Vannacht was het weer zover, bloedmaan noemden de kranten het al.
Ik had de wekker ervoor gezet en ik verwachtte dat de straat vol zou staan, met vaders die hun kinderen op het wonderlijke zonnestelsel zouden wijzen, nerds met enorme telelenzen, mensen in volkswagenbusjes die de hele avond al vol verwachting wijn hadden zitten drinken, verbaasde kroegbezoekers en, wie weet, een enkeling met broodjes worst in de verkoop. Zoiets als bij de totale zonsverduistering waar ik jaren geleden eens met Sybe voor naar Luxemburg ben gereden. Stiekem hoopte ik ook op slechtgeklede christenen die met bloeddoorlopen ogen tussen de massa zouden doorrennen en waarschuwingen zouden roepen over Het Einde der Tijden, dat nu werkelijk nabij is.
Niks van dat al. Het was doodstil. Ik stond met alleen een broek en een jas aan in de deurpost, er kwam een student voorbij met zijn fiets aan de hand, omdat hij niet meer durfde fietsen denk ik, en er passeerde een busje van een verhuisdienst. Een keer stak de overbuurman zijn hand uit het dakraam, met een mobieltje erin, om een foto te maken.
Na een half uurtje vond ik het welletjes. Dit was bloedmaan, goedenacht.
Overigens was gisteravond de zon ook al lekker bezig. Die kosmos van ons zit toch verdomd leuk in elkaar.
