Dit zijn de duinen bij Buren, vanmorgen om een uur of elf. Toen was het zestiende rondje Ameland (465 deelnemers, zeiden ze) in volle gang, een wandeltocht van vijftig kilometer langs min of meer de kustlijn van het eiland.
Ik liep niet mee, maar ik reed wel met Fabienne naar alle overgangen om vandaar onze groep aan te moedigen, die dat trouwens helemaal niet nodig had, want ze liepen als kieviten.
Het begint om vijf uur 's ochtends bij de sporthal en het eindigt op het Zwaneplein in Hollum, waar de eersten (Gijsbert Dokter en Andre de Vries) om twaalf uur aankwamen en alle andere deelnemers daarna.
De organisatie zegt elke keer dat het geen wedstrijd is, maar voor meer gedreven mensen zoals Andre - ook wel de kroaat genoemd - is het dat natuurlijk wel. Hij probeert altijd als eerste te eindigen en meestal lukt dat ook. ,,Voor mij is er geen lol aan met die man'', klaagde Carla, zijn vrouw, die met bloemen bij de finish stond. ,,Dan belt hij op dat hij zo laat op het Engelsmanduun is, dan rij je daar snel heen en dan is hij er al voorbij.''
Later, toen wij aan het bier zaten op het terras, dook Mario weer op. Het tennissen was niet doorgegaan, vertelde hij. Zijn tegenspeler had afgebeld.
Henk, die overigens zestig is, gaf dat toe. Hij vond het ook een zware tocht, dit jaar. Op het strand had hij last van blaren gekregen en om dat tegen te gaan had hij onderweg gekregen plastic zakjes in zijn klompen gedaan. Hij haalde het wel, natuurlijk.
(Meer foto's heb ik hier gezet en wie er nog meer wil kan er bij Nanne Nicolai nog 265 bekijken)
