De fascinerende heer Spock

Leonard Nimoy, die vanmorgen op zijn 83-ste is overleden, heeft twee autobiografieen geschreven. In 1975 kwam I Am Not Spock uit. In 1995 werd dat gevolgd door I Am Spock.

Daar kun je aan zien hoe zijn beroemdste rol, als Spock in de serie Star Trek, zijn leven heeft bepaald. Hij deed ook allerlei andere dingen, hij maakte platen (zie boven, een liedje over hobbits), hij regisseerde films (de bioscoophit Three Men and a Baby), hij schreef gedichten en hij speelde in andere films en series (als Mission Impossible). Maar je kunt hem niet zien zonder te denken: daar heb je mister Spock. De first officer van ruimteschip Enterprise.

Het interessante aan Spock was dat hij onder alle omstandigheden logisch bleef redeneren. Dat kwam omdat hij half mens-half Vulcan was. Vulcanen groeten elkaar door hun hand op te steken en een soort V-teken te maken maar dan met aan de ene kant de pink en de ringvinger en de andere kant de middelvinger en de wijsvinger. May you live long and prosper, zeg je daarbij.



Als hij iets niet begreep, zei hij interesting, maar soms ook fascinating. In een aflevering legde hij het verschil uit, en dat heb ik ook heel lang geweten. Volgens mij kwam het erop neer dat dingen die hij niet had voorzien interesting vond, en als ze bovendien onverwacht waren, dan noemde hij ze fascinating.

Thuis hadden we een boek van dokter Spock, over baby- en kinderopvoeding. Ik heb altijd vermoed dat het familie was.

Last man standing

Bij Oscaruitreikingen komt het moment  dat soms powerpoint of the dead genoemd wordt: een plechtige inleiding, ditmaal door Meryl Streep, dan een serie afbeeldingen van filmmensen die het afgelopen jaar zijn overleden met een gedragen muziekje.

Daar kwam ook Tuco in beeld, oftewel Eli Wallach, die vorige zomer is overleden. Hij heeft allerlei rollen gespeeld, maar de afbeelding die ze vertoonden is van Tuco, oftewel the ugly uit de prachtwestern The Good, the Bad and the Ugly. 

Eerder tijdens de Oscaruitreiking had de camera al een paar keer ingezoomd op Clint Eastwood, die in de zaal zat als regisseur van American Sniper. Eastwood is nu 84, en hij was 36 toen hij the good in die film speelde. 

Lee van Cleef, the bad, is al in 1989 overleden. Geen idee of de 84-jarige Clint het zich heeft gerealiseerd, maar the good is uiteindelijk het langst overeind gebleven. Een mooie westernmoraal.

(Ik ken veel mensen die niks aan die film vinden en ik snap ze ook wel een beetje. Maar ik heb er de warmste herinneringen aan en heb er daarom een ingelijste poster van, zie bovenaan.)

Chatten met Rik

Zaterdag was ik met Rik aan het chatten over film in het algemeen. Hieronder een deel van het gesprek, over de Oscars, waar we aan het voorspellen sloegen. En redelijk accuraat, vind ik achteraf, op animatiefilm A Single Life na, dan.

Dat presentator Neil Patrick Harris als hommage aan Birdman in zijn ondergoed op het toneel zou staan, die hadden we niet zien aankomen.

Nog oscarvoorspellingen?

Denk toch Boyhood

Als grote winnaar

Ik heb in een stukje in de bijlage van de LC van gisteren vier voorspellingen gedaan

Boyhood/Birdman beste film

Eddie Redmayne beste hoofdrol

J.K. Simmons beste bijrol

en nog een maar die ben ik alweer vergeten

Oh ja, die korte NL animatiefilm. Uit vaderlandse motieven

Iris is al een tijd fan van hun

Redmayne want Oscar houdt van acteurs die invaliden spelen, of mooie acteurs/actrices die zich lelijk maken voor een rol

Precies

En was ook een goede rol. Het werd niet kolderiek

Simmons want hij is net zoiets als Louis Gossett jr. in An Officer and a Gentleman

die kreeg ook een Oscar toen

En Selma, daar bekronen ze de song van. Denk ik nu. Want Oscar houdt ook van burgerrechten en ze moeten toch iets.

Kuifje op Vlieland

Woensdag was ik op deze verkeerstoren op de Vliehors, om te beschrijven hoe een oefening door F-16's met bommen gaat. Er waren ook drie kadetten van de KMA uit Breda, die een kijkje kwamen nemen.

Hoe die oefeningen gaan is uitgebreid in de krant van zaterdag beschreven. De straaljagers gooiden elk twee bommen op een trio containers, die een heel eind van deze toren aan de waddenkust stonden. De containers werden niet geraakt, de kraters zaten er wel vlakbij.

Dat was het verhaal, maar er was die dag nog meer. Want na de twee F-16's uit Leeuwarden kwamen er een paar Amerikaanse, die kogels afvuurden op een container met hi-tech ernaast. Dat wil zeggen, er was een forse zandbult voor die container geschoven, om een  houten hek met sensoren te beschermen. Die hielden bij waar al die kogels insloegen - je kon het binnen op een monitor zien gebeuren.

Kogels hadden we die ochtend ook al gezien, die werden op een tank afgevuurd, met een scherp knetterend kabaal. Dat maakten deze ook, maar er kwam nog een scheurend geluid achteraan. ,,Dan gaan ze door de geluidsbarrière", vertelde commandant Pieter Bruinink.

Later kwamen er nog twee F-16's, ditmaal uit Volkel. Zij gooiden ook bommen op die drie containers, en eentje was spectaculair raak, de container vloog zelfs een eindje omhoog zo te zien (het gaat razendsnel) en daarna was er niets meer van over.

Die lui uit Volkel vlogen, voor ze teruggingen, vlak langs de verkeerstoren, terwijl wij buiten op de balustrade stonden. De ene deed zijn naverbrander ook nog eens aan: oorverdovend, feloranje vuur uit de uitlaat. ,,Show of force", zei Breukink. ,,In vijandelijk gebied is dit vaak al genoeg."

Indrukwekkend allemaal.

Maar het mooist vond ik eigenlijk het passeren van een Dornier van de kustwacht, zo'n gezellige dikke kip met propellers. Die kwam heel kalm aanvliegen en vrij laag, zodat we hem goed konden zien.

,,Zwaaien!", zei Breukink, en dat deden we allemaal vanaf de balustrade rond de verkeerstoren. Ze zwaaiden ook terug. Ik heb nog nooit zo'n sterk Kuifje-gevoel gehad.

(De bovenste foto is van Defensie)

Mooie bril!

Mijn bril was stuk. Het draadje dat de glazen in het montuur houdt was losgeraakt. Dus die moest terug naar de brillenzaak aan de stille kant van de Nieuwestad. Vanmorgen haalde ik hem op, de reparatie was 49 euro.

,,Hij kan nu niet nog eens gerepareerd worden", waarschuwde de dame van de brillenzaak. ,,De bril is  aan zijn eind. Toen ik in de administratie keek, zag ik dat hij ook al elf jaar oud is."

Dat wist ik. Maar als ik eenmaal iets gekocht heb wil ik er voor jaren af zijn. Zo leuk is winkelen helemaal niet.

Buiten stapte ik op de fiets, want ik moest naar de vliegbasis. Even verderop, ongeveer ter hoogte van de boekhandel, werd ik aangehouden door een jonge agent met een litteken op zijn wang.

,,U mag hier niet fietsen meneer, ik zal u moeten bekeuren", zei hij. ,,We houden hier controle want het loopt de spuigaten uit. Mag ik uw legitimatie?"

Ik gaf hem mijn rijbewijs en vroeg: ,,Wat kost zo'n bekeuring?"

,,Dat weet ik niet precies, maar het is al gauw 55 euro", zei hij.

Dat zijn tegenvallers. Ik weet dat je daar niet mag fietsen dus ik had geen zin daar moeilijk over te  doen. Hij schreef de gegevens van mijn rijbewijs over in een lullig opschrijfboekje. Zijn collega, die twee meter verderop fietsers aanhield, had net een Aziatische student aangehouden en legde in onbeholpen Engels uit wat hier aan de hand was.

,,Wilt u nog een verklaring afleggen?", vroeg de agent.

,,Wat voor verklaring?", vroeg ik.

,,Het is niet verplicht", zei hij, ,,maar u kunt vertellen waarom u hier fietste."

,,Ik kom net uit de brillenwinkel, want daar heb ik deze bril opgehaald. En ik ben onderweg naar de vliegbasis", zei ik.

De agent keek me aan en zei: ,,Hij staat u goed."

,,Als ik al 55 euro moet betalen, kun je ook niets anders over mijn bril zeggen", zei ik.

Voetbal en de eters van nu

Het was de opening van de Week van de Smaak, de Hoofdstad van de Smaak, de Smaakstad; hoe het maar heet. Giseren in Natuurmuseum Friesland was de officiële bijeenkomst.

Iedereen was er, van kok Jan Smink tot de Friese Held van de Smaak (of misschien de Held van de Friese Smaak).

Op een podium vertelden ze hoe belangrijk streekproducten zijn en hoe wij, de eters van nu, daar graag wat meer voor betalen. Iemand fokt varkens op vriendelijke wijze, en had daar de leus bij bedacht: ,,Zij een goed leven, wij een lekkere bout".

Een ander stelde dat het product Friesland breder bekend moet worden, zodat mensen weten dat er hier meer te beleven is dan de Elfstedentocht. Het woord mienskip viel een paar keer. Het publiek had al deze dingen wel vaker gehoord en was gaan roezemoezen en wijn gaan drinken. Er werden visitekaartjes geruild.

Na afloop stond ik met G. J. en K. te praten. K. heeft een relatie met J., ze hebben elkaar ooit bij Cambuur leren kennen.

,,Wat wordt zondag de uitslag van Cambuur - Heerenveen?", vroeg ik ze.

,,2 - 1", zei J.

,,1 - 3 ben ik bang", zei K. ,,Heel erg. Want je hoopt natuurlijk op 3 -1."

,,Typisch een Biltker", zei J. ,,Die dekken zich altijd in, dan valt het nooit tegen."

,,1 - 0" zei G. ,,Want het is in het eigen stadion van Cambuur."

Dat laatste voorspelde ik ook. We hebben er een fles wijn tussen gezet. Ook als niemand gelijk heeft gaan we nog aan de wijn.

+++++

Zonet was ik bij Bakker Uw Slager. ,,Wat wordt het morgen?", vroeg ik daar.

,,3 - 2, voor Cambuur", zei de slager direct. De meeste klanten in de winkel knikten. ,,Dat denk ik ook", zeiden ze.

Eentje knikte niet. ,,De wens is hier de vader van de gedachte", zei hij.

And the piano cries out: let me once play for you

Wiebe Kaspers speelde gistermiddag in de stationshal, op de piano die daar sinds gisteren staat, even makkelijk een ragtime-riedel als een titel uit de top 2000, die we willekeurig  opnoemden.

De piano is een bruine Julius Feurich uit Leipzig van rond 1910. Goed merk, ik heb er ook een, maar dan zwart en uit de jaren dertig. Van de stationspiano was het bovenstuk dichtgeschroefd. ,,In het station in Nijmegen zijn er problemen geweest met slopen", verklaarde pianostemmer Erik van Viegeren.

,,Doe eens Smoke on the Water", zei ik. Daar klonk het intro al.

,,Stairway to heaven", zei mijn buurman, die was blijven staan om dit te kijken. Hopla, daar kwam het. Gevolgd door Layla van Derek and the Dominoes.

Een meisje met vuurrood haar vertelde dat ze zangeres was. ,,Wat zing je dan?", vroeg Kaspers. ,,Vooral metal", vertelde ze. Maar ze had meer noten op haar zang, het werd My heart will go on, van Celine Dion.

,,Doe eens het Fries volkslied?", zei ik.

,,Nee, dat doe ik niet", zei Kaspers. Hij zette in plaats daarvan Bohemian Rhapsody in. ,,Mamma", zongen we mee. ,,Just killed a man."