Erf- en Vrijvrouwe

Geen idee wat een Erf- en Vrijvrouwe doet voor de kost, maar die van Ameland houdt ermee op. Ze heeft het zonet aangekondigd op televisie: op 30 april draagt ze het eiland, dat haar voorouders in 1704 kochten, over aan haar zoon Willem Alexander. Omdat het Erf- en Vrijvrouweschap vermoedelijk niet veel opbracht, was ze daarnaast ook koningin. De schoorsteen moet roken. Maar daar houdt ze eveneens mee op.

De functie had tot gevolg dat ze nu en dan haar gezicht op Ameland liet zien. Ik heb daar op dit weblog wel eens over geschreven, maar voor de geschiedschrijving haal ik het nog eens op.

Daar is, op 15 oktober 1981, de bovenstaande historische foto gemaakt, bij de deur van De Zwaan natuurlijk, met van links naar rechts de Erf- en Vrijvrouwe, prins Claus, burgemeester Hans Lesterhuis, mijn vader en mijn moeder.

Ze was even daarvoor bij het uitgaan van de paardenreddingboot geweest. ,,In het cafe-restaurant De Zwaan in Hollum onderhield koningin Beatrix zich na afloop van de tewaterlating nog even informeel met de bemanning van de reddingboot", berichtte de Leeuwarder Courant. En in een ander bericht, over hetzelfde onderwerp: ,,Op deze plaats had zich zeer veel publiek verzameld.''

Deze foto heeft nog jaren in de hal van De Zwaan gehangen, in een stevig lijstje, want niet iedere bezoeker is even Erf- en Vrijvrouwegezind.

Je reinste Kamasoetra

Rita mailde onlangs: ,,Je raadt nooit wat voor boek pa heeft gekocht.''

Dat bleek Vijftig Tinten Grijs te zijn, de damespornoroman van E. L. James. Pa wilde nu wel eens weten waar al die drukte over gaat.

Dat boek lijkt me niks, maar ieder zijn meug. Toch leek het me een goed idee om dat wat bij te sturen, en deze week kocht ik Het Nieuwe Land voor hem, het boek over de Noordoostpolder van Eva Vriend. Maandag zijn Kirsten en ik naar de aanbieding ervan geweest in Bant. Hulpvaardig signeerde Eva het voor hem.

 ,,Oh, dat leek me al een interessant boek'', zei pa toen ik het zojuist aan hem gaf. Hij begon er meteen in. Af en toe zit hij te grinniken bij het lezen.

,,Ik dacht dat u in Vijftig Tinten Grijs bezig was'', zei ik.

,,Daar ben ik na een bladzij of vijftig mee opgehouden'', zei pa. ,,Het was je reinste, hoe noem je dat, Kamasoetra. Ik heb het aan X gegeven.''

Haar naam verklap ik niet. U ziet het binnenkort wel aan haar man.

Frozen apple

De appelboom leverde afgelopen jaar zoveel op, dat er nog twee emmers vol op de tuintafel staan. Dat komt nog wel, denk je dan, maar voor je het weet is dat moment voorbij en staan de appels er, ingevroren en wel, nog.

Het vindingrijke merelpaar dat hier woont heeft daar geen moeite mee: elke dag zitten ze om beurten de ingevroren appels leeg te pikken. Hoe het moet als de bovenste laag straks op is, daar komen we tegen die tijd wel uit. Zo lang duurt de winter misschien niet eens.

Bij de Romeinen gold merelvlees als delicatesse, dus twee appelgevulde merels zijn misschien wel helemaal het summum, maar ik geloof niet dat ik dat ga uitproberen. Hun gezang schijnt, van alle vogels, het dichtst bij mensenmuziek te staan en waar ze wonen schijnt de bliksem nooit in te slaan. Dat is ook wat waard.

Beter Laat Dan Nooit

Zojuist heb ik een kilo zilver in de hand gehad, een broodje heet dat geloof ik, een prettig zwaar aanvoelend blokje dat iets platter en langwerpiger is dan een sigarettendoosje. Het was bij zilversmid Theo hier om de hoek.

Ik had verwacht dat blokken zilver en goud groter zouden zijn, zo zie je ze altijd in films (zoals 'Goldfinger', hiernaast). Maar een kilo goud - had hij niet in voorraad - is nog niet de helft van zo'n zilverbroodje vertelde hij.

Theo gaat de geboortelepel graveren, die ik twee week terug van pa meekreeg. Volgens pa hadden pake en beppe die destijds voor mij gekocht, maar mijn naam was er niet ingeschreven, hij is volkomen blanco. Ik kon niet eens een zilvermerkje ontdekken, maar Theo wel, met zijn speciale bril.

Vorige week schreef ik daar deze column over:

Geboortelepel 1 by asingwalthaus

Daar kreeg ik nogal wat reacties op, zodat ik er deze week op terugkwam:

Geboortelepel 2 by asingwalthaus

Nou ja, dan moet het ook maar werkelijk gebeuren.

,,Ik ben er wel een beetje laat mee, dik een halve eeuw na mijn geboorte'', zei ik.

,,Ik wil er wel Beter Laat Dan Nooit bij opzetten'', opperde Theo. Doen we niet.

Middeleeuws

Toen ik in oktober in Salt Lake City logeerde, maakten Tim en Annalise grapjes over hun tandarts, dr. P. Jack Feller. Dat moet een ijdele man zijn, mormoon natuurlijk, met acht kinderen en 29 kleinkinderen.

Het bijzonderste is zijn praktijk, die volhangt met fotos van de dokter zelf, terwijl hij aan het surfen of skydiven is. Ook al heeft hij grijs haar, deze man is eeuwig jong en onstuitbaar, dat is duidelijk.

Ik had best even meegewild om het fenomeen te zien, maar het kwam er toen niet van.

Tim kreeg deze week een beugel aangemeten bij dr. P. Jack Feller. Menno stuurde me deze foto van zijn zoon op.

,,Hij was gek genoeg opgewonden dat hij een beugel zou krijgen'', schreef hij erbij. ,,Lots of new lip movements.''

Menno was nog iets opgevallen: boven de deur naar het tandartskantoor hing een bordje: 'Where we go medieval on your ass'. Een onvertaalbaar citaat uit 'Pulp Fiction' dat zoiets betekent als 'Hier krijg je middeleeuws op je sodemieter'.

Och, wat heb ik een spijt dat ik in oktober niet even ben meegegaan. Gelukkig maakt de foto van Tim veel goed.  

Naschrift

Pas toen Menno dit las, bekende hij dat hij dat van dat bordje boven de deur erbij had verzonnen. Ik ben te goed van vertrouwen.

Henna en Armand

Net als je denkt: aan zanger Armand verandert nooit iets laat hij zijn rode haar uitgroeien. Vanmiddag trad hij kort op in de Blokhuispoort voor een steeds selecter wordend publiek.

Het was een leuke middag: hij deed de Tandem naar Marokko, hij vertelde over de Zangeres Zonder Naam en hij wist de adressen nog waar je veertig jaar geleden in Leeuwarden wiet kon kopen.

Ergens tijdens het optreden pakte hij het rode stuk van zijn haar en zei: ,,Dit is henna.''

Toen greep hij in de grijze haren bovenop en zei: ,,En dit ben ik.''

Dat zit zo. Op zijn optreden in 'Op volle toeren' met Ali B had hij veel reacties gekregen, vertelde hij. Ook mails van mensen die een bod hadden gedaan op zijn 'rode pruik'. Dat had hem zo gestoken dat hij meteen dacht: ,,Nu laat ik het uitgroeien.''

Die uitzending was op 14 december 2011, dus iets meer dan een jaar geleden. Dat haar groeit best snel.

Onze fotograaf Jan de Vries vroeg of ik een foto van hem wilde maken terwijl hij een foto van Armand nam.

Want Jan had vroeger verkering met een meisje en beiden waren ze toen fan van het nummer 'Ben ik te min' - net als in het liedje vonden de ouders van het meisje Jan beneden haar stand.

Primeur: Elfstedentocht op 23 januari!

Na een hele ochtend piekeren (zal ik met oud en nieuw naar Ameland? Of lui in Leeuwarden blijven?) besloot ik om in Leeuwarden te blijven.

Dat betekent: geen gehaktballen bij Johan en Fabienne (ze stuurden bijgaande foto om me jaloers te maken), geen oliebollen of appelflappen, geen stroom van bezoekers met wie je, als je het treft, tot in de kleine uurtjes liedjes zit te zingen.

Maar het betekent ook: ongeneerd wijn opentrekken en zoveel films achterelkaar zien als je maar wilt.

Even voor middernacht liep ik door de regen naar het Oldehoofsterkerkhof, om het vuurwerk te zien. Burgemeester Ferd Crone stond op het podium en sprak het publiek toe.

 ,,Dit jaar hadden we bijna een feestje'', zei hij, ,,met de Elfstedentocht. Die ging net niet door. Maar in 2013 komt er wel een!''

Iedereen juichte, toen begon het aftellen en was het jaar om.

Jacob van Essen liep voor het podium te fotograferen, dus die gaf ik als eerste een hand. Toch nog een stukje Hollum, als het ware. Helemaal als je er ,,Veul heil en segen'' bij zegt, wat we allebei deden.

Crone gaf me vervolgens een hand en kwam naast me staan vuurwerk kijken.

,,Wat is dat met die Elfstedentocht?'', vroeg ik. ,,Wanneer komt die dan?''

,,Op 23 januari'', zei hij zonder er ook maar een seconde over na te denken.

,,Serieus?'', vroeg ik.

,,Vorig jaar was januari heel zacht, maar toen begon het in februari te vriezen'', zei hij. Zoiets zag hij nu al in januari gebeuren.

,,U krijgt een fles wijn van me als het klopt'', beloofde ik.

,,Zo lang je me er niet op aanvalt als het per ongeluk 24 januari wordt'', zei Crone.

Denk erom: u las het hier als eerste!

Naschrift:

Een paar dagen later was de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Leeuwarden. Daar vertelde Crone dat hij in februari een Elfstedentocht verwacht.

,,Deze week had u het nog over 23 januari'', verweet ik hem.

,,Het blijft altijd onderhandelen, he?'', zei hij.