We hadden een bus gehuurd om op een zaterdag met zijn allen naar Gurbe en de rest van de dierentuin te kijken, met patateten in het restaurant na. Ik had Rik meegenomen als kind, iedereen verbazend dat ik zomaar ineens een klein kind bij me had. Vooral Jans, herinner ik me, was heel erg van hem gecharmeerd.
Rik had een open kijk op de natuur, nog niet beinvloed door de sentimentaliteit die mensen later op school en thuis aangeleerd wordt. Zo was er een soort kinderboerderij met piepende kuikentjes in een grote bak. Daar kon je - of het mocht weet ik eigenlijk niet - je hand in leggen en dan gingen ze erop zitten.Nadat we dat hadden gedaan vertelde ik Rik dat ze die kuikentjes later aan de tijgers zou voeren. Ik was benieuwd wat hij daarvan zou vinden. Wat ik me herinner is dat hij kort knikte, alsof het voor de hand lag om dat te doen, en het verder ter kennisgeving aannam.
