De fascinerende heer Spock

Leonard Nimoy, die vanmorgen op zijn 83-ste is overleden, heeft twee autobiografieen geschreven. In 1975 kwam I Am Not Spock uit. In 1995 werd dat gevolgd door I Am Spock.

Daar kun je aan zien hoe zijn beroemdste rol, als Spock in de serie Star Trek, zijn leven heeft bepaald. Hij deed ook allerlei andere dingen, hij maakte platen (zie boven, een liedje over hobbits), hij regisseerde films (de bioscoophit Three Men and a Baby), hij schreef gedichten en hij speelde in andere films en series (als Mission Impossible). Maar je kunt hem niet zien zonder te denken: daar heb je mister Spock. De first officer van ruimteschip Enterprise.

Het interessante aan Spock was dat hij onder alle omstandigheden logisch bleef redeneren. Dat kwam omdat hij half mens-half Vulcan was. Vulcanen groeten elkaar door hun hand op te steken en een soort V-teken te maken maar dan met aan de ene kant de pink en de ringvinger en de andere kant de middelvinger en de wijsvinger. May you live long and prosper, zeg je daarbij.



Als hij iets niet begreep, zei hij interesting, maar soms ook fascinating. In een aflevering legde hij het verschil uit, en dat heb ik ook heel lang geweten. Volgens mij kwam het erop neer dat dingen die hij niet had voorzien interesting vond, en als ze bovendien onverwacht waren, dan noemde hij ze fascinating.

Thuis hadden we een boek van dokter Spock, over baby- en kinderopvoeding. Ik heb altijd vermoed dat het familie was.