Niels was toch al erg van de foto's. De meisjes die bij het concert waren kregen van hem een handtekening, en hij stelde meteen voor ook met hen op de foto te gaan. Een van hen, die twijfelde, haalde hij over de streept met: ,,Anders gooi je hem later toch gewoon weg?''
Niels had zijn eerste band, Silkstone, opgericht met de jongen die naast hem zat op Havo 4. Ze traden op op Pinkpop en Lowlands. Maar Silkstone is er niet meer, en Niels werd muzikale zzp'er.
Hij heeft meegedaan aan The Voice of Holland, waar hij de halve finale haalde. Daar is hij niet rouwig om, want als je het wint, net als harpiste Iris Kroes uit Drachten, dan kun je niet zomaar meer huiskamerconcerten geven. ,,John de Mol had dit niet goedgekeurd'', meende Niels, terwijl hij de kamer rondkeek.
Andere kreten van afkeuring waren er toen hij tussen zijn eigen nummers 'Old and Wise' speelde van the Alan Parsons Project. Van Alan Parsons ben ik nooit een fan geweest, maar heel vreselijk is het ook niet, vind ik.
Er waren bezoekers voor wie dit echt een stap te ver was, zoals Wim, die tijdens het nummer al een zuur gezicht trok.
,,Ik hou niet van thema-platen uit de jaren zeventig en tachtig'', zei Wim later.
,,Wim houdt bijna nergens van'', zei Jaap, zelf meestal ook erg kritisch, nog weer later.
,,Wim houdt niet van muziek die hij zelf niet kan spelen'', legde Danny uit, toen we alweer onderweg waren naar huis. Over smaak kun je fantastisch twisten.
