Muratura

Signore Tommaso, die Nederlands spreekt met een mooi zangerig accent, helpt de buurman en mij dezer dagen om het tuinmuurtje, dat een tijdje geleden uit elkaar viel, weer in fatsoen te brengen. Nog twee lagen, dan is het klaar.

Het zijn dezelfde stenen, maar ze hebben door zijn herschikking iets verfijnd Italiaans gekregen. En kijk eens naar die rechte bovenkant! Zelf vergeleek hij zijn werk met dat van Michelangelo, wat overdreven is. Die had er ook vast iets op geschilderd. Maar we gaan dit voortaan wel Het Italiaanse Muurtje noemen.

Dubbeldooier

Eerst werd op de redactie een kievitsei bezorgd, in een met watten volgestopt doosje, voor collega Jantien. De eierzoeker die het stuurde was nog vol lof over een verhaal ('Eierzoeken voor dummies') dat ze vorig jaar had gemaakt.

Ondanks de zorgvuldige verpakking was er toch een barstje in gekomen, dat zul je altijd zien.



Nauwelijks waren we van de verrassing bijgekomen, of daar verscheen een als paashaas verklede man om een persbericht te bezorgen.

,,Loop je al lang in zo'n pak, en wat vindt je moeder ervan?'', vroeg ik hem.

,,Die vindt het prachtig'', zei hij.

,,Kon je misschien niet zo goed leren?'', informeerde ik voorzichtig.

,,Jawel hoor'', zei hij een beetje kribbig. ,,Ik heb al mijn diploma's.''

Het is avontuurlijk hoor, werken bij een krant.

Huiswerk: We Are All Connected

Astronoom Neil deGrasse Tyson, natuurkundige Richard Feynman, successterrenkundige Carl Sagan en Bill Nye (the science guy), maken ons alvast lekker voor Cinema Ascona in Space op 2 april. Het bestuur heeft er zin in and there is much to be learned.

Daniël en de dingen

Op mijn oproepje wie er een nog goed te gebruiken sticker van West-End wil hebben kreeg ik allerlei reacties van Hollumers in de trant van 'Dat is lang geleden'. Maar niemand die hem wilde.

Toen meldde zich Daniël, tandarts te Leeuwarden, die net een huisje op Ameland heeft gekocht. ,,Wat is Ameland leuk en relaxed'', mailde hij. ,,Hadden we veel eerder moeten doen.'' Zo iemand mag de sticker meteen hebben.

Ik kende Daniël niet, maar verschillende collega's wel. Zo wist ik van tevoren al gehoord dat hij zo'n groot huis heeft, een bungalow ergens in Friesland en hij rondrijdt in een Jaguar.

Allemaal jaloezie natuurlijk. Maar ik kan nu dus melden dat ik iemand die alles al heeft, toch iets heb gegeven wat hij graag wilde. Knappe jongen die me dat nadoet. Ik kreeg er een tandenborstel voor terug, want daar had hij toch genoeg van.

Schoon Kinopalast

Het Ascona Kinopalast is dubbel opgepoetst voor Cinema Ascona in Space op goede vrijdag, 2 april. Eerst in het echt, toen nog eens met photoshop. Hier durven wij de ruimtevlucht wel mee aan. Acht uur verzamelen bij de Walrus...

(De foto is van De Heidi)

Miauw

Dit is Claudia uit Leeuwarden, die mee was op een groepsrondleiding op de krant. Ze heeft een tattoo van Freddy Mercury op haar arm, die ze graag liet zien.

,,Ik ben een fan'', zei ze trots. ,,Mijn hond heet ook Freddy''

,,En je vriend zeker ook'', zei ik.

,,Nee, Edwin'', zei ze. ,,Mijn poezen heten Faroukh, naar de echte naam van Freddy Mercury, en Kashmira, net als zijn zuster. Die twee poezen zijn ook broer en zus. En mijn andere poes heet Delilah, net als de kat van Freddy Mercury.''

Dat laatste wist ik. Daar gaat het koddigste liedje van Queen over, met een miauwende gitaar erin.

Plezierig

Spijkerbroeken koop ik bij Klaas Houwen op het Naauw, zo'n winkel die er altijd al geweest is. Vorige week werd ik er geholpen door een oudere heer.

Bij het afrekenen zei hij hoffelijk: ,,Dank voor uw aankoop. Ik vond u een heel plezierige klant.''

,,Ik werd ook erg plezierig geholpen'', zei ik terug, verrast door deze plotselinge ontboezeming.

Nu hangt er een briefje op het raam, dat Houwen is gesloten. De winkel is al helemaal leeg. Daar wees vorige week nog niets op. Behalve misschien die opmerking.

Op de foto in de krant van vandaag zie ik dat het de 73-jarige Klaas Houwen zelf was, die me een spijkerbroek heeft verkocht. Ik ben erg plezierig door hem geholpen.

De foto is van Wietze Landman, Leeuwarder Courant

Happy / Surprised

Op de Bedrijvencontactdagen stond een scherm opgesteld met een cameraatje erbovenop, dat gezichten herkent. Het programma ziet (in de meeste gevallen goed, van lang haar raakt het in de war) of hier een man of vrouw staat. Ook schat het de leeftijd en het geeft afhankelijk van de stand van de mondhoeken aan of de persoon Happy dan wel Surprised is.

Het praktisch nut ervan legden ze in de stand graag uit, maar elk systeem dat mij in een oogopslag inschat als een Happy 38-jarige is mij dierbaar.

Cinema Ascona Nazinchronisatie

Verder zullen we er niet te veel over vertellen, maar Cinema Ascona van 2 april wordt uitgebreid voorbereid. Zoveel is zeker.

1. New York New York

In de kledingzaak waar ik koffie koop zong de eigenaar luidkeels mee met Frank Sinatra, New York, New York.

Daardoor was ik in de stemming toen een minuut later een jongen op de Nieuwestad vroeg ,,Mag ik u iets vragen meneer''. Zijn vriendin keek toe.

,,Zeker'', zei ik.

,,Waar heeft u die hoed gekocht?''

,,In New York'', antwoordde ik. Dat is zo, en het is leuk om ermee te pochen.

Hij keek beteuterd, hij zocht kennelijk een hoedenwinkel. Ik wees hem op het reisbureau drie meter verderop.

,,Als je daar nu een ticket koopt, kun je er morgen om deze tijd al zijn'', zei ik. ,,En dan kun je over een week zeggen: Ik was in New York en heb er een hoed gekocht.''

Zijn vriendin kreeg een twinkeling in de ogen.

,,Ik zou het doen als ik jullie was'', gooide ik er nog achteraan.

Ik weet niet of het is doorgegaan.

2. Ik Leef Mijn Droom



Bij de Music Store op de Wirdumerdijk werd de doorgang versperd door een nieuwsgierige meute. In de deurpost trad Gerard Joling op, die in een glitterend T-shirt zijn nieuwe single zong, Ik Leef Mijn Droom.

,,Waar blijven die handjes?'', zei hij tussendoor.

Maar die waren er al lang: iedereen hield een telefoon/camera omhoog om hem te filmen. Sterker nog, om de hoek stonden, terwijl Joling nog optrad, al mensen hun telefoon te checken of het er een beetje goed was opgekomen.

Met al die camera's groeit de behoefte aan dingen om te registreren.

3. Gute Nacht



In Kunsthandel De Vries was om vier uur de opening van een tentoonstelling van werk van Anne Feddema. Eerder deze week zat hij bij ons op het terras lekker aan het bier, en barstte keer op keer uit in Gute Nacht uit Schuberts Winterreise:

Fremd bin ich eingezogen
Fremd zieh ich wieder aus
Der Mai war mir gewogen
Mit manchem Blumenstrauß

In de galerie hing, heel toepasselijk na zo'n kroegavond, ook werk dat Anne op bierviltjes heeft geschilderd.

Niet helemaal eerlijk aanbevolen

Er bestaat een prijs voor 'het beste sportboek van het jaar' en dat fraaie XXL-boek over Ard Schenk is ervoor genomineerd. Je kunt er tot 21 april via internet op stemmen.

Omdat het het enige sportboek is dat ik gelezen heb en omdat Ard Schenk zo'n innemende man is, heb ik daar natuurlijk op gestemd. (Bijgaande foto van Ard en Keessie maakte ik bij de boekaanbieding).

Als degenen die bij het gesprek in De Bres waren hier ook even een stem uitbrengen, wint dat boek die prijs misschien.

Is deze oproep vals spel? In zekere zin, maar aan de andere kant is de enige die echt eerlijk kan stemmen alleen hij (of zij) die alle 116 genomineerde sportboeken werkelijk heeft gelezen.

Alles moet weg

Bij het opruimen boven vond ik deze sticker van West End, die door kenners ook wel Het Bakje genoemd werd. Nooit gebruikt, de beschermstrookjes zitten er nog achterop. Hoge nostalgische waarde en toch geheel gratis. Wie hem wil hebben moet gauw een mailtje sturen, anders gaat-ie in de vuilniszak.

Seks met -ks!

,,Eerst een filmkwis'', zei Peter Schaapman en hield een foto van zichzelf en nog iemand omhoog. ,,Wie is die ander?''

Peter Schaapman had als 22-jarige student pegagogiek in Amsterdam (hij komt uit Enschede) zomaar de hoofdrol gekregen in de Nederlandse film Daniël van Erik Terpstra. Naast beroepsacteurs als Andre van de Heuvel, Sylvia de Leur, Bob de Lange en Johnny Kraaykamp.

De film is de minst beroemde van een rijtje van drie, die in 1971 de seks op het Nederlandse filmdoek brachten. De andere waren Wat zien ik van Paul Verhoeven en Blue Movie van Wim Verstappen.

,,Zingt hij ook?'' vroeg ik. Want ik wist dat de latere musicalster Bill van Dijk een kleine rol in de film heeft.

,,Ja'', zei Schaapman. Dus ik gokte op Van Dijk, maar die was het niet.

,,Willem Nijholt'', vertelde hij toen we het hadden opgegeven. De scene op de foto zit niet zo in de film, maar ze hadden wel samen in bed gelegen.

,,Hij liet me zijn lul zien. Ik zei: die is ook niet zo groot. Hij zei: kleine trekkers, grote rekkers. Ja, in die tijd kon alles.''



De opmerking paste in een geweldige avond filmkijken met live-commentaar van de hoofdrolspeler. Af en toe sloeg hij zijn handen voor zijn gezicht, als het hem te erg werd.

Zijn kinderen hebben Daniël nooit willen zien, vertelde hij. Nooit helemaal, tenminste. Was hij destijds voor achttien jaar en ouder, op dvd is hij nu voor alle leeftijden. Zoveel bloot zit er helemaal niet in.

Daniël gaat over een jongen die niks wil weten van de seksuele bevrijdingsdrift van zijn ouders. Maar die laten hem niet met rust. Ze achtervolgen hem tot op het platteland, waar hij is ondergedoken bij een streng gereformeerd boerengezin.

Terwijl in de film de seksuoloog brave bejaarden opzweept om luidkeels 'Seks!' te roepen (,,Ja! Seks is er ook voor u! Seks met -ks!'') of agenten elkaar zoenen, wees Schaapman er op wie er allemaal al dood waren en vertelde hij anekdotes.

,,Dat linkermeisje wilde wel haar broek uitdoen, maar niet met haar tieten bloot, heel gek was dat. Ze is later in de tweedehandskleren gegaan op het Waterlooplein.''

,,Andre van de Heuvel, daar heb ik wat een hekel aan gekregen nadat hij vertelde dat hij als militair een Indonesisch meisje, van wie ze dachten dat ze afluisterde, uitgekleed hadden, een kaars in haar kut gestopt hadden en die aanstaken. Zo trapten ze haar eruit. Zo'n man valt dan helemaal voor mij weg.''

,,Ik heb me de hele film door geschaamd. Ik val straks door de mand, dacht ik steeds tussen die acteurs. Ik kan het helemaal niet. Die stress werd steeds erger.''

Er waren nog veel meer. We hebben hem gestrikt voor de volgende Cinema Ascona, deze zomer in Kubaard.

(Het tweede plaatje komt uit de strip Abe van Theo van den Boogaard en Nico Scheepmaker, met de drie geruchtmakende Nederlandse films uit '71 op een rijtje)

'Het is een online kladblok'

Vandaag is het een feestdag, want precies tien jaar geleden, op 16 maart 2000, begon collega Linda Zeggelaar met haar weblog. En dat is er dus nog steeds.

Exclusief voor mijn veel jongere weblog (binnenkort zeven jaar) stond ze een interview toe. Hier komt het.

Waarom begon u met uw weblog?

,,Ik was benieuwd wat het zou zijn. Mijn eerste post was zoiets als 'Ik ga nu een weblog bijhouden met bloggen, kijken hoe het werkt.' Wat nu iedereen weer schrijft als ze beginnen met twitteren.''

U bent er wel eens een tijdje mee gestopt. Waarom was dat?

,,U hebt uw huiswerk goed gedaan! Ik had er een beetje genoeg van, je zit er elke dag aan vast en iedereen had in die tijd een weblog. Maar na een tijd ben ik toch weer begonnen. Het is eigenlijk mijn online kladblok.''

Je hoort wel eens dat weblogs uit zijn.

,,Het is wel een beetje een oudemensending ja, totaal niet hip. Niemand begint nu nog meer een weblog, zo'n hele pagina opzetten... Met statusupdates op je profielen ben je er ook.''

Dank u voor dit interview.

,,Geen dank ik heb geloof ik nog nooit zo'n leuk interview gehad.''

Het creatief proces

Ook op Terschelling moeten ze de stemmen hertellen, want op een zekere Douwe Wiegman van Plaatselijk Belang Terschelling zouden zes stemmen zijn uitgebracht, terwijl hij zelf zeker weet dat het er tenminste negentien zijn geweest.

Collega Jacob Stelwagen twitterde vanmorgen dat 'hertelling' en 'Terschelling' min of meer rijmen, en ik twitterde terug dat het mooi zou zijn voor een Sesamstraatliedje, waarin ze leerzaam van 1 tot 19 tellen. Zoiets als de Sesamstraatklassieker over zure-bommentaart.

Toen ik even later een sterretje voor de krant moest schrijven, was de keus dus eigenlijk al gemaakt. Dat werd het volgende Terschellinger telliedje:

We hadden hier al reeën en nu - hértelling, hértelling, hértelling
We waren zo tevreën hier op Térschelling, Térschelling, hoezee
We moeten nu de stembriefjes opnieuw bezien
Want kreeg Wiegman er zes of kreeg hij negentien.
We gaan nu met zijn allen in de hértelling
Tel allemaal gezellig met ons mee, Joechee!
Dat is één!
(18 x herhalen)

En omdat ik er zelf erg om moest lachen, verzon ik er ook een melodietje bij, want op een MacBook is iedereen muzikant. Het werd uiteindelijk niet erg Sesamstraat-achtig en ik zet te laag in, maar vooruit.

Slieker 1: Alles schijnt te leven

George Christiaan Slieker was de eerste bioscoopondernemer van Friesland. Zo staat het op zijn graf in Drachten.

Zijn eerste bioscoopvertoning was op 16 juli 1896, op de kermis op het Zaailand in zijn geboortestad Leeuwarden.

,,Allen die dus iets nieuws en tevens overweldigend schoons willen zien moeten niet verzuimen een kijkje te nemen'', schreef hij in een strooifolder.

De Leeuwarder Courant was enthousiast: ,,Alles schijnt te leven'', schreef de journalist. ,,Zelfs de rook die een voorbijganger, nadat hij de cigarette uit den mond heeft genomen, uitblaast, ziet men opstijgen.''

In het jaar dat die vertoning honderd jaar geleden was, schreven Harm Nijboer en ik een boekje over Slieker. Het was een hele operatie, want Harm is van de serieuze geschiedenis, liefst met lijsten en tabellen en ik ben van de anekdotes en de film. Het boek was op het laatste nippertje klaar, er zitten schoonheidsfouten in, maar toch: het is er.

Slieker 2:
In de ramsj



Achter de toonbank van filmclub Celluloid, de beste videotheek van het Noorden lag gisteren een stapel Sliekerboekjes. Het zag eruit als een ramsjpartij.

,,Hoe kom je daaraan?'', vroeg ik filmbaas en -liefhebber Jan Brugman.

,,Die heb ik van antikwariaat Brandaan'', zei Jan.

Zo gaan die dingen.

Ook met Slieker zelf, die een kans had laten varen om in Utrecht een vaste bioscoop te beginnen. Een eeuw terug woonde hij met zijn vrouw in een armoedige steeg in Drachten en verkocht potten en pannen in de omliggende dorpen.

In 1935 was er een herontdekking, toen in Nederland het veertigjarig bestaan van de film gevierd werd. Louis Lumiere kwam naar Nederland en in de kranten stonden verhalen over de begintijd. Misschien heeft Slieker (74) zich toen voorgenomen, van zijn grafsteen een monumentje voor zichzelf te maken. Of had hij het er zo vaak over, dat zijn kinderen het voor hem bedacht hebben.

Slieker 3: Een monumentje





Toch is er een ander monumentje.

Helaas niet in Leeuwarden, maar in Utrecht. Daar onthulde burgemeester Ivo Opstelten op 26 november 1996 een plaquette, om te herdenken dat een eeuw eerder de eerste bioscoopvoorstellingen door Slieker gegeven waren.

Dat overtref je hier alleen nog door een van de zalen in het nieuwe Leeuwarder filmhuis dat op het Zaailand komt (als alles doorgaat) naar Slieker te noemen.

(De Utrechter foto's kreeg ik van Herman de Wit van het Nederlands Film Festival)

Oscars

Afgelopen zondagnacht won Logorama een Oscar als 'beste korte tekenfilm'. Korte films zie je nooit meer ergens, daarom zet ik hem hier even door.

Hij is bijzonder vindingrijk, er zijn rond de 2500 beeldmerken in verwerkt en zoals de Franse makers al zeiden, no logo's were hurt during the making of this movie. De echt grote jongens (Apple, Coca Cola) heb ik zo snel niet kunnen ontdekken. Die spannen misschien te snel een rechtszaak aan.

Gentleman vs Hooligan

'Invictus' is een pakkende sport-verbroedert-film met Nelson Mandela erin, geregisseerd door Clint Eastwood. Clint Eastwood kan geen slechte films maken, hooguit eens een wat mindere.

In het verhaal (en in het echt ook, schijnt het) bemoeit de kersverse Zuidafrikaanse president Mandela (Morgan Freeman) zich met het Afrikaanse rugbyteam, omdat hij daarmee oude tegenstellingen weg kan werken. Rugby werd vooral door de Afrikaners bekeken, hun gekleurde landgenoten hadden meer met voetbal.

In de film legt een blanke het aan een zwarte uit, met een fraaie vergelijking die nieuw voor mij was: ,,Voetbal is een gentleman's sport, gespeeld door hooligans, rugby is een hooligansport, gespeeld door gentlemen.''

Eentje om te onthouden voor het wereldkampioenschap voetbal deze zomer.

(Het citaat schijnt uit een artikel uit 1953 in The Times te komen)

Belangrijke Ingekomen Mededeling

De winterstop van Cinema Ascona is voorbij. Op 2 april Cinema Ascona in Space met robots, aliens, de mooiste ruimteschepen, muziek van de toekomst en voldoende bier...

Zie de Cinema Ascona twitter of stuur een mail voor meer info.

Ik hield van uw structuur!

Mail van een volslagen onbekende, die van mijn structuur houdt, of beter vertaald: hield.

Hello!! How you today? I liked your structure!! I search for serious attitudes what to create strong, loving family. I want to construct strong attitudes! I would like to learn you on closer!! How to you I? To me of 29 years. If I you have interested my letter that write to me the message. So we can communicate and exchange more with you photos!!!! I hope that I have interested you!! I shall wait for your message with impatience!!

Het zal Borat wel zijn, ik trap er niet in.

Ook karton kan goud zijn

Vier gouden medaillewinnaars, of eigenlijk vijf maar eentje kon er niet bij zijn, vanavond in Leeuwarden. Die vijf hielden de Olympische Winterspelen voor LC.nl bij, met een aan het onwaarschijnlijke grenzende gretigheid. De medailles zijn eigenlijk van karton met papier erop geplakt, ik had ze 's middags in elkaar geknutseld, maar daar waren ze niet minder bijtbaar om. Je moet er alleen niet te lang je tanden in zetten, want dan laat de lijm los.

De Nieuwe Leeuwarder Partij en andere verrassingen

De Nieuwe Leeuwarder Partij (NLP) heeft genoeg stemmen in Leeuwarden gekregen voor vier raadszetels. Ze hadden er twee.

Dat was, afgaand op onze kroeg-enquete van afgelopen zaterdag, de grootste verrassing van deze verkiezingen. Want geen van de maar liefst 13 deelnemers had dat goed geraden. Drie optimisten hadden gegokt op drie zetels voor de NLP.

Er was niemand die de complete zetelverdeling goed voorspelde, maar er was ook niemand die er volkomen naast zat.

De makkelijkste voorspellingen waren die voor de Frysk Nasjonale Partij (was 1 zetel, wordt weer 1 zetel) en de ChristenUnie (waren er twee, worden er twee). Dat had bijna iedereen.

De moeilijkste waren de teruggang van de PvdA van 15 naar 11 zetels (hadden drie mensen goed) en de halvering van de SP, van 4 naar 2 zetels (ook drie keer goed voorspeld).

Drie deelnemers hadden bij vijf partijen het juiste zetelaantal (Friso, Pier en de zeven jongste leden van PAL-GroenLinks, die hun voorspelling per twitter stuurden).

Zes mensen hadden er vier goed: Hans, Gryts, Daniel, Menno, Irene en Nynke. Jeroen had als enige drie goed, twee goed had Jacco en slechts een goed - dat waren Aukje en ik.

Op de foto: het mooiste stemlokaal van de stad, vlak voor sluitingstijd

Stemverheffing

Het lijsttrekkersdebat van Leeuwarden was gisteravond, in theater Romein dat tot de nok toe gevuld was. Letterlijk, want ook bovenin zaten mensen, die vanaf dat hoge balkon een vraag stelden over het Wilders-gehalte van drie deelnemende partijen.



Wilders-achtig waren volgens hem de Klokkenluiderspartij (,,wij binne voor alle minsen'', zei voorman Piet Kramer), de SEB (die was er niet) en de Nieuwe Leeuwarder Partij, die er echt een beetje boos om werd. Zij zaten al in de raad toen de VVD Wilders nog moest ontdekken.



Enfin, het was zo'n debat met moegefolderde lijsttrekkers, opgefrist met schmink (hierboven Aukje de Vries van de VVD)...



...lijstrekkers die allemaal wat zeggen, allemaal menen dat anderen veel langer wat mochten zeggen en het allemaal eigenlijk wel met elkaar eens zijn.



Een stukje van de poster van Student058, waar lijsttrekker Michel Hania bloot opstaat met een glas bier voor zijn piemel. Het was bier van het merk Us Heit, dat uit Sneek komt. De brouwer was niet blij met de poster, zodat het merk nu met viltstift is weggekrast.



We hielden ook een informele en zeker niet representatieve stemming, met formulieren waar mensen hun partij konden inscheuren. Tachtig formulieren waren het, en dat waren er te weinig. Collega Irene was stembureau want dat doet ze graag. Ze stelde vast dat er ontzettend gefraudeerd was, maar de PvdA als hoogste uit de bus komt, waar zo'n partij dan toch weer blij mee is.





(De foto's komen van allerlei telefoons, twitteraars en Harry Muis, die er per se een glas met het Romein-logo bijop wilde)