zondag 18 november 2018

Bij Dokkum om


We gingen naar Dokkum om de Sint te zien. Vorig jaar sneeuwde de landelijke intocht daar onder vanwege allerlei acties verderop.

Dit jaar waren er weer acties aangekondigd, en collega Jaap, die weekeinddienst had, ging daarom een kijkje nemen. Ik ging mee met Schumi, uit nieuwsgierigheid. Zo vaak kom je niet in Dokkum en ook daar hebben ze koffie met appelgebak.

Er was de demonstranten tegen Zwarte Piet een plekje toegewezen aan de overkant van het bolwerk. Een grasveld met een fietspad erlangs, met uitzicht op beide molens. Half in de struiken was een toiletgebouw, waar iemand klaterend tegenaan stond te plassen.

Maar demonstranten waren er niet. Er was alleen pers. Lokale fotografen, wij, Omrop Fryslân. De NOS had hier Gerri Eickhof heengestuurd met een cameraman. Met elkaar bekeken we een filmpje bij iemand op de telefoon, waarop te zien was dat het in Leeuwarden, op het Wilhelminaplein, even mis ging tussen demonstranten en Cambuurhooligans.

Verderop bij de brug stonden wat mensen, ondermeer dat stel met blauw haar dat de laatste weken overal opduikt, iemand met een Hûnekopmuts en iemand die een soort indianenpak droeg, suède leek het met franje aan de mouwen.

Misschien stonden ze ook op demonstranten te wachten, misschien wachtten ze gewoon op de stoomboot. Maar ze zongen niet toen die eraan kwam, terwijl het een mooie pakjesboot was, met een samba-orkest van Zwarte Pieten erop. Op de voorplecht stond een statige Sinterklaas.

Die boot vaart om de stad heen, zodat het een eeuwigheid duurt voor hij in het centrum verschijnt. Maar uiteindelijk kwam hij dan toch, kindertjes zongen uit volle borst, Jaap maakte een fotootje en een filmpje en wilde het naar de krant doorsturen.

,,Kut'', zei hij. ,,Ik krijg geen verbinding. Dat is toch kut! Kut!''

Zo ging hij even door, tot hij om zich heen keek. Allerlei ouders met kinderen op de schouders hadden zich omgedraaid en keken hem bestraffend aan.

,,Oh sorry'', zei Jaap. ,,Ik had er niet aan gedacht dat er zoveel kinderen bij waren.''

Achter ons stond Gerri Eickhof met zijn rug tegen de gevel. Het journaal besteedde die avond wel aandacht aan ongeregeldheden bij de intocht, maar Dokkum zat er niet in.