Het is eigenlijk een afgesloten gebied met bungalows, een golfbaan en een strand, met slagbomen ervoor. Maar die doen ze zo voor je open als je komt aanrijden en je zegt dat je wat gaat eten in de Blue Bay Beach Bar.
Ik heb er verder weinig over te melden, maar ik vind de foto die Jan van ons gemaakt heeft erg vrolijk.
We zitten op mijn laptop volgens mij naar deze foto te kijken, die ik een dag eerder van Menno en Tim had gemaakt.
We trokken veel op met de voormalige buren van Jamie en Menno, carl en Sarah. Hun zoon Brian, vroeger een klein jongetje dat bij Menno de deur platliep, is nu eind twintig en heeft van het rondzeilen in het Caribisch gebied zijn werk gemaakt. Hij maakt ondermeer foto's en filmpjes voor National Geographic, heb ik begrepen.
Dat klinkt leuk en zijn ouders vertelden er graag over, maar elke keer als ze het over hem hadden mondde het uit in een horrorverhaal.
Zo waren ze eens met hem meegezeild toen hij door gewapendepiraten werd overvallen. Hij blufte ze min of meer van zijn boot af, maar zijn ouders stonden benedendeks doodsangsten uit.
Carl had beneden voor zichzelf al uitgevogeld door welk luik hij zou kunnen ontvluchten. Hij zou zich dan zo snel mogelijk uit de voeten hebben gemaakt, vertelde hij, in zijn hoofd was hij er al vandoor.
,,What about me?'', vroeg Sarah een beetje verbaasd. Kennelijk hoorde ze dit voor het eerst. ,,I'm a runner'', zei Carl schouderophalend.
Ander verhaal: Brian zat nu in de buurt van Sint Maarten en daar was het volkomen windstil. Hij had wat opnamen gemaakt, en met zijn camera maakte hij een backflip van de boot af het water in, om ook wat beelden vanuit zee te schieten. Precies toen stak de wind op en voer de boot bij hem vandaan. Hij was er met veel moeite nog weer op gekomen, anders had hij ergens in zee gedreven.
