Vraag me niet waarom, maar ik had het met Arjan, die arts is en ongeveer in hetzelfde tempo loopt als ik, zodat we de tweede helft van het Rondje Ameland als duo aflegden, over bloedneuzen. Dat ik die bij vlagen geregeld heb, en meestal op ongelukkige momenten.Arjan vertelde dat hij als kind, met zijn ouders op kampeervakantie, eens bij een meer in de buurt van Annecy was beland, daar gretig als hij was al zijn kleren had uitgetrokken en zo in het water was gedoken, en zo met zijn gezicht op een ondiep gelegen rotsblok. Knockout, een toevallige voorbijganger trok hem op het droge. Zijn neus staat sindsdien een beetje scheef, maar hij heeft nooit meer een bloedneus gehad.
Ongeveer bij dat verhaal, het was op het Oerd vlak bij die eerste strandovergang, begon eerst mijn ene neusgat te bloeden en toen mijn andere.Zodat ik met twee gaasjes in mijn neus bij de volgende post aankwam. ,,Toepasselijk", becommentarieerde Jan Nijenhuis op Facebook. ,,Een loopneus op een wandeltocht."
(De foto's zijn van Jan Spoelstra. Meer foto's staan hier en hier en hier bij Harmke)
