De comakijkprofessor en de tv-loze vrouw

Brian Dunphy van het Brooklyn College kwam vanavond in de Kanselarij spreken over bingewatching. Dat is het kijken van hele televisieseries, als House of Cards, achter elkaar. We hebben het comakijken genoemd.

Daar had hij een verhaal over gehouden,  met fragmenten en verwijzingen naar een heleboel series. Hij heeft er zelf veel gezien. Behalve bij het ontbijt kijkt hij voortdurend televisie en vertelt zijn vrouw dat het voor research is. Wat in zijn geval klopt.

,,Mij zegt het allemaal niks, die titels", zei Marte-Rinck de Boer, een van de luisteraars, na afloop. ,,Ik heb in de jaren tachtig mijn televisie bij het vuil gezet."

,,Really?", zei Brian Dunphy. Zelf heeft hij net een nieuwe, tweede grote flatscreen gekocht.

Het was echt waar, beaamde ze. En haar kinderen keken ook niet. En die man die ze net had gezien in die House of Cards-fragmenten leek haar een griezel.

Toen Dunphy en ik later een biertje dronken in de Ierse pub, begon hij er weer over. ,,Toen die vrouw vertelde dat ze in de jaren tachtig haar tv eruit gegooid had, wist ik: whatever she's gonna say, it's gonna be amazing." 

++++++++

Toen de lezing en de vragen voorbij waren, maakte ik een fotootje van het gebrandschilderde raam van de Kanselarijzaal, het wapen van Ameland zat erin.

Door de flits ziet het er wat gek uit, zonder flits is het beter.

,,Even het beeldmerk van ons eiland op de foto zetten?", zei de geluidsman, die aan het opruimen was.

,,Kom jij van Ameland?", vroeg ik.

,,Van Hollum", zei hij. Voor de kenners: het was Remon Visser, van Simon en Gerrie.