,,We gaan naar Enge Buren'', kondigde Gerard Metz aan. ,,Dat is in de tent hiernaast.''
Ik was nog maar net op Madnes aangekomen, een festival dat al tien keer bij Nes is georganiseerd en waar ik nog nooit eerder was geweest. Wat, achteraf, heel dom van mij is.
Enge Buren zijn drie pretmannen (ik dacht even dat ze uit Buren kwamen) met muziekinstrumenten, die zo'n tent vol sportieve surfers in een mum van tijd aan de polonaise krijgen, of aan het roeien. Ze zingen liedjes voor vrouwen in de zaal, doen de Bee Gees uit hun discotijd, met hele goeie falsetstemmetjes, en dan met teksten van Nico Haak; ze doen Trafassi en Doble R en liedjes uit televisiereclames (,,ik hou van lekker wit, ik hou van lekker anders''), ze hadden zelfs een blokje Herman van Veen maar dan tot gabbermuziek bewerkt.
Intussen kreeg ik een filmpje doorgestuurd van collega Kirsten, die met Ira Judkovskaja op een meer was wezen zwemmen. ,,Nu jij nog'', schreef ze erbij.
Ik stuurde een foto terug van de Enge Mannen en het publiek. Het publiek zat net op de grond te roeien, de mannen waren aan een blokje carnavalmuziek begonnen en zongen: ,,He jasses / 'k Heb psoriasis / van mijn reet / tot aan mijn harses.''
Kirsten stuurde mij weer een foto die daar sterk op leek. ,,Deze krijg ik net van mijn vriendin Sascha'', schreef ze. ,,Die staat vlakbij je, met haar man Pepijn. Hij is kaal.''
Voor me stond een kale man met een mobieltje het feestgedruis te filmen. Ik tikte op zijn schouder en riep boven de muziek uit: ,,Ben jij de kale man van Sascha?''
Nee, dat was hij niet. Verder leken er weinig kale mannen te zijn, dat is meer iets voor Oerol denk ik. ,,Zeg maar tegen ze dat ik de enige in deze tent ben met een hoed op'', schreef ik.
Dat hielp. Een kale man een eindje verderop zwaaide ineens naar me en liep op me toe. Ik stelde me aan hem en Sascha voor en hij maakte een selfie van ons tweeën, dat hierboven staat. Je ziet bijna niks, maar als je er wat fotoshop overheen gooit, krijg je wat je hiernaast ziet. Het ziet eruit of we in paniek zijn, maar het was dus heel erg leuk. En het toont maar weer wat een zegening moderne communicatie is.
