(Een kortere versie van dit stuk stond maandag als column in de Leeuwarder Courant. Dit is het origineel, op verzoek van een niet-abonnee uit Amsterdam.)
De telefilm Sunny Side Up, gisteravond door BNN uitgezonden, had ik gemist. Ik heb al een tijd geen televisiesignaal. Waarom, daar kan ik niet goed achterkomen. In de UPC-winkel lijkt alles steeds in orde.
Wel was ik er benieuwd naar. In juli had ik gebeld met scenarioschrijver Willem Bosch, want ik had begrepen dat Sunny Side Up over een jong stel zou gaan dat tijdens Sunneklaas op Ameland zou logeren. En we weten dat aandacht voor dat feest op het eiland haast even gevoelig ligt als elders een karikatuur van Mohammed. Maar dan zonder dodelijke gevolgen, natuurlijk, zo gek is het nu ook weer niet.
,,Eerst hadden we het over Ameland, maar dat hebben we minder specifiek gemaakt", zei Bosch toen. En over dat feest: ,,We hebben er voor de film onze eigen versie van gemaakt. We pretenderen niet precies dat feest te laten zien."
Op internet stonden vandaag reacties van Amelanders, die Sunny Side Up niks vonden. Ook al speelde hij zich af op Terschelling (de term Sunderum valt, Midsland wordt met name genoemd), het was ,,verspilde zendtijd" en ,,bagger". Terschellingers beklagen zich erover, dat er zo weinig Terschelling in te zien is.
Geen betere manier om mij onmiddellijk naar Uitzending Gemist te krijgen. Egbert-Jan Weeber draagt net zo'n sullig brilletje als Dustin Hoffman in Strawdogs, bij luchtopnamen van de Afsluitdijk klinkt de wals van Shostakovitsj uit Eyes Wide Shut. De lat ligt hoog.
Bagger is het niet, maar hij is wel erg toneelachtig. Voor een thriller over een stel op een afgelegen plek vol vijandigheid wordt er ontzettend veel in geluld. Als de hoofdpersonen alleen zijn praten ze nog.
Ze leven voortdurend op de rand van ruzie, daar zal het van komen. Zelfs nadat ze een ernstig auto-ongeluk hebben veroorzaakt, kibbelen ze over elkaars seksleven. De politie bellen komt er niet van, ze gaan aan het eind gewoon weer met de veerboot naar huis. Dat zo'n ongeluk amper gevolgen heeft, zit me dwars, als kijker.
Dan dat feest, daar ging het me om. Op de verder lege veerboot hangt een briefje Dit weekend! Sunderum. Alle winkels zijn dicht. Vrouwen mogen, leest Judith (Hannah Hoekstra) op haar mobieltje, niet op straat en kunnen worden achtervolgd of vastgebonden. ,,Mannen zijn voor een nacht de baas", leest ze voor.
Voor vijven zit iedereen in de kroeg (ook Judith, trouwens) en om kwart voor vijf wordt aangekondigd dat het bijna begint. Om vijf uur (Judith loopt op straat) floepen alle lantaarns uit. De hulp van een eilander jongen (Ko Zandvliet, volgens mij vorig jaar nog op Vlieland met de feestelijke band Jungle By Night) slaat ze af.
De mannen bezoeken, met maskers en fakkels, blijkbaar alle huizen, waar ze wat gaan staan dansen. Maskers zijn altijd eng om te zien, maar verder gaat er weinig dreiging van uit.
Ik ken een feest, we zullen het hier niet noemen, dat veel en veel demonischer en grimmiger is dan deze film.
