,,Alles waar je makkelijk 15 kilometer op loopt is goed'', had Pieter, straks onze gids in China, al laten weten. ,,Handig als ze waterdicht zijn. Echte serieuze hiking boots niet nodig - maar natuurlijk wel mogelijk.''Dat van die hiking boots sprak me wel aan, want het paar dat ik heb is zwaar en altijd een hoop gesleep. Maar iets tussen die boots en gewone schoenen in heb ik eigenlijk niet. Dus: shoppen.
In de kampeerwinkel bekeek ik de mooie wandelschoenen van het merk Meindl, schoenmakers aan de rand van de Alpen sinds 1683. Tegenwoordig hangt daar een Herkunftsnachweis aan. Dat betekent dat je er een formulier bij krijgt waarop je kunt zien welke stier het leer hiervoor geleverd heeft, legde iemand van het personeel me uit, en in welk stukje Beieren die heeft staan grazen voor hij tot bergschoen werd verwerkt.
,,Volgens mij is deze van een koe en niet van een stier'', zei ik uit de grap.
Maar dit is geen zaak voor grappen. Hij keek me aan en zei ,,Ze zijn allemaal van stierenleer, meneer.''
Hij gaf me een mooi gedrukt boekje van het bedrijf, waar op de eerste pagina Lukas en Lars Meindl ons verzekeren, dat we veel plezier zullen hebben van hun schoenen. Verderop vertelt bio-boer Hans dat hij al zijn dieren bij naam kent.
Inmiddels was ik gespot door personeelslid Baukje, die in mij feilloos iemand herkende die valt voor dit soort dingen. (Dat het Duits is en kennelijk ook allemaal in Duitsland gemaakt wordt, maakt het extra aantrekkelijk, al slaat dat misschien nergens op.)
,,Zullen we even een voetmeting doen?'', stelde Baukje voor.
Even later stond ik blootsvoets op een scanner en verscheen het profiel van mijn voeten op een beeldscherm. Met schoenentip erbij.
Het zijn dus Meindls geworden. Als een scanner het zegt dan moet het wel kloppen, al was ik al half om door dat degelijke Duitse en de eerlijke blik van bioboer Hans. De mijne komen overigens niet uit de Herkunftsnachweisserie, maar zijn gemaakt van Onbekende Stier.
