Een Hollywoodgezin

Dit zijn Tony Curtis en zijn derde vrouw (van in totaal zes), Janet Leigh. Ze zijn de ouders van Jamie Lee Curtis. Curtis is gisteren overleden, Janet Leigh overleed in 2004.

Jamie Lee Curtis interviewde haar ouders - apart van elkaar - voor het filmblad (meer een jaarlijks boek eigenlijk) Projections. Het zijn hele gewone gesprekjes, maar omdat het hele filmsterrengezin beroemd is krijgt het iets extra's. Hier zijn wat fragmenten.


Leigh over Curtis

Jamie Lee Curtis: Is het waar dat Tony je voor het eerst uitvroeg als Cary Grant?

Janet Leigh: ,,Ja. Via de telefoon.''

Jamie Lee Curtis: Maar toen kwam je erachter?

Janet Leigh: ,,Ik had die week in een vakblad gelezen over hoe goed Tony Curtis Cary Grant kon nadoen. Ik had Cary Grant wel eens ontmoet, maar er was geen enkele reden waarom hij me op zou bellen en me mee uit vragen - ik kon er tenminste niet een ontdekken.''

Jamie Lee Curtis: En toen had je een heel erg publieke scheiding.


Janet Leigh: ,,Een van de dingen die volgens mij een groot obstakel in het huwelijk tussen je vader en mij is geweest was dat toen hij zo beroemd werd, het bijna was alsof hij Bernie Schwartz (Curtis' echte naam) niet meer wilde kennen. Hij werd Tony Curtis. En ik denk dat ik er last van kreeg dat ik met Bernie Schwartz was getrouwd en we dingen verschillend begonnen te benaderen.''

Leigh over Psycho

(Janet Leigh speelde in Hitchcock's 'Psycho' de vrouw die onder de douche vermoord wordt)

Jamie Lee Curtis: Vertel eens over de bedscene met John Gavin en wat Hitchcock tegen je zei. Het zag er niet uit of Gavin en jij seksueel zo opgewonden waren als voor de scene nodig was en Hitchcock nam je terzijde en zei -

Janet Leigh: ,,Kun je er min of meer voor zorgen dat hij wat opwarmt?''

Jamie Lee Curtis: Je hoeft niet verlegen te zijn, mama. Wat wilde hij dat je deed?

Janet Leigh: ,,Ik heb het gevoel dat hij wilde dat ik hem aanraakte.''

Jamie Lee Curtis: Echt aanraakte?

Janet Leigh: ,,In die streek.''

Jamie Lee Curtis: Ergens in die streek.

Janet Leigh: ,,Yeah.''

Curtis over Curtis

Jamie Lee Curtis: Ik ben me altijd bewust van de belichting en hoe ik in beeld komt, maar jij bent een man en je was knap. Was jij je ervan bewust?

Tony Curtis: ,,Vanaf dat ik met films begon. Het was verbazend hoe kritisch ik over mijn uiterlijk werd toen ik het tot 12 meter opgeblazen zag worden. Ik keek veel in de spiegel, draaide mijn hoofd links en rechts (...) Ik was dol op mijn uiterlijk, ik keek altijd naar mezelf uit verschillende gezichtshoeken (...) Ik zorgde er wel voor dat niemand me betrapte, weet je, maar ik genoot ervan. Ik genoot er echt van.''

Curtis over Leigh

Tony Curtis: ,,Jouw moeder rangschikte alles. Pruik, gesp, kniebeschermer... De bril - waar is de bril? (...)''

Jamie Lee Curtis: Ik hou van haar. Weet je waarom? Ik heb dat van haar meegekregen. Vrienden huren me in als ze gaan verhuizen.

Tony Curtis: [Toen we net waren getrouwd hadden we] ,,een leuk klein appartement, om door een ringetje te halen. We waren net terug van de huwelijksreis, we waren aan het inrichten. Ik lag op de bank de krant te lezen en zei: 'Mag ik een glas water, schat?' Ze zei: 'Natuurlijk lieverd'.

Terwijl ik verder las maakte zij een glas schoon, deed er water en wat ijs in en zette het op de glazen tafel voor me. Ik zei: 'Dank je schat'. Zij zegt: 'Geen dank, liefje'.

En ik lees de krant verder. Toen nam ik een slokje water - hmmm, heerlijk - zet het terug op de tafel. Ik sla een pagina open, sla een pagina om, lees de pagina's. Ik reik weer en toen was het fucking glas verdwenen. En de tafel was drooggepoetst. Had ik het omgegooid? Ze zou me fucking wurgen.''

'Janet? Heb ik - eh - het glas omgegooid?' Ze zei ' Nee schat. Ik dacht dat je al klaar was.'''

Curtis over anderen

Tony Curtis: ,,Waar ik minder goed mee om kon gaan waren de vijanden die ik hier in Hollywood vond, de woede en ronduit haat die ik voelde (...). Ik was op een party (...) en daar komt een man naar de tafel en zegt: 'Kijk naar haar. Ze denkt dat ze de koning is. Maar haalt haar uiterlijk het wel bij het mijne?'' Ik bedoel, ik had nog nooit zoveel rechtstreekse woede tegen een ander gehoord. En dat was dus Montgomery Clift.''

Jamie Lee Curtis: Over wie had hij het?

Tony Curtis: ,,Over mij''

Jamie Lee Curtis: Hij noemde jou 'haar'?

Tony Curtis: ,,Ja en ik barstte aan tafel in tranen uit. Mensen lachten en ik zat te janken.''

(...) Kirk Douglas komt op een avond tijdens een party naar me toe. (...) Hij zegt: 'Jij vindt jezelf een hele goeie, nietwaar? Jij kleine klootzak'. Ik weet niet wat ik tegen zulke mensen moet zeggen. En het was geen grap. Hij deed dat niet voor de grap. Hij meende het. Daar werd ik echt bang van.''

De winkel van Sinkel

,,In de winkel van Sinkel is alles te koop. Hoeden en petten en damescorsetten'', hielden zowel beppe als oma ons vroeger voor. Het rijmpje was meen ik een tikje ondeugend, want beide dames vonden het niet gepast om ons uit te leggen wat dat waren, damescorsetten.

Na de vertoning van korte films van Herman van der Horst in Utrecht was er een borrel in de Winkel van Sinkel, een mooi pand verderop met uitzicht op de Dom. Of zelfs, als je het raam op de juiste manier openzet, op twee Dommen.

Het is al lang geen warenhuis meer, maar een sjiek cafe met een miniterrasje.



In Leeuwarden had je ook zo'n winkel van A. Sinkel, aan de Nieuwestad op de hoek bij de Lombardsteeg, maar die ging in 1882 al dicht, dus dat konden oma noch beppe zelf hebben meegemaakt.

Ook dat moet een voorname zaak zijn geweest, waarvan de bouw drie jaar had geduurd. Architect was Theo Molkenboer uit Leiden, voornamelijk bekend door zijn slecht geconstrueerde kerkgebouwen waar stucwerk de goedkoopte van het materiaal verhulde. De meeste zijn alweer gesloopt.



De Leeuwarder Courant schreef bij de opening in 1845:

Vier prachtige gebronsde kolommen en twee pilasters, die den gevel onderschragen, staan voor eene portique met kunstig bewerkten parquetvloer, waarop de binnenpui, van gekleurd spiegelglas, in gebronsd ijzer gevat, den toegang verleent tot den smaakvol betimmerden winkel, waarvan de grootte weinig van die der Concertzaal dezer stad verschilt, daar dezelfde eene lengte van 26 ellen en eene breedte van ruim 12 ellen heeft.

In het midden daarvan staan vier fraaije zuilen, welke een lantaren dragen, die, door gekleurd en mat glas, licht aan alle zijden verspreidt.

Aan het einde is eene rijk bewerkte achterpui, welke tevens den toegang verleent naar de groote magazijnen en ongeveer dertig vertrekken, welke het boven- en achterhuis bevat.

Zonder twijfel draagt dit aanzienlijk gebouw, op dien stand, veel tot versiering van deze stad bij, en hebben de groote kosten, hieraan besteed, gedurende drie jaren, velen werk en brood verschaft.

Er zit nu een Douglas.

Ridiculous Asing You

Op Flickr staat deze eigenaardige foto, gemaakt door Gucky.

In het Maleis (het enige dat ik zo kon bedenken) staat hier U buitenlandse, dus misschien is het een boodschap van de fotograaf aan iemand anders.

Gucky heet in werkelijkheid Amanda C. Peterson. Ze woont in San Francisco, waar ze bij Logitech werkt. Via haar website vroeg ik om opheldering. Dit schreef ze terug:

Hello Asing,

It was a broken sign in an old minigolf course in Rockford, Illinois that used to say something like We're proud to be pleasing you or similar. We just thought it was ridiculous.

Hope it's amusing to you.

Duizelingwekkende foto's

Dit zijn foto's van Jean-François Rauzier, hyperfoto's noemt hij ze zelf. Het zijn niet bestaande, aan elkaar gefotoshopte ruimtes waar hij van alles in heeft verstopt. Op zijn website kun je er soepel op inzoomen en doorheen dwalen. Ze zijn duizelingwekkend en een beetje griezelig.



Dit zit linksonder in bovenstaande hyperfoto van het Grand Palais. Klassieke graffiti, altijd mooi om ergens tegen te komen. Er zitten ook verschillende slangen, giraffes, scheepsmodellen, mummies, harnassen, zeemonsters en een beroemde heteluchtballon in.

Reevsapkorps

Het Pasveerkorps kan alle kanten op, zelfs achteruit marcheren. Alleen de tambour-maitre heeft het nog niet helemaal onder de knie.

Klinkt als leeches

Zong Peter Gabriel voorheen eigen nummers en zocht hij bij voorkeur exotische muzikanten van over de hele wereld op, hij heeft nu een plaat ('Scratch my back') waarin hij alleen nummers van anderen doet, met begeleiding van een groot orkest. Klassiek Europeser kun je het niet maken, het is als het ware zijn hoogstpersoonlijke Night of the Proms. Het is allemaal zwaar en melancholiek uitgevallen, want dat is Gabriel inmiddels zelf ook.

Het is de bedoeling dat er nog een plaat komt ('I'll scratch yours'), waarop die anderen nummers van Peter Gabriel doen. In afwachting daarvan trekt hij de wereld rond, met dat orkest in zijn kielzog. Hij voert al die covers uit en daarna covert hij als het ware zichzelf, eigen songs bewerkt voor groot orkest.

Gisteravond was hij in het Gelredome in Arnhem en ik ook. Hij sprak er, bij de introductie van zangeres Ane Brun, zelfs een mondje Nederlands. Dat deed hij in 1993 bij een concert in Ahoy ook, herinner ik me, waar hij zich voor zijn slechte uitspraak verontschuldigde.

,,It's better than the pope!'', riep toen iemand uit het publiek.

,,Better than the pope? Thank you'', zei Gabriel.

Hier worstelde hij er weer mee, vooral met de ui-klank heeft hij moeite bekende hij (dat hebben Duitsers ook altijd). En al sprekend viel hem plotseling op dat het Nederlandse woord liedjes haast net zo klinkt als het Engelse leeches - bloedzuigers.

Het concert was prachtig, met een lichtshow waar andere klassieke orkesten een voorbeeld aan zouden kunnen nemen. Het geluid klonk dun, maar het Gelredome is dan ook geen concertzaal.




De waardering was het grootst voor Gabriels eigen songs, daar werd nu en dan meegezongen en geklapt. De zanger was er ook losser en beweeglijker dan in het stemmige 'Scratch my back'-stuk. Gekke positie voor een popster: terwijl je iets nieuws probeert met een groot orkest is je publiek al tevreden als je de rest van je leven 'Solsbury Hill' zou blijven zingen.

Muziek voor galgentoneel

Dit is de ophanging van Harm Attema, een kleermaker uit Dokkum die de schedel van zijn vrouw Maria verbrijzelde met een strijkijzer.

Attema had een zachte G, net als zijn rechter, de beul en verschillende anderen. Want dit gezelschap was zondag uit Breda gekomen voor koddig en ook wat amateuristisch galgentoneel bij het HCL.

Bovenstaand filmpje maakte ik voor de site van de krant. Wie weet van wie de muziek is, of uit welke film die komt, krijgt een biertje. Vivaldi reken ik maar half goed.

Twee torens op 9/11

Door het samenvallen van Open Monumentendag en een open dag van de Achmeatoren kon je in Leeuwarden op 11 september twee torens op.

Een is een brandslangendroogtoren (daar is vast een beter woord voor) achter discotheek Fire. Die is niet meer in gebruik want de kazerne is al lang naar de rand van de stad verhuisd. Een brandweerman vertelde dat ze in deze tijd andere slangen gebruiken, die ze na het blussen niet meer hoeven ophangen.

De metalen ladders zijn korrelig van de roest, het beton schilfert en scheurt en beneden probeerde een blonde brandweervrouw mensen uit het hoofd te praten dat ding te beklimmen. Maar je mocht erop. Het bewijs dat ik er sta is gefotografeerd door Hein de Graaf, die de klim zelf niet waagde.

Je kon er ongeveer dit zien:



En de Achmeatoren, als je over de balkonrand ging hangen.



Het leek me aardig bovenop die toren mensen te vragen of ze dat niet een raar idee vonden, een markant hoog gebouw beklimmen op zo'n beladen dag.

De eerste die ik het vroeg was meteen raak. ,,Toen ik het me realiseerde kreeg ik kippenvel, ik huiverde helemaal'', zei een mevrouw die hier was met een jarige jongen met hoogtevrees.

Maar ze wilde absoluut niet met haar naam in de krant en dan is er weinig aan. De anderen die ik het vroeg hadden er niet bij stilgestaan of het verband niet eens gelegd. Dus u leest daar in de krant niks over, niet elk idee is een goed idee.



Van die toren af kon je overigens de brandslangendroogtoren (in het midden) weer zien.

Is dat wel echt?

Het is een lekkere trailer, je kunt niet anders zeggen. Het lijkt haast nep, maar kennelijk is het zondagavond op Nederland 2.




Die foto's halverwege zijn intrigerend: dat zullen wel jeugdfoto's zijn. Op die zwartwitte is hij zo niet te ontdekken en Venlo ziet er heel anders uit dan ik me had voorgesteld. In die Franse zanger had ik hem nooit herkend. En dan horen we ook nog dat hij met een verslaafde hoer in de lift stond...


Naschrift: Wat een rommel

De documentaire was zo'n rommeltje, dat ik hierbij mijn excuus aanbied aan die lezers die door dit weblog nieuwsgierig zijn geworden en hebben gekeken.

'Scuse me while I kiss the sky

Op Vlieland was het wonderlijk goed weer, al zag de lucht er nog niet goed uit toen een enorme groep mensen zaterdagochtend yoga deed op het strand. Of misschien was het een soort weerdans.

Mannen zijn hun eigen schutting

Meer mannen dragen T-shirts met opdruk dan vrouwen. Omdat vrouwen borsten hebben hoor je al niet nadrukkelijk de tekst van hun T-shirt te lezen en bovendien hebben ze een ruimere keus, met decolleté en kettingen en zo.

Mannen gebruiken zichzelf meer als schutting en hangen allerlei mededelingen op hun borst.

Deze theorie bedacht ik samen met een antropologe op Vlieland, waar ik zaterdag op muziekfestival Into the Great Wide Open opvallende T-shirts fotografeerde en uiteindelijk veel meer mannen dan vrouwen bleek te hebben. Hieronder staan ze alfabetisch, ik kwam er net achter dat ik er 1 te weinig had gekiekt.

• Arjan. ,,Dit moest ik aan van Andre, de eigenaar van King Kong Records.''


• Aryen. ,,De eerste mac van Apple, uit 1984. Dit shirt heb ik uit de Verenigde Staten, want in Nederland vind je ze niet. Wist je dat de handtekeningen van de makers op de binnenkant van de computerkast stonden?''


• Bart. ,,Onderbroek is een krakersconcertzaal bij ons in Nijmegen.''


• Bas. ,,Ik heb een keer geprobeerd buitenspel uit te leggen en dan besef je pas hoe moeilijk het eigenlijk is. Dus ik heb nu voor mezelf een geheugensteuntje.''

• Ben. ,,Ik hou van Kuifje. Dit shirt komt uit het stripmuseum van Brussel.''


• Bub, met de b's van Big Bad Wolf.


• Ed. ,,Malkovich is een band uit Amsterdam, maar die is nu helemaal versnipperd. Twee leden zitten nu in The Devil's Blood en een in Firestone.''


• Elly. ,,Mooi he? Die komt uit Beeld en Geluid in Hilversum. Ik zag hem en ik dacht 'die moet ik hebben'. Ik krijg er ook allemaal complimentjes over.''

• Erik. ,,Of ik hard to live with ben? Nee dat valt ontzettend mee.''


• Fred. ,,Ik heb een teringhekel aan lawaai.''


• Freek. ,,Die oude Lucky Lukes, die zijn het leukst. Met Phil IJzerdraat. Of de Greenhorn.


• Gerrit. ,,Deze heb ik door een vriendin laten maken.''

• Jacob. ,,Weet je waar dat op stond, This Machine Kills Fascists? Op de gitaar van Woody Guthrie. En dit apparaat is een echoplex, een dub-apparaat.'' Vriendin van Jacob: ,,Moet je zelfs hier een soort kwis van maken?''


• Jeroen.


• Jillis. ,,Socrates was een briljante middenvelder van het Braziliaans elftal, in de jaren zeventig.''


• Johan. ,,Jimi is een van de grootsten. De andere is Van Morrison.''

• Marc. ,,Jairzinho was een voetballer die in het WK van '70 uitkwam voor Brazilië. Is ver voor mijn tijd hoor. Er loopt hier trouwens nog iemand met zo'n Braziliaans shirt rond.''


• Niek.


• Pieter. ,,Dit is van Them Crooked Vultures. Een collector's item, want het is van het concert in het Melkweg, het tweede dat ze ooit gaven.''


• Pieter. ,,Ik doe hier klusjes, daar hoort dit shirt bij.''

• Ramses. ,,Dit heeft mijn moeder voor me meegenomen uit Thailand.''


• Titus. ,,Gekocht toen we op reis in Californie en Nevada waren. Daar was ik met mijn vriendin, mijn ouders en mijn schoonouders en als verrassing zijn we toen getrouwd in Las Vegas. Onze ouders wisten van niks en wij hadden geen zin in zo'n groot feest. Nu hadden we dus de trouwerij en de huwelijksreis ineen.''


• Victor, die sardines bakte.

Nagekomen: Redelijk geniaal



Op het bovenstaande kwam een mail van oud-stagiair Lieke, die ook op Vlieland is geweest en een T-shirt mist in bovenstaande opsomming. ,,Ik stuur 'm je bij deze. Is een slechte foto (zullen de biertjes wel zijn) maar ik vond de tekst I never finish anyth redelijk geniaal.

De Geïllustreerde Man

Jacco heeft een nieuwe tattoo laten zetten, die de voorkant van zijn onderarm bedekt. Hij glimt, want de eerste dagen moet je zo'n illustratie met vaseline insmeren. En om hem te beschermen moet er huishoudfolie omheen. Dat heb ik er net omgedaan, want met maar een vrije arm lukt zoiets niet. Over een paar dagen komen er korsten op, vertelde de drager, en pas daarna is hij mooi.



De tattoo heet Man's Ruin. In 'The Tattoo Encyclopedia' staat dat het een klassieker is, met als vaste elementen een schaars geklede dame in een martiniglas, drank en iets met gokken. Al de verlokkingen van het leven die mannen zo bedreigen.

Soms staat er een schedel bij, als geheugensteuntje dat het een keer ophoudt, maar die heb ik hier niet kunnen ontdekken.



Dame: check.

En een moderne bovendien, want deze heeft een mobieltje aan haar oor.



Nog meer moderns: een opengeklapte laptop, met het emoticon van een gebroken hart. ,,Het is een Apple'', verduidelijkte Jacco. ,,Want hij is grijs.''

Er is veel meer over de iconografie van deze tattoo te vertellen, waar de eightball voor staat bijvoorbeeld, maar dat gaat u zelf maar aan de conservator vragen. Dat is het voordeel van deze kunstvorm: er is altijd iemand bij om een toelichting te geven.

Alle films gezien

Nieuwe studenten in Leeuwarden en iedereen die er verder zin in had konden vanavond gratis naar een openluchtfilm op het Gouverneursplein. Mooi strak doek, krachtige beamer, het geluid legde het wat af tegen geroezemoes en bierkoelingsbrom.

De film was 'Eden Lake' van James Watkins, een grimmig horrorverhaal over een Brits stel dat tijdens een weekeinde kamperen door rotjeugd wordt geterroriseerd. De meisjes voor me keken voortdurend weg als het ruig werd.

Ik zat er met Rinkel en zijn vriendin, op klapstoeltjes die we bij mij uit de tuin hadden gehaald. Ik ken hen van twitter en een paar Ascona-avonden.

Ergens na de pauze boog Rinkel naar me toe. ,,Wanneer heb je deze film voor het laatst gezien?'', vroeg hij.

,,Ik heb deze film nog nooit gezien'', antwoordde ik.

Hij keek me verbaasd aan.

,,Er hangt een mythe om jou heen dat je alle films hebt gezien'', zei hij.

Wat zou ik die graag in stand houden! Maar helaas, het is niet zo en ik weet niet of ik het ooit haal. Wel heb ik inmiddels 'Eden Lake' gezien, dus er zit schot in de zaak.

(Op de foto een beginscene met Kelly Reilly)