maandag 11 juli 2016

Van de bank voor jeugdsentiment

Je bent even een weekeindje weggeweest en ineens is er een monster opgedoken in de straat. Je kunt het alleen maar zien met Pokemon Go op je telefoon, een spel van Nintendo dat officieel nog niet eens in Nederland is uitgebracht maar dat elke jongen, geloof ik, op zijn mobieltje heeft.

Op een kaart van Leeuwarden staan de plekken aangegeven waar je de roodwitte ballen kunt krijgen om ze te vangen, Pokestops. Als je er bent zie je een foto van die plek - in dit geval van de deur van de Waalse Kerk - en wanneer die gaat draaien krijg je munitie voor je virtuele vlinderjacht.

Net toen ik boodschappen ging doen stonden deze drie geduldig te wachten tot er een Pocket Monster (Pokemon is een Japanse afkorting) gevangen kon worden. De jongen links op de foto, ik meen dat hij Pieter heet, liet het me zien.

Het vangen van die beesten zelf is niet zo heel moeilijk, als je er een ziet schuif je zo'n rood-witte Pokemon-bal op je scherm in zijn richting en dan zit hij erin. Pieter had er al een heleboel. Die monstertjes hebben allerlei krachten en je kunt ze trainen in in een Pokegym. Daar schijnt er eentje van bij de Blokhuispoort te zijn.

,,Het is allemaal jeugdsentiment'', zei Pieter, die ik op begin twintig schat. Vroeger had hij Pokemonkaarten verzameld, en dit was hetzelfde, maar dan al wandelend. ,,Zo komen we ook eens van de bank'', zei hij. Dat is wat iedereen op het ogenblik over Pokemon Go zegt, blijkbaar is er een generatie opgegroeid die al jaren niet meer buiten is geweest.

Vijf jaar terug heb ik Jelle eens over Pokemon geïnterviewd, voor een Asconafilmpje. Het staat hieronder.




Even later stond er een iets oudere verzamelaar in de straat. Hij was op de fiets.

,,Je moet ze toch lopend verzamelen?'', vroeg ik.

,,Het kan ook op de fiets'', zei hij. ,,Ik kom net van mijn werk.''

Dit bleek Frits van Essen te zijn, neef van Jacob, die les op de NHL les geeft in dit soort dingen. Dat was een tref, want hij kon me vertellen hoe iemand die door Nintendo, een Japans bedrijf, betaald wordt om overal van die wezentjes en vangballen neer te zetten bij de Waalse Kerk in Leeuwarden kan uitkomen.

,,Die plekken hebben ze gekocht'', weet Frits. ,,Van Ingress.'' Dat is ook een spel dat een bedachte wereld en de wereld om ons heen combineert. Spelers overal ter wereld hebben de plaatsen waar zich dat afspeelt zelf bij elkaar gebracht. En die kiezen, om het duidelijk te houden, vaak prominente gebouwen, die ook op Wikipedia staan.

,,Is het voor jou ook jeugdsentiment'', vroeg ik.

,,Nee man'', zei hij. ,,Ik ben al bijna dertig.''

(In de bovenste foto heb ik zo'n wezentje geplakt.)