Dat Sven Kramer weer geen goud heeft op de tien kilometer bij de Olympische Spelen hoorde ik door alle vergaderingen pas later op de donderdagmiddag. Hij is verslagen door de Canadese Nederlander Ted-Jan Bloemen, werd me uitgelegd. Kramer had niet eens brons.
Later die middag ging ik naar Smakelijk om een maaltijd te halen. Johan Dijksman stond achter de toonbank.
,,Daar komt de krant net binnen'', zei hij tegen de enige andere klant in de zaak. En tegen mij: ,,De schoonzoon van deze man heeft vandaag goud gewonnen.''
Ik gaf de man een hand, hij bleek Cor te heten.
,,Goud? Bent u de schoonvader van Ted-Jan Bloemen?'', vroeg ik. Eigenlijk geloofde ik het niet.De man knikte. ,,Mijn dochter en hij kennen elkaar van een datingsite'', lichtte hij toe. Hij zag het stel weinig, misschien een keer of vijf, zes tot nu toe. Ze wonen immers in Canada en hij houdt niet van vliegen.
,,Gefeliciteerd'', zei ik. ,,U zult wel trots zijn.''
Hij knikte weer. ,,Het komt ook van zijn coach Bart Schouten. Die heeft hem een schop onder zijn kont gegeven'', zei hij. ,,Maar ik vind het jammer voor Sven.''
,,In dit geval zou ik zeggen, family first'', zei ik.
,,Ik heb tegen hem gezegd: als jij mijn dochter wilt kapen, best, maar dan moet je wel een paar gouden medailles halen'', zei hij.
Beiden kozen we zuurkool met worst. En ik maakte bovenstaande selfie. Zo vaak kom ik geen schoonouders tegen van Olympische kampioenen.
