Natuurlijke selectie

In de GFT-container ligt een roze-beige blubber, het overblijfsel van de taartenwedstrijd (zie hieronder). De pissebedden en naaktslakken die normaal overal overheen krioelen als je die bak opendoet lijken er geen bek op te willen zetten. Misschien houden ze niet van vet en zoet.

In het vogelhokje had ik twee stukjes gelegd van de brownie-taart van Sjoukje. En daar zat gisteren een vogeltje (is het een koolmees? Ik heb een boekje nodig) stukjes af te peuteren. In de appelboom zat een soortgenootje, een vrouwtje denk ik, afwachtend te kwetteren. Zij kreeg de kruimeltjes, hij had het er maar druk mee. Op de foto zie je precies een kruimel in zijn snavel.

Natuurlijke selectie heb je dus zelfs op het gebied van banket - wat is de wereld toch leerzaam.

Let them eat cake

Acht taarten kwamen er gistermiddag bij mij op de keukentafel, en hoewel ze er niet eens zo groot uitzagen, waren ze zwaar en zoet. Zo zwaar, dat ik de rest van de dag niets meer hoefde. Al had ik maar kleine stukjes geproefd.



Het was Lolkjes idee (L staat links op de foto, naast haar dochter Annie), twee weken geleden, om zo'n wedstrijd te houden, met een publieksbeoordeling en een echte jury.


Het leek er eerst op, of alle taarten door vrouwen zouden worden gebakken, maar er kwamen toch nog twee mannentaarten, een met rabarber (werd erg origineel gevonden, al lekte hij alle kanten op) en een met walnoten (,,Het lijkt wel kots'', had een van de proevers op zijn formulier gezet).



Terwijl de jury - Teake Zijlstra, oud-LC-medewerker en ooit derde patissier op de Holland Amerika Lijn - nadacht, zochten bezoekers de tuin op, om een beetje uit de buurt van al die zware zoetigheid te komen. Tryntsje had net zo'n groen bloesje aan als mijn klimop.



Het publiek hing aan de lippen van jurylid Teake. Overigens leken de heren zich het minst om de uitslag te bekommeren.

Winnares werd Jantien, die van Teake een mooi rozet opgespeld kreeg. Ze was, met haar eenvoudige appeltaart, ook de publieksfavoriet. Zij mag zich een jaar lang Lekkerste Taart 2006 noemen.

Stemmen

Vandaag mochten we stemmen over de plannen voor het Zaailand. Mijn dichtsbijzijnde stemhok is in het Stadhuis, wat wel wat sjieks heeft.

Het eigenlijke stemmen over dat Zaailand, daar werd nogal op gemopperd omdat het ingewikkeld zou zijn.

,,U doet er wel lang over'', zei de meneer van de stemcommissie tegen mij, op een toon van we-hebben-er-weer-zo-eentje.

,,Dat komt omdat ik een foto van mijn vinger maak terwijl ik op de knop druk'', zei ik terug, alsof dat de normaalste zaak van de wereld was.

UV

Collega Erwin heeft een UV-pen gekocht. Die schrijft met onzichtbare inkt, en er zit een blauw UV-lampje aan waarmee je die inkt dan kunt zien. Fascinerend, en ze zijn gewoon bij de Blokker te koop.

Als je met dat UV licht op je tanden schijnt, lijken ze veel witter dan in het echt, zo vond ik uit op het toilet. Op de foto ziet het er anders uit dan in het echt, meer met een blauwe vlek op het gezicht, maar ook zo heeft het wel wat.

Suiker

Vanmiddag in de supermarkt kwam ik Huub Mous tegen, die een telefoon aan zijn oor hield en vroeg of er nog genoeg suiker in huis was. Ik schoot in de lach, want ik vind dat soort gesprekken vermakelijk.

Toen wist ik nog niet, dat Huub, die graag ferme uitspraken doet op internet, al dik een maand een eigen website heeft. Daarop meldt hij dat ik een lul ben, vanwege het gedoe rond het Zaailand. Misschien heeft hij gelijk: lees het zelf maar. Ik denk achteraf wel dat wat extra suiker geen kwaad kan, in huize Mous.

Zaailand

Het was absoluut de leukste manifestatie die ik in jaren in Leeuwarden heb meegemaakt. Zondag hadden Aart Nieuwland en anderen op het Zaailand met steigers, hoogwerkers en ballonnen een indruk gegeven van hoe groot het eigenlijk allemaal wordt, de nieuwe winkels en het Fries Museum. Woensdag is daar een referendum over.

Op het plein liepen allemaal Leeuwarders, die met zomaar andere Leeuwarders over al die plannen babbelden, en naar de ballonnen wezen die de hoeken aangaven van het dak van het Fries Museum. De foto heb ik gemaakt uit het bakje van een hoogwerker, zo hoog wordt dat dak dus.


Of mensen keken hoever de nieuwe winkels het zicht benemen op het Paleis van Justitie. De hoeken van die nieuwe winkelpanden kun je op de foto zien: die zijn met groen gaas bekleed en ze worden zo hoog als die ballon, ongeveer. Ja, je ziet inderdaad een stuk niet.



Er kwam wat inbeeldingsvermogen bij kijken, want de ballonnen woeien nogal heen en weer.

Hartstikke mooi. De gemeentelijke PvdA was er zelfs voor teruggekomen van een soort vergaderweekeind hoewel ze dat eerst niet wilden, hoorde ik op het plein. Boosaardige roddels natuurlijk, maar aardig om te horen.








Zelf mocht ik in de Bres wat voor- en tegenstanders introduceren en een discussie leiden. Er was lekker veel publiek, dat hield de boel wel aan de praat.






Eerst kwam Johan Vos, die vindt dat iedereen voor deze plannen moet stemmen. Want het is goed voor de stad en we moeten niet altijd zo negatief doen. Hij wond zich er even later op het plein ook ontzettend over op.




Daarna architect Chris Vegter, die het plan een soort lelijke jurk vindt: wat je er ook aan verstelt, je doet hem toch niet aan. Dus ook al krijg je de stof gratis, niet maken, die jurk. Van hem moeten we tegen stemmen.




Raadslid Piet van der Wal, die met een soort tekenfilmpje aantoonde dat de markt er straks niet meer op past is tegen die winkels.





En tenslotte Peter Walon, die het plan niet veel vond, en zei, stem maar tegen, ze willen zo graag met dat plein aan het werk, dus als dit niet doorgaat is er zo weer een nieuw en hopelijk beter plan. En daar is dan ook wel weer geld voor, zei Walon. Hij is dus tegen.



Ik weet nog niet wat ik moet gaan stemmen.

Suicidal Birds

De Suicidal Birds zijn twee vrouwen uit Bakkeveen, die heel veel succes schijnen te hebben in Engeland (al wordt er daar dan nooit over geschreven, want Engelse recensies zijn er bijna niet te vinden).
Gisteravond ging ik er met Kees en Hidzer heen, in de Gloppe. Daar was het succes een stuk minder. De zaal was bijna leeg, zeg maar. Maar als ze later heel beroemd zijn, kan ik zeggen: ik ben er destijds bij geweest.

Jongensbendes

De jongen van V & D heeft niet meer gebeld, maar zaterdag stond een van zijn collega's bij de winkeluitgang aan het Zaailand T-shirts te verkopen met een (Z) erop, voor 2,95.

,,We hebben alleen XL en XXL'', zei hij.

Komt dat omdat ze in Leeuwarden graag in een maatje te groot lopen, wilde ik weten, maar die flauwe grap ging hij niet in mee.

Hij wist ook niet wie er achter deze actie zit, zei hij. Ik opperde dat het misschien Erik Bos is, de directeur van deze V & D, die voor de plannen is. Er is een website bij dit gedoe, gemaakt door een Leeuwarder reclamebureau dat ook wel in het complot zal zitten.

Ondertussen schuifelde Piet van der Wal langs, van de plaatselijke Groen Links. Hij is tegen de bouw van nieuwe winkels op het plein, en was bezig kleine foldertjes met elastiekjes eraan aan fietssturen te hangen.

Ik werd helemaal opgetogen van al die rakkers op leeftijd die als jongensbendes aan het actievoeren zijn en kocht ook zo'n shirt voor Piet. Tom Sandijck kwam ook voorbij: hij kocht twee van die shirts. Hij is dan ook historicus. (De foto is met mijn telefoon gemaakt, Tom links, Piet rechts).

Aan de andere kant van V & D stond een kraampje van de Socialistische Partij, die heel erg tegen is.

,,Hebben jullie ook T-shirts'', vroeg ik, en hield trots mijn shirt met (Z) omhoog. Ze hadden alleen zwarte posters met Nee erop. En ze vonden het geloof ik ook niet een leuk idee.

Prettig weekeinde

Kijk, zo moet het zijn. Zon, krant, tuintje, stoel, kop koffie (rechts) met een stroopwafel, stadsgeluiden, carillon, auto's in de verte, vogels.

Ztunt

Deze week werd er bij de Oldehove zomaar een 'germaanse wegwijzer uit de middeleeuwen' gevonden. De gemeente Leeuwarden stuurde er een persbericht over rond en het haalde alle kranten.

Temeer omdat een 'stadsarcheoloog' zei dat het echt en uniek was. Er stond een Z tussen haakjes op: (Z). Nou, zei de stadsarcheoloog, misschien verwees dat wel naar het Zaailand.

Huh? Heette dat in de middeleeuwen al zo, met een z? En waren de Germanen zo stom dat ze vanaf de Oldehove het Zaailand, vijfhonderd meter verderop, niet konden vinden? Maar goed, ik ben geen archeoloog en de Germanen zijn niet voor niets uitgestorven.

Inmiddels weten we het. De steen is een stunt van een actiegroep voor nieuwbouw op het Zaailand. In de stad hangen overal posters met diezelfde Z (deze foto is in de Lombardsteeg gemaakt).

Vanmiddag stond er in de krant bovendien een advertentie van V & D. Ze verkopen er T-shirts waar die letter opstaat, en ze weten zogenaamd niet waar die vandaan komen. De baas van V & D is heel erg voor de Zaailandplannen. De gemeente, waar die archeoloog voor werkt, trouwens ook. Rara wie is die actiegroep.

,,Ik las in de krant over T-shirts'', zei ik zonet in V & D tegen een jongen op de kledingafdeling.

,,Die met die Z?'', begreep hij meteen. ,,Die hebben we nog niet binnen.''

Hij heeft mijn nummer opgeschreven en belt zodra ze er zijn.

Ik weet nog steeds niet wat ik moet stemmen over het Zaailand. Maar een winkel die zulke malle stunts uithaalt, daar stem ik altijd voor.

Smile

Vrolijkheid zit hem soms in de details. Op het plein voor het Stadhuis in Leeuwarden staat een boom, die nog voor koningin Wilhelmina is geplant, met een mooi hek eromheen. Daar zitten kleine kransjes van gietijzeren bloemetjes op.

Die zijn niet zo lang geleden opnieuw geschilderd, en bij een van de margrietjes heeft de schilder niet gewoon stipjes gezet, zoals bij de andere, maar een glimlachend figuurtje. Je kunt er jaren langs lopen zonder het te zien.

Margriet Brandsma

Margriet Brandsma is die streng kijkende vrouw die bij het NOS-journaal vroeger in Den Haag zat en nu vanuit Berlijn voor het journaal Duitsland en omliggende landen doet. Gisteren was ze in Leeuwarden, want ze heeft een boekje over Berlijn geschreven.

Ik mocht haar voor het publiek, in De Bres, ondervragen. In het echt is ze kleiner (dat zijn mensen van tv altijd) en veel minder streng.

Het grappigste was eigenlijk dat er een oude mevrouw binnenkwam, en aan Margriet B. vroeg of ze familie was van de Brandsma's uit Sint Annaparochie.

,,Ja dat is mijn tante Minie'', (of zo'n soort naam) zei Margriet. Want haar ouders kwamen uit Berlikum, zijn op een dag op de brommer naar Noord-Holland vertrokken en daar altijd gebleven, maar ze spraken thuis Fries.

Het is toch wel gek in deze provincie, je komt er binnen en het eerste wat ze willen weten is of je een van die-en-die bent.


(De foto's zijn van Kirsten van Santen, naast mij zit Kees, die in de pauze Duitse muziek van Klaus Wunderlich en zo draaide)

Selfkicker

Het weer is te mooi om platen, cd's, videobanden en dvd's te verkopen, zeiden de verkopers op de platenmarkt bij de Waag, zonet. Des te meer tijd voor lollige gesprekjes met klanten.

Zoals met de man met Amsterdamse tongval, die vroeg: ,,Johnny de Selfkicker, wanneer is die eigenlijk geboren?''

,,Wie'', vroeg de platenverkoper.

,,Johnny de Selfkicker, die dichter, wanneer is die geboren?''

,,Die heb ik niet'', zei de platenboer, die een zakelijke instelling had. ,,Ik heb wel een zelf-likker.''

Gelach van de anderen.

,,Die heb ik wel thuis zitten'', zei de klant, al even ad rem. ,,Die moet ik straks nog uitlaten.''

(Op de foto uit 1968 Hans Verhagen, Johnny de Selfkicker en Simon Vinkenoog in Den Haag. Foto van Ben Wolff.)

Raadselen der natuur

In een tuin als die van mij komt van alles op, en meestal spul waarvan ik me niet kan herinneren of ik het zelf gezaaid of geplant heb. Zo staat er een blauwe bloem (hierboven) die best wel eens onkruid kan zijn. En een paars bloemetje (hieronder), dat volgens mij geen onkruid is, maar ik heb geen idee wat dan wel. Zijn er experts die dit lezen? Voor dit soort dingen is het wereldwijde web tenslotte uitgevonden!



Raadselen 2

Dat valt toch wat tegen, op internet, of met de tuinkennis van de mensen die dit lezen. Het is nu een paar dagen later, ik kreeg enkel een mailtje van fotograaf Wietze Landman, die op de krant binnen gehoorsafstand zit, over het bovenste bloemetje. Dat is een scilla non-scripta, wist hij.

Die andere ben ik nu (twee week later) ook uit. Nicht Gerda mailt me dat het een Anemona Blanda is. ,,Zal ondertussen wel zijn uitgebloeid'', schrijft ze. ,,Maar het mooie is dat ze volgend voorjaar meestal met méér terug komen.''

Kortom: leve het internet, maar ik koop deze week een tuinboek voor dummies.

Eva digitaal

Sinds twee dagen heb ik een kastje van UPC, waardoor ik digitaal televisie ontvang. Het is wat scherper dan gewone televisie, maar soms stokt het beeld even en je hebt geen teletekst.

Wel heb je er ineens een massa zenders bij. Zes verschillende BBC's, Spaanse en Italiaanse tv, El Jazeera, betaalnetten en alle regionale omroepen van Nederland.

Daarom kon ik gisteren genieten van een live-optreden van oud-collega Eva Vriend bij Omroep Flevoland, die een verhaal had over de onthulling van een oorlogsmonument. Dat wil zeggen, dat zou onthuld worden, maar de hoogbejaarde Engelse oudstrijders hadden vertraging dus stond alles daar te wachten. De burgemeester was alweer weg, maar vond het zo belangrijk, dat ze straks weer terug zou komen, meldde Eva.

,,Je knipoogde niet eens'', sms'te ik na afloop naar haar. Want ze wist dat ik zou kijken.

,,Ik had wel het kettinkje om dat ik van de Leeuwarder Courant heb gekregen'', stuurde ze terug.

Empire State

Op het journaal was net iets over het Empire State Building in New York, dat 75 jaar bestaat. Ik nam er kort geleden deze foto van de meneer van de informatiebalie in de hal, die me toevertrouwde dat ik die avond beter niet naar boven kon gaan. Want je kon die avond niet erg ver kijken maar je moet altijd wel het volle pond betalen, zestien dollar.

Achter hem staan een relief van het gebouw en een kaart van de streek op de marmeren muur. Ook mooi, maar niemand keek ernaar.