Ze zijn van verschillend formaat, het is de bedoeling dat je jezelf ermee op de foto zet. Op de grondplaat staat hoe je je voeten moet zetten voor het beste resultaat.
Ik kon de verleiding niet weerstaan een selfie te maken, maar die leek nergens op. Selfies zijn shit, deze ook, van zo dichtbij blijft er niks van over.
Een meisje bood aan om een foto te maken van wat grotere afstand. En die is echt fabelhaft geworden.
Om in filmtermen te blijven: ik vind het een mengeling van John Philip Law in Barbarella, Jonathan Pryce in Brazil, Emma Thompson in Angels of America en Bruno Ganz in Der Himmel über Berlin, al heeft die een groot deel van de film helemaal geen vleugels.
