Aan helemaal niks denken

De kostuumfilm Queen Christina uit 1933 met Greta Garbo als de eigenzinnige Zweedse koningin eindigt met een beroemd geworden shot.

De koningin is afgetreden en staart op de boeg van haar schip voor zich uit. Regisseur Rouben Mamoulian had haar opgedragen om aan helemaal niets te denken en niet eens te knipperen, zodat het publiek het einde zelf zou invullen.

Dat probeerde ik ook, toen ik vanmiddag drie minuten lang gefilmd werd door Ismaël Lotz voor zijn doorlopende project Are You Now. Hij filmt mensen 180 seconden en zoomt heel langzaam op hen in. Hij heeft er al meer dan honderd.

Maar aan niks denken, dat lukt helemaal niet. Eerst dacht ik dus al aan Greta Garbo, toen aan het gekke filmpje Crying competition van Brent Hoff, waar mensen proberen zo snel mogelijk voor de camera te huilen en ik had ook nog geen goede openingszin voor mijn column van woensdag. Drie minuten duren dan niet eens zo lang.

En niet knipperen, dat ging evenmin goed. Er zat iets in mijn linkeroog en ik wilde niet wrijven. Nu ja, hier moeten ze het maar mee doen.

(De foto is ook van Ismaël Lotz)