Op de Bedrijvencontactdagen deze week was een stand waar ze leuk uitgezaagde vormen hadden van piepschuim, ondermeer zo'n twittervogeltje.
,,Mag u zo meenemen hoor'', zei de vertegenwoordiger van het bedrijf. Je mag op Bedrijvencontactdagen meestal van alles meenemen. Het bedrijf bleek Kerst Koopman te heten en in IJlst gevestigd te zijn.
,,In IJlst?'', vroeg ik. ,,Wat moet je daar nou? Waarom niet in Sneek of Heerenveen?''
Dit hoorde de heer Kerst Koopman zelf, die verderop stond. ,,Binne jo wolris in Drylts west?'', brieste hij.
,,Jawel hoor'', zei ik. ,,Ik heb er zelfs familie wonen.'' (de foto bovenop dit weblog is in IJlst gemaakt, bij de inmiddels verkochte boerderij van omke Johannes). Dat veranderde de zaak en we kwamen over omke Libbe en over piepschuim aan de praat.
,,Mooi dat je er van alles in kunt uitsnijden'', zei ik. ,,Maar kun je het ook voor meer gebruiken dan voor reclamemateriaal?''
Kerst Koopman sleepte bovenstaande oranje stoel erbij. Die is van piepschuim met een coatinglaag. Eerst heette hij ketierke, omdat er precies een kwart uit de cirkel - een kwartier uit de klok, dus - ontbrak. Maar die zat niet zo lekker. Dus nu is het een soort 20 minuten.
,,Ga er maar op zitten'', zei Koopmans.
Het zat wel redelijk. Beetje tuinstoel-achtig.
,,Zou mooi zijn voor buiten'', zei ik. ,,Maar je kunt het daar niet laten staan natuurlijk. Dan blijft er niks van over.''
Dit was Koopmans eer te na. ,,Het is hard hoor! Sla er maar op.''
Ik gaf een tikje.
,,Harder!'', spoorde Koopmans aan.
Ik sloeg iets harder en mompelde: inderdaad!
Dit ging Koopman te langzaam. Hij gaf een daverende klap op de rugleuning en begon erna als een bezetene tegen de zijkant van de stoel te schoppen.
,,Dit kan hij best hebben'', zei hij. Nog zo'n harde schop.
Het scheelde weinig of hij had ergens een brandweerbijl gehaald om ermee op de stoel in te hakken. Alles om mij ervan te overtuigen dat je met piepschuim verbazingwekkende dingen kunt doen.
(de bovenste foto is van Linda Zeggelaar)
