,,Wilt u ook een broodje?'', vroeg het meisje uit de tent.
,,Nee, ik heb thuis al gegeten'', zei de man. ,,Dat doe ik altijd thuis, ik kook voor mezelf en dan maak ik het een beetje gezellig.''
Omdat ik geinteresseerd naar hem keek, kwam hij bij me staan. Hij wilde graag vertellen. Hij was een echte Leeuwarder, zei hij, ,,onder het varen geboren, bij de Westersingel''.
Zijn werkzame leven was hij straatmaker geweest en hij had alle waardering voor hoe de stenen er op dit plein in liggen. Halfverband, schijnt het te heten. ,,Het Zaailand is nog nooit zo mooi geweest'', vond hij.
In een moeite door vertelde hij dat hij 81 is en alleen eet, want zijn vrouw is niet zo lang geleden overleden. Na haar dood was hij lange tijd met de boot door Friesland gereisd, begreep ik. En daarbij had hij een levensles geleerd, die hij graag deelde.
,,Weet u, ze moeten bij de media veel meer schrijven dat er zoveel goede mensen zijn. Er is wel eens een rottige appel bij, maar het is niet alleen maar rottigheid. In Dokkum, in Harlingen, overal, hier in Leeuwarden ook, daar zijn toch vooral goede mensen.''
