Op de vrijmarkt kocht ik maandag een legpuzzel van de Friesland Bank, voor zestig cent. De jongen die hem verkocht vroeg vijftig, maar ik had alleen maar muntjes van twintig cent in mijn zak. Een mooie aanschaf, want de Friesland Bank bestaat straks niet meer.
De volgende dag nam ik hem mee naar de krant, om te pronken. Dat kwam goed uit, want we hadden een verhaal over de bank op de economiepagina waar nog een illustratie bij moest. ,,Kun je hem niet even snel in elkaar zetten?'', vroeg mijn collega, die zo een heel nieuw soort deadline uitvond.
Het was makkelijker dan het klinkt, want een paar grote stukken van de puzzel zaten in de doos al in elkaar. Het leek al meteen heel wat. Daar werd een foto van gemaakt, op het moment dat de bank er wat herkenbaar uit naar voren kwam.
Maar hoe gaat dat met legpuzzels: passerende collega's legden steeds ook een stukje. Zo kon er voor de Zuid-editie een foto gemaakt worden van een mooi opgeschoten puzzel en voor de editie Stad (meer edities zijn er niet) eentje van de voltooide. Die tot onze grote vreugde ook nog eens compleet is, niks vervelender dan wanneer er een stukje mist.
Uiteindelijk bleven er zelfs stukjes over, ze staan hierboven. ,,Die zijn voor de koepel'', suggereerde een collega, maar het is waarschijnlijker dat die bij andere puzzels horen en per ongeluk in deze doos zijn terechtgekomen.
De kans is dus groot dat anderen op de vrijmarkt bij dit jongetje (hij stond aan de zuidkant van de Nieuwestad, met de rug naar het water) puzzels gekocht hebben waar stukjes uit ontbreken. Herkent u er eentje, mail me dan, dan krijgt u ze alsnog. Ik wil wel graag horen wat er op uw puzzel staat.
