Een Barry Lyndon-momentje

Burgemeester en wethouders en secretaris van Leeuwarden hulden zich vandaag in achttiende-eeuwse kleding, vanwege Open Monumentendag. Op die dag is ook het stadhuis open, waarvoor de eerste steen in 1715 is gelegd door het driejarige zoontje van Maria Louise en Johan Willem Frederik.

Ze zouden op het bordes verschijnen, een Barry Lyndon-momentje dat je niet wilt missen. Een haag bezoekers had zich om elf uur voor het stadhuis verzameld om dit te zien.

Die verkleedpartij had, zo werd me achter de schermen verteld, nogal wat voeten in de aarde gehad want niet iedereen had er zin in. Er waren eersterangs kostuums uit Assen gehaald, ,,niet iets uit de feestwinkel", zei Saskia Wagenvoort, die de twee dames en zes heren had opgekleed.

Henk Deinum, bijvoorbeeld, had er geen zin in gehad, vertelde hij zelf. Maar hij was er het beste van allemaal uitgekomen, ook dankzij de lange pijp die ze hem erbij hadden gegeven. De foto hierboven  is een bewerkt, zodat hij wat schilderij-ig is. Het befje schoof hem de hele tijd scheef om de hals.

,,We hebben hem nog nooit met haar gezien", zeiden de anderen om beurten. De meningen verschilden. Ik vond hem een eersteklas regent, maar met een ander pak aan had hij ook zo voor een rocker op leeftijd kunnen doorgaan. Robert Plant of Jimmy Page, zeg maar.

,,Als ik mijn bril erbij op zet, ben ik net Oboema", vond hij zelf. Zit wat in, kijk maar.

Thea Koster had vooral iets bruid-achtigs.

Het was even wachten voor de groep het bordes op kwam, want Isabelle Diks was nog niet klaar. ,,Dat had je in de achttiende eeuw ook, vrouwen die altijd wat te laat komen", grapte iemand. Kijk die brillen - die kunnen natuurlijk eigenlijk niet, maar ze gingen niet af.

Uiteindelijk kwam Diks. ,,Ik moest nog blond worden", legde ze uit. Of het echt achttiende-eeuws was, dat weet ik niet, voor mijn gevoel was het meer Liz Taylor. Maar dan blond, dus.

Burgemeester Ferd Crone las een tekst over het stadhuis voor, en nodigde iedereen toen binnen om een kijkje te komen nemen. Dat deden mensen volop, maar nog liever maakten ze een selfie met een van de verklede wethouders.

In de achttiende eeuw rookten heren, naar het schijnt, stevig, maar of ze shagjes rolden vraag ik me af. Andries Ekhart in elk geval wel.

Oud-wethouder Marco Florijn nam ook een kijkje. ,,Als ze dit in mijn tijd hadden bedacht, had ik daar zeker niet aan meegedaan", zei hij resoluut. ,,Zo'n pak trek ik niet aan."

,,We hebben anders nog wel een kostuum in je maat", bood de man van de kostuums aan. ,,Alleen geen pruik meer." Maar Florijn liet zich niet vermurwen. Wethouders op andere gedachten brengen is een kunstvorm op zich.