Strips voor het leven

Vanmiddag kwam ik in Kyoto aan, een oude en sjieke stad die bekend staat om zijn vele tempels en paleizen en ik dacht meteen: hup, first things first, op naar het Internationale Mangamuseum, dat in een voormalige school is ondergebracht.

Het Mangamuseum valt een beetje tegen. Ik zeg het maar vast, want anders reist u er misschien voor niks naartoe. Het is meer een reusachtige stripbibliotheek, waar allerlei bezoekers de boekjes uit hun jeugd zitten te lezen. Je hebt er het meest aan als je al veel van manga weet en Japans kent.

Manga zijn Japanse strips met van die figuurtjes met enorme ogen, of soms van die vechtersbazen met het hoofd van een jongetje op het lichaam van een bodybuilder. Dat zijn de manga voor jongens of mannen; je hebt ook manga voor vrouwen met veel roze en romantiek. Ook hun ogen zijn groot. Ze zijn er in nog meer soorten en voor alle leeftijden, maar daar geeft het museum helaas weinig inzicht in.

Wel geven ze aan dat er manga zijn voor alle leeftijden en daar hebben ze een interessant leeftijdenoverzicht bij gehangen. Eerst ben je kind, dan schooljongen, dan student en zo voort. En dan komt de volwassenheid, die er voor een Japanner als volgt uitziet:

23 jaar: Zoeken naar een baan
28 jaar: Gemiddelde leeftijd van de vrouw om te trouwen
29 jaar: Gemiddelde leeftijd van de vrouw om een kind te krijgen
30 jaar: Gemiddelde leeftijd van de man om te trouwen
31 jaar of daaromtrent: yakudoshi voor de vrouw. Dat is een jaar waarin allerlei verschrikkelijks kan gebeuren.
35-38 jaar: Gemiddelde leeftijd waarop de man een huis koopt
40 jaar of daaromtrent: yakudoshi voor de man
50 jaar: eerste kind wordt volwassen
60 jaar: gemiddelde leeftijd waarop het eerste kind trouwt
60 jaar: verplichte pensioenleeftijd
60 jaar of later: eerste kleinkind wordt geboren
79 jaar: gemiddelde levensverwachting van de man
86 jaar: gemiddelde levensverwachting van de vrouw

En dat was het dan. Of er voor elke fase speciale manga zijn stond er niet bij. Tijdens de yakudoshi kunnen strips een uitkomst zijn, maar op je sterfbed heb je er vermoedelijk geen behoefte aan.

(Het plaatje is Astroboy, van Tezuka Osamu)