Een vraaggesprek met filmmakers na de vertoning van hun film heet als je deftig wilt doen Q&A, uitgesproken als kjoewenee.(Er is trouwens ook een film die zo heet, maar die gaat over de politie in New York.)
Bij het Noordelijk Film Festival deed ik er twee.
Eentje met Sakaris Stórá van de Faeröer eilanden (zijn film heet Dreams by the sea en zijn naam spreek je uit als SAkaris, niet als sakAris) en eentje met Henrik Martin Dahlsbakken uit Noorwegen (na zijn film Going west).
Die laatste film gaat over een vader en zoon die naar een eilandje aan de westkant van Noorwegen reizen. Dahlsbakken vertelde dat hij die route goed kent omdat hij zelf van de westkust komt en vaak heen en weer is gereisd. Dus eigenlijk stond ik beide keren met kustbewoners te praten.
Niet dat je daar verder veel aan hebt als je voor het publiek vragen staat te stellen, maar zoiets schept toch een band.
Omdat mensen in de zaal nooit beginnen met het stellen van vragen, heb je er zelf altijd een aantal achter de hand. Altijd goed als openingsvraag is: Waarom wilde je deze film maken/dit verhaal zo graag vertellen?
,,Goeie vraag’’, zei Dahlsbakken beleefd.
,,Helemaal niet een goede vraag’’, zei ik. ..Hij ligt nogal voor de hand.''
,Daar heb je gelijk aan’’, gaf Dahlsbakken toe.
(De foto kreeg ik van Gerrit Hofstra)
