Hij was hier - ergens - en er kon een scene uit een van zijn films worden nagespeeld met hem. Voor de lol had ik me opgegeven, en ik bleek de enige te zijn. Later die middag was er een bijeenkomst, waar ik dan ook bij kon wezen.
Mijn eerste blik op Jack was door een raam of zo, op zijn achterhoofd, bij de kapper. Een dikke man met oudemannenhoofd, met maar weinig haar erop, je zag de hoofdhuid erdoorheen. Later van voren zag hij er veel meer uit als Jack Nicholson uit de jaren zeventig.
De scene kwam uit The Bucket List en ging over een gevecht of zoiets in het ziekenhuis tussen Nicholson en Morgan Freeman. Tot mijn verbazing kon ik de stem van Freeman redelijk nadoen. Ze vallen allebei al vechtend uit bed, tussen het bed en de muur. Een scene die ik me achteraf niet uit de film kan herinneren.
Daarna zaten we op een terras - in Utrecht of zo - aan het bier, het was zo helder en gedetailleerd dat ik de straatnaambordjes kon lezen en in mijn droom dacht, dit moet ik onthouden. Is niet gelukt. Er waren andere mensen bij, de scene veranderde halverwege in iets picknickachtigs. maar niemand herkende hem verder.
Dat was niet zo vreemd - het was meer dat ik wist dat het Jack Nicholson was, dan dat ik het aan hem zag. Hij vertelde dat hij een woning in Delft had gekocht en daar ging wonen. Hij kende al wat Nederlands, dat hij accentloos sprak, in een lift maakte ik hem daar een compliment over.
Nog later was er iets in een hotel, waar hij met een ploeg mensen in een vergaderkamer boven zat. Wat ze daar deden weet ik niet, het hing allemaal wat lusteloos aan een vergadertafel toen ik er voorbij liep. In de hal van het hotel kon je horen hoe ze Sinterklaasliedjes zaten te zingen.
Misschien komt het omdat ik wachtend op de boot gisteren de tijd heb gedood door te bedenken welke acteurs zowel in films van Stanley Kubrick als van Roman Polanski hebben gespeeld. Jack Nicholson is er een van. En nog net voor de boot aanlegde schoot me er nog een andere te binnen.
