Deze week zette Willem bovenstaande foto op een nostalgische Facebookpagina vol oude Amelandfoto's. Het is Hotel De Zwaan, natuurlijk, en volgens de inzender van de foto is hij gemaakt op 28 mei 1928.
Dit is oons huus voordat wij er woonden. En het is een mooie foto, juist omdat hij niet helemaal gelukt is. Er staat meer straat op dan gebouw - ik heb het onderste stuk eraf geknipt.
Dat zag je vroeger vaker op kiekjes: bij sommige amateurfotografen mocht je van geluk spreken als het hoofd van de gefotografeerde erop stond. In deze tijd van schermpjes in plaats van zoekers is dat niet meer zo, daar moeten ze digitale Instagram-truukjes uithalen om foto's zo'n bijzondere sfeer te geven als deze.
Voor De Zwaan staan nog hekjes, in plaats van de terrasmuurtjes die er later zouden komen. En de bomen staan er nog voor. Begin jaren zestig zijn die gekapt, toen wij er al woonden. Ik heb in het hoofd dat het er vier waren, twee aan elke kant, maar zo te zien waren het er drie. Ze moesten weg omdat de hotelkamers altijd schemerig waren en de wortels onder de muur door probeerden te groeien.
Ik heb de foto ook een beetje donkerder gemaakt, zodat die hond, waar iedereen naar lijkt te kijken, wat meer opvalt. Hij heeft iets spookachtigs. Wat is er met die hond? Heeft de fotograaf gewacht tot het beest daar stond of liep hij toevallig door het beeld? Wat doen die acht mensen? Waarom zijn ze zo zondags gekleed?
Op 28 mei 1928, een redelijk zonnige maandag met temperaturen tussen de 14 en 18 graden, was er in Hollum niks bijzonders aan de hand - althans niet iets dat de krant heeft gehaald. Dit is waarschijnlijk (suggereert Anne de Jong op facebook) een groepje toeristen die vanuit Nes naar Hollum zijn gefietst, in hun nette goed en met de bagage onder de snelbinder. Er zijn vijf fietsen en de vijfde, die daar tegen het hek is gezet, zal die van de fotograaf zijn geweest.
Misschien gingen ze na het maken van de foto iets gebruiken in de Zwaan, die zo te zien open was. Je kunt het niemand meer vragen, want waarschijnlijk zijn zelfs die twee jongetjes die nieuwsgierig toe staan te kijken al dood. Ironisch eigenlijk: zo'n foto is destijds als herinnering gemaakt en niemand herinnert zich hem meer.
(Naschrift: Ik word er, met een foto als bewijs, op attent gemaakt dat er vroeger echt vier bomen voor De Zwaan stonden. Mijn herinnering klopt dus, gelukkig)
