Een bezoek aan de zevende Star Wars-film, The Force Awakens, in de enorme Imax-bioscoop in Amsterdam, is een belevenis, maar ook een aanslag op het korte-termijngeheugen.
Ik (alle films gezien in de bioscoop, wel eens in de Skywalker Ranch geweest) was er met Rik (alle films gezien, jaloers op wie ze allemaal in de bioscoop heeft gezien), Iris (heeft de films gezien in de door George Lucas aangegeven volgorde), Sybrig (de oudste drie films onlangs voor het eerst gezien, vroeger thuis was dat een mannenzaak, bovendien vond ze films snel griezelig), Coen (had al van een vriend gehoord wie er in de film sneuvelt, fijne vrienden zijn dat) en Menko (niet gevraagd, heeft ze vast ook allemaal achter de kiezen).
De film was een genot. In de bomvolle zaal applaudisseerden mensen toen de Millennium Falcon voor het eerst in beeld kwam, het ruimteschip uit vorige films, en ook als andere oude bekenden opdoken. We zaten nogal vooraan, waardoor de 3D niet fantastisch was, soms zag je dingen dubbel, vooral als ze wit of helder verlicht waren tegen een donkere achtergrond. Dat heb je in avonturenfilms in de ruimte nogal eens.
Zelf was ik met de trein gekomen, en ik zou met Rik in de auto mee terug naar het Noorden.
Rik en Iris liepen steeds sneller, en de rest leek het verstandig om er wat afstand van te nemen want mensen zijn vaak wat prikkelbaar op zulke momenten.
Op de foto hierboven zie je Menko en Coen gehurkt loeren naar het stel, dat ergens tussen de auto's naar een auberginekleurige Twingo zoekt.
,,Hij staat in het andere deel van de parkeergarage", legde een breed lachende man achter glas in een portiershokje (er zaten er twee, de andere lachte nog veel breder) uit, toen het besluit was gevallen om het maar ergens te gaan vragen. Zij konden het, zo bleek, aan het kaartje zien.
Iris wilde nog met ze in discussie over dat de bordjes en plattegronden hier niet deugen, maar daar gingen de mannen achter glas alleen nog maar breder van lachen.
