Al in het begin van 'Kinderen van het ruige land' vergelijkt hoofdpersoon Kai zich met Damien Thorn, het duivelskind uit de griezelfilm 'The Omen'. Kai is een alter ego van schrijver Auke Hulst.
Het was een bijzondere opstelling: we zaten op gematte stoelen recht tegenover elkaar, het publiek (de kerk zat vol) zat er in een kring omheen. Als je zo lang recht naar iemand kijkt, kan het ineens opvallen dat hij contactlenzen draagt.
De kleine Damien Thorn maakt enorm veel misbaar als zijn ouders hem naar een kerk meenemen. Dat deed Auke Hulst dan weer niet. Hij sprak honderduit over de autobiografische aspecten van het boek, verklapte dat zijn zusters ook in het publiek zaten en vertelde uitgebreid over de vele malen dat hij als kind op Ameland was geweest.
Eerst gingen ze met het hele gezin, in huisje Gelderland tussen Nes en Buren (niet met name genoemd in de roman, maar hier natuurlijk wel) en later, toen zijn vader niet meer leefde, in een caravan in Ballum. ,,Een slaperig dorp", schrijft hij. ,,Er was geen amusementshal, geen winkelstraat, geen subtropisch zwemparadijs - alleen een koud buitenbad en trampolines waarop ze elkaar pijn probeerden te doen. Kai haatte dit deel van het eiland."
Zijn vader, A. K. Hulst, heeft in 1963 nog een gidsje voor Ameland geschreven. Ik had het geleend en meegenomen naar het gesprek. Het interessantste dat hij meldt is dat er op Ameland geen hazen voorkomen. Vader Hulst had in de jaren zeventig nog geprobeerd burgemeester van het eiland te worden, maar hij legde het af tegen Hans Lesterhuis.
Na het gesprek zong Hulst drie liederen die met het boek te maken hadden, waaronder een met de zin 'Het eiland ooit geweest was een plek tussen mijn oren.'
Hieronder de fantastische, huiveringwekkende muziek van 'The omen', van Jerry Goldsmith.
