Hoe die oefeningen gaan is uitgebreid in de krant van zaterdag beschreven. De straaljagers gooiden elk twee bommen op een trio containers, die een heel eind van deze toren aan de waddenkust stonden. De containers werden niet geraakt, de kraters zaten er wel vlakbij.
Dat was het verhaal, maar er was die dag nog meer. Want na de twee F-16's uit Leeuwarden kwamen er een paar Amerikaanse, die kogels afvuurden op een container met hi-tech ernaast. Dat wil zeggen, er was een forse zandbult voor die container geschoven, om een houten hek met sensoren te beschermen. Die hielden bij waar al die kogels insloegen - je kon het binnen op een monitor zien gebeuren.
Kogels hadden we die ochtend ook al gezien, die werden op een tank afgevuurd, met een scherp knetterend kabaal. Dat maakten deze ook, maar er kwam nog een scheurend geluid achteraan. ,,Dan gaan ze door de geluidsbarrière", vertelde commandant Pieter Bruinink.
Later kwamen er nog twee F-16's, ditmaal uit Volkel. Zij gooiden ook bommen op die drie containers, en eentje was spectaculair raak, de container vloog zelfs een eindje omhoog zo te zien (het gaat razendsnel) en daarna was er niets meer van over.
Die lui uit Volkel vlogen, voor ze teruggingen, vlak langs de verkeerstoren, terwijl wij buiten op de balustrade stonden. De ene deed zijn naverbrander ook nog eens aan: oorverdovend, feloranje vuur uit de uitlaat. ,,Show of force", zei Breukink. ,,In vijandelijk gebied is dit vaak al genoeg."
Maar het mooist vond ik eigenlijk het passeren van een Dornier van de kustwacht, zo'n gezellige dikke kip met propellers. Die kwam heel kalm aanvliegen en vrij laag, zodat we hem goed konden zien.
,,Zwaaien!", zei Breukink, en dat deden we allemaal vanaf de balustrade rond de verkeerstoren. Ze zwaaiden ook terug. Ik heb nog nooit zo'n sterk Kuifje-gevoel gehad.
(De bovenste foto is van Defensie)
