De les van omke Bonne

In de grote ruimte van Tresoar draait bij wijze van tentoonstelling een tafelkleed rond of het een grammofoonplaat is.

Of tafelkleed, het is maar een vrij klein lapje. Het is van Fedde Schurer geweest, of vermoedelijk van zijn vrouw Wil. Elke keer als er een beroemd iemand kwam eten, vroeg ze die een handtekening op het kleed te zetten en die borduurde ze dan later na.

Ik moest vanmiddag even wachten, terwijl iemand van Tresoar de notulen van het Frysk Orkest voor me uit de archiefkasten opdiepte. Daarom bekeek ik dat geborduurde kleed wat beter; bij het wassen is het geel soms een beetje uitgelopen. (Op de foto, met mijn mobieltje gemaakt, lijkt het trouwens allemaal geel, in het echt zit er meer variatie in)

En ik zag er zomaar familie opstaan. Daar tussen S. J. van der Molen, Oene Bult, Rink van der Velde en Ed Hoornik staan omke Bonne (Dijkstra) en tante Els. Ik zag ze in een keer weer voor me, vooral het spierwitte en altijd keurige haar van tante Els. 

Omke Bonne (hij was niet echt mijn oom, maar een neef van mijn moeder, of zoiets) was kinderarts in Heerenveen. Elke zomer logeerden ze een week of wat op het Kooihuis, en later bij pake in de bungalow in Ballum, omke Bonne schilderde dan. 

Thuis schilderde hij dat natuurlijk ook. De laatste keer dat ik Bonne en Els zag was rond 1990, toen ze in Oranjewoud woonden. Omke Bonne was al met pensioen en had een schuurtje, achter in de tuin, als atelier.

Dat schilderen vond ik als kind bijna magisch, omke Bonne kon fantastisch bomen, weilanden en heide en zo schilderen. Allemaal soorten groen, je kon het bijna ruiken en horen. 

,,Het is net een foto", heb ik eens, diep onder de indruk, gezegd. Omke Bonne, altijd de bedaarde en begrijpende kinderarts, heeft me toen uitgelegd dat je dat nooit tegen een schilder moet zeggen.

Naschrift:

Mevrouw Harmke Brinksma uit Oranjewoud stuurde een dag nadat ik het bovenstaande had getikt een mail:

Wat ontzettend leuk uw verhaal over het kleedje en de handtekeningen te lezen. Wij, mijn man Henk en ik, kwamen in 1986 in Oranjewoud wonen. Dr. Bonne Dijkstra en zijn vrouw Els waren onze buren. 

Helaas zijn ze allebei al overleden en er wonen andere mensen in het huis, dat Bonne zelf heeft laten bouwen. Het atelier van Bonne staat er nog, maar de bomen die hij voor de eeuwigheid geschilderd heeft staan er niet meer. 

Bonne was een bijzondere man en een geweldige schilder. Autodidact! Ook was hij een hele goede kinderarts. Toen onze dochter van anderhalf in een weekend ernstig ziek werd, kwam hij steeds kijken hoe het met haar ging. 

Hij was al gepensioneerd, maar bleef arts in hart en nieren. Toen hij zelf ziek was geweest en daarna iets opknapte ging hij met potlood en papier op een stoeltje op ons overdekte terras zitten en tekende alle bomen en planten van onze tuin. 

(Een afbeelding stuurde ze mee)