Het evangelie van Grimm

Al jaren heeft pa een zelfgemaakte kerststal van groen hout, met een lampje erin en beeldjes. Die beeldjes waren altijd egaal bruin, daar geeft pa verder niet zoveel om.

Maar nu Zoë en Regina de beeldjes dit weekeinde geverfd hebben, valt voor het eerst op dat de drie koningen ontbreken met goud, wierook en mirre. Er is slechts één bezoekster in de stal, Roodkapje, met een mandje vol lekkers. Dat komt op zich beter van pas voor een jong gezin, want wat moet dat in vredesnaam met mirre?

Het geeft aan dat pa al jaren een heel eigen versie van het verhaal opdist, een mengeling van het evangelie van Matteüs en de sprookjes van Grimm eigenlijk.

,,Maar Kindeke Jezus, wat heb je grote oren!''

 ,,Dan kan ik je beter horen!''

,,Maar Kindeke Jezus, want heb je grote ogen!''

 ,,Dan kan ik je beter zien!''

En zo voort. Geen idee of ze nog lang en gelukkig leefden.

Kurisumasu

Beste wensen. Deze foto maakte ik vandezomer in de mooiste onsen waar ik ooit ben geweest (en bovendien de enige waar ik ooit ben geweest). De echte kaarten zijn onderweg, voor het Japans dank ik Kjeld.

Goed voorbeeld doet goed volgen

Op de site Bovenop, die bijgehouden wordt door studenten van de Master Journalistiek van de RUG, staat een verhaal over Cinesnak. Ofwel Rik Smit en Tom Tieman die in Groningen filmfragmenten laten zien.

Uit het artikel:

“We zijn gewoon gekke filmliefhebbers.” Rik Smit en Tom Tieman zijn twee van de organisatoren van CineSnak, een Gronings filmcollectief. Tot nu toe was er weinig bekend over de makers, want zij zoeken bewust de publiciteit niet op.

Wie zijn de geheimzinnige mensen achter CineSnak? Eens in de zoveel maanden organiseert het collectief een thema-avond, gewijd aan cultklassiekers en onbekende pareltjes uit de filmgeschiedenis. De makers, een vriendengroep met een gedeelde passie voor films, kregen het idee van Cinema Ascona. Dit is een soortgelijk initiatief in Leeuwarden.

En ook:

Tieman en Smit zijn al druk met plannen voor een nieuwe filmavond. Het thema staat alleen nog niet vast. “Seks met poppen lijkt me een leuk idee voor de volgende keer”, aldus Smit. Ideeën voor locaties zijn er ook. “Ik zou nog wel een avond willen organiseren op een gekke locatie, bijvoorbeeld in een leegstaand pand.”

Even wat achtergrond: over 'seks met poppen' in film hebben Rik en ik het jaren terug eens gehad in de trein van Antwerpen naar Groningen. Ik probeerde Rik toen op te jutten om dan als programma-onderdeel dan ook meteen een demonstratie te geven. Gewoon met kleren aan, alles in het nette.

Ik kijk hoe dan ook uit naar de volgende Cinesnak.

What a wonderful world

Een tijd geleden schreef ik onderstaande column, aangespoord door een suf persberichtje over het aantal apparaten met een stekker eraan dat vijftigplussers in huis zou hebben.


We hadden het er in cafe De Toeter van tevoren al over gehad, het aantal apparaten in je huis. Barman Hedzer praatte ook mee. Ik vertelde dat ik genoeg spul in huis heb, maar dat ik nog wel eens een globe zou willen hebben met een snoertje eraan.

Toen we gisteren het cafe binnenkwamen, schoot Hedzer in zijn jas en verdween. Even later keerde hij terug met een groot cadeau. ,,Heeft de Sint voor je achtergelaten'', zei hij. ,,Als je goed nadenkt weet je wel wat het is.''

Ik was dat hele gesprek allang vergeten, maar er zat een mooie globe in met lichtje.

Erwin wees dadelijk Zuid-Soedan aan en stelde vast dat hij up to date is.

Cynische collega's zeiden vandaag: ,,Je geeft te veel fooi'', maar dat is volgens mij niet waar.

En wat dan nog, ik ben er erg mee in mijn sas.

Reza en Glenda

In de droom zat ik in een kantoorachtig kamertje op een zolderverdieping met een paar anderen. De deur ging open en daar kwam fotograaf Paul Janssen binnen. Paul is drie jaar geleden overleden. Dat wist ik in mijn droom, maar ik besloot net te doen of het me helemaal niet verbaasde om hem hier te zien.

In plaats daarvan vroeg ik hem, wie ook alweer die Duitse filmster was die hij nogal bewonderde of in elk geval erg knap vond. Dat was echt zo, hij had me dat wel eens verteld en ik heb haar toen nog opgezocht, erg bekend was ze niet. Ik weet niet meer wie het was, maar heb me dat nog wel eens afgevraagd. Een van zijn andere favorieten was Glenda Jackson (zie boven, zo zag ze eruit in 1968), dat ben ik dan weer niet vergeten.

Hij zei meteen een naam maar ik verstond hem niet goed. Dit is een droom, dacht ik bij mezelf, maar je weet het maar nooit, ik moet het nu goed vragen en onthouden, dan weet ik het voor altijd.

,,Kun je het anders even voor me opschrijven'', vroeg ik hem. Want dat was meteen een mooie controle geweest of hij een geest was of echt, geesten kunnen volgens mij geen pen vasthouden.

Dat deed hij niet, hij gaf me een stuk papier, A4, dat daar kennelijk ergens lag. Maar dat was al helemaal volgeschreven, dus ik pakte zo'n miniem blokje met van die gele plakbriefjes.

,,Spel het anders even'', zei ik. ,,Was het niet iets van Reza von...'' Dat was een leidende vraag die ik niet had moeten stellen.

,,Reza von Radangi met een G'', zei hij. Dat hij dat van die G zei weet ik heel zeker. Dit moet ik onthouden, dacht ik.

Toen ik wakker werd, ben ik meteen op zoek gegaan. De filmnaam die het meest in de buurt komt is regisseur Géza von Radványi. Ondermeer van de remake van Maedchen in Uniform met Lilli Palmer en Romy Schneider. Maar dat is een man en geen filmster bovendien.

Dat onderbewustzijn, daar heb je niks aan als het op feitenkennis aankomt.

Omgaan met de media

Woensdag waren we tijdens Sunneklaas onze pot kwijtgeraakt. Nou ja, we: ik was hem kwijtgeraakt, want ik had de beurs tenslotte in mijn zak. We hoopten er maar op dat het gewoon thuis, voor vertrek was gebeurd.

Dat was lastig, want er zat best veel geld in. In het eerste het beste cafe waar dat kon heb ik gepind, zodat wij in elk geval bier konden kopen. Het was verder een fantastische avond.

De volgende dag bleek, dat de beurs niet thuis lag. Hij was echt zoek.

,,Dat komt wel goed'', zeiden de anderen bij het napraten. Er werd een berichtje op Facebook gezet, en dat werd gedeeld. Facebook, dat leest iedereen. Dat weten we immers.

Vrijdag schreef ik er een column over, omdat het ook wel weer een beetje grappig was, acht olifanten en een dompteur die een beurs kwijtraken. En je weet maar nooit of het helpt: de krant, die leest iedereen. Dat hopen we immers.

Zaterdag kreeg ik telefoon.

,,Met Cees Visser'', zei Cees Visser. ,,Even over dat stukje wat je hebt geschreven in de krant. Ik heb het zelf niet gelezen, maar we zaten zostraks op de leugenbank en daar ging het er even over. Dat je een beurs met geld was kwijtgeraakt. Nou, die heb ik hoor.''

Je kunt best veel met oude en nieuwe media, maar uiteindelijk moet je het van de leugenbank hebben.

(De foto is niet 'Daalders plak', de leugenbank bij Hollum, maar die in Warga, 1905. Foto Fries Film Archief)

Nu hij't weer zo lelijk vindt

Het was een barre tocht, het paard Maaike had er ook niet veel zin in, vermoedelijk omdat ze de stevige hagelbui al voelde aankomen. Op de bovenstaande foto van Jeanet de Jong ziet het er toch weer mooi uit. Daar waren de hagelkorrels, die even eerder neerhamerden, alweer wat weggewaaid.

Op deze foto, die ik net van Tineke kreeg, is dat beter te zien. Maar de Sint wuift moedig verder, met beide handen.

Even doorbijten

Hoogtepunt bij Sinterklaas in Ballum (klein dorp, maar de openbare school kan in januari de zestigste leerling verwelkomen, wat volgens mij globaal inhoudt dat een van de tien Ballumers er op school zit) was Jauke, vanmorgen.

 Jauke (uit groep 3 of 4) heeft een guitige kop en een beugel. Bij het aanmeten daarvan had de tandarts gezegd: die ene tand zit een beetje in de weg.

Dus bij thuiskomst was Jauke naar opa's schuur gelopen, had een tang gepakt en de tand eruit getrokken. Hij vertelde het aan Sinterklaas of het de gewoonste zaak van de wereld was.

,,Toch wel een schone tang, zo een van de tandarts?'', vroeg Sint Nicolaas bezorgd.

,,Nee, gewoon van de werkbank'', zei Jauke.

,,Deed het zeer?'', wilde de Sint weten.

 ,,Een beetje wel'', zei Jauke, maar hij is natuurlijk een bikkel.

Hij liet op verzoek zijn hele gebit zien: er ontbreken meer tanden in. ,,Misschien moet je maar geen pepernoten hebben, dat snoepgoed is slecht voor je gebit'', adviseerde Sint. Maar daar was Jauke het niet mee eens.

Mooie plaatjes

Schets van Nadja Smit, te vinden op Flickr.com.

Foto van Henk Jonker uit 1949, te vinden op Getty Images.

Tames Oud, te vinden - meen ik - in het Amelander gemeentehuis. Mooie plaatjes, al zeg ik het zelf

Save all your kisses for me

Emil, het zoontje van Andrea en Patrick, schijnt goed te kunnen voorspellen. Bij voetbalwedstrijden heeft hij het vaak bij het rechte eind. Over de 'strijd' van Leeuwarden om naar de laatste ronde te gaan als kandidaat-Europese cultuurhoofdstad in 2018 had hij het volgende gemeld: ,,Den Haag en Utrecht komen niet verder, Leeuwarden en Maastricht in elk geval, Eindhoven misschien.''

In een grote tent in de Blokhuispoort gisteren keken zo'n tweehonderd man (ruwe schatting) naar beelden uit Amsterdam, waar de jury precies deze uitslag voorlas.

Er ging een gejuich op, verderop begonnen mensen te huilen en iedereen zoende elkaar. Collega Rob deelde drie smakkerds uit aan wethouder Isabelle Diks, pal voor me. ,,Zij zoende mij'', legde hij me later uit. ,,Ik kon geen kant op.'' (Op de foto staat ze een cameraploeg te woord met de camera op een te laag neergezet statief).

 Ik ging wat meer naar achteren, want voor je het weet ben je zelf ook de pineut.

,,We hebben het gehaald! Ben je niet blij?'', riep Peter de Haan daar uit. Ik was best blij, het is leuk om mensen te zien die iets gewonnen hebben, net als met voetbalwedstrijden, maar het is niet per se aanstekelijk. Maar een feestje is altijd welkom. ,,Het leuke van dit is dat die mensen die van te voren al riepen dat wordt niks, wat halen ze zich in het hoofd, nu de mond wat is gesnoerd'', zei Jesse Wassenaar, die ook ergens achterin stond.

Alleen Andrea heb ik gezoend. Zij heeft er veel werk voor verzet en haar zoon heeft voorspellende gaven. Die moet je te vriend houden. (Foto is een detail uit een foto van Sipco Feenstra)