.
We arriveerden ongeveer tegelijk bij het hotel. De portier, die een Mickey Mouse-handschoen droeg (zo'n dikke stripverhaalhand met drie vingers), had de motorcade van suburbans aan zien komen. ,,I thought the president was coming'', zei hij.