In september kwam er een historisch plaatjesboek van Ameland uit in een oplage van 1250 stuks. Met dat boek ben je er nog niet, want er moeten 216 plaatjes in geplakt worden. Bij 10 euro aan boodschappen bij de Plus krijg je er vier in een zakje.
Met andere woorden: met mijn inkooptempo krijg ik zo'n boek niet vol.
Maar gelukkig kwam er een levendige ruilhandel op gang. Want sommige mensen hadden al vlot stapels plakplaatjes over. Zodat ik na een dagje in het ondergronds plakplaatjescircuit mijn boek al bijna vol had. (Allemaal bedankt!)
Bijna, op nummer 169 na.
Daarvoor ging ik naar de ruilmiddag in het Sorgdragermuseum in Hollum. Een gang achterin en een huiskamer waren ervoor ingeruimd. Je moest je er om de bezoekers heen wringen.
In elk hoekje somden mensen nummers op, die ze kregen van anderen uit doosjes vol plaatjes, en die ze secuur doorstreepten op hun lijstjes. ,,Ik ben hier niet voor mezelf hoor'', zeiden veel bezoekers. ,,Ik ben hier nu voor iemand anders.'' Dan snapte je dat ze zelf natuurlijk al lang klaar waren.
De stoelen waren uit voorzorg uit het vertrek gehaald, op een na. Daar plofte een bezoekster op neer. ,,Ik moet even zitten, ik kan niet langer staan'', zei ze.
Op de grote tafel lagen de nummers 1 tot en met 100 op stapeltjes, in de gang was het meer een grabbelton. Toch had ik 169 zo te pakken. Ik zei het getal en kreeg het dadelijk van Meinte Bonthuis, die hem juist beet had. Hij is tenslotte ook voorzitter van oudheidkundige vereniging De Ouwe Polle.
Aan het eind van de middag keek ik er nog even. Veel mensen waren er niet meer, veel plakplaatjes wel. Stapels. Ze lagen nu vrijwel allemaal in de juiste volgorde. ,,Als we zoiets ooit weer doen leggen we ze meteen op nummer'', zei een organisator. ,,Dat hebben we hiervan geleerd.''
