Het is een simpel politieverhaaltje, waarin de Amsterdamse inspecteur Van der Valk op zoek is naar verwende Bloemendaalse jongens die overvallen en verkrachten. Ze vervelen zich en worden aangespoord door een goeroe die tevens een restaurant heeft. (Diens laatste woorden, nadat hij is neergeschoten door een dure callgirl: ,,Ik wou je alleen maar naaien, dat is alles.")
Naast de zes jongens zijn er ook zes vrouwen, onder wie Sylvia Kristel in haar eerste filmrol. Ze pleegt, met de vijf anderen, een moord onderwater, in d'r blootje.
De meeste acteurs waren Engels en spraken dat ook: daar werd de film als 'Because of the cats' uitgebracht. Maar voor Nederland werd hij nagesynchroniseerd, zo te horen in een badkamer, wat vooral bij close-ups een raar gezicht is.
Je vraagt je af of Rademakers zelf heeft beseft hoe belabberd zijn film is en daarom alle namen op de aftiteling heeft weggelaten. Het scherm gaat op zwart en je hoort alleen de muziek van Hans van Hemert. Rademakers heeft wel altijd verteld dat Orson Welles oorspronkelijk de politieman zou spelen. Dat maakt benieuwd hoe de vrijscenes met de dure callgirl (het was tenslotte 1973) er dan uit hadden gezien.
Het scenario is van Hugo Claus. Het idiootste gesprek is als Van der Valk met zijn Bloemendaalse collega praat, die achter een bureau zit met een designlamp (links op de foto).
,,Mmm, da's leuk. Italiaans?", zegt Van der Valk.
,,Ja, Martinelli'', zegt de ander.
Waarna het weer verder gaat over politiewerk.
