De aflevering van Andere Tijden van gisteren ging over Seks in de speelfilm. Omdat het een kort programma is (in dit geval zelfs veel te kort) beperkte het zich tot drie films, Mira van Fons Rademakers, Wat Zien Ik van Paul Verhoeven en Blue Movie van Wim Verstappen en Pim de la Parra.
(De in dit rijtje zeker thuishorende film Daniël werd weer eens overgeslagen, maar gelukkig is er voor zulke gevallen Cinema Ascona, die hem een keer met hoofdrolspeler Peter Schaapman erbij heeft vertoond. Die geregeld kreunde van ellende en schaamte bij het weerzien. Maar wel fantastische anekdotes wist.)
In het midden van de uitzending zat een opname van Wim Verstappen in een rotan hangstoel, die over pornografie praat. Of Wim goede films heeft gemaakt, daar zijn de geleerden het niet over eens en wij bij Ascona ook niet, maar hij kon ze wel fantastisch verdedigen. Hier ook, al wordt uit het fragment niet duidelijk in wat voor verband hij dit zegt:
,,Elke cultuur heeft een geweldige behoefte aan pornografie. De Indiërs vooral hebben dat opgelost door een literatuur waar wij nauwelijks in durven te lezen zonder rode oren te krijgen.''
,,Maar wij hebben het probleem heel anders opgelost. Wij zijn aan het moraliseren geslagen. Moraliseren is een heel speciale vorm van pornografie bedrijven, waarbij je zegt 'Ik mot d'r niks van hebben' om er zo toch aan te kunnen blijven denken en er over te kunnen praten."
,,Daarom geloven wij, geloof ik van Skoop, dat het nuttig is in onze beschaving andere vormen van, van, ja, pornografie te brengen die minder kwetsend zijn. Het goede recht van eerlijke pornografie."Mooi gezegd, Wim. Ik citeer het hier, omdat ik jaren na hem ook in Skoop heb geschreven, zonder ook maar een keer te beseffen dat al mijn stukjes eigenlijk niet-kwetsende pornografie zijn geweest.
