Metal is een wereldje op zich, van pompeuze en zware muziek (als de teksten niet religieus, beter gezegd, anti-religieus zijn, dan is het allemaal dood en ondergang) waar juist heel aardige mensen op afkomen.
Op zo'n festival steek je van alles op.
1: Van een kartonnetje voor zes biertjes kun je een hoed maken met een kruis.
Daar maakte ik meteen een foto van. ,,Dat doen ze bij metalconcerten al twintig jaar'', zei Pier Abe, metalexpert. ,,Maar voor jou zal het wel nieuw zijn.''
Halverwege de dag kwam Suze Bonnema een speciale taart brengen die een begraafplaats voorstelde met de Oldehove op de achtergrond. Op de grafstenen stonden de namen van de optredende bands.
,,Alles is eetbaar'', vertelde ze erbij. ,,Zelfs de Oldehove maar ik weet niet of die lekker is. Die heb ik gemaakt van rijstkoeken.'' Bij het maken had ze Within Temptation gedraaid, ,,dan kon ik lekker meezingen''.
Het is nooit wetenschappelijk onderzocht of metalfans meer urine produceren dan liefhebbers van andere muziekstijlen, maar op Into the Grave werd zoveel geplast, dat er halverwege de dag extra toiletten zijn bijgeplaatst. Het heeft misschien ook met het bier te maken. Want tegelijk met de toiletten kwam er een truck met nog meer Grolsch aan.
Je kunt twee kanten op in de Metal. Aan de ene kant heb je de ruige lui, zeg maar vikingen van nu, die zich helemaal uitleven. Aan de andere kant theatermakers, die halve kerkdiensten opvoeren.
Die eersten zijn bijvoorbeeld Enslaved, waar de bebaarde bassist voordat hij begon in een halve minuut een blikje Grolsch wegslikte.
De tweeden zijn Hell (bovenaan dit stukje), met gebrandschilderde ramen en al, waar de zanger achtereenvolgens met een doornenkroon, in monnikspij, met bebloed bovenlijf en een zweep en in een priestersjakje opkwam.
,As diehard as they come' stond er achterop het T-shirt van deze man. Maar hij merkte niets meer, ook niet toen ik wat omstanders bij hem op de foto zetten.
6: Iedere band, hoe onbekend ook, heeft fans die alles kunnen meezingen.
Dat viel vorig jaar ook al op. Vooraan bij de bands staan mensen die alles kunnen meezingen, hoe onverstaanbaar de zanger de teksten ook brult. Een enkeling - zoals hier bij Enslaved - doet zelfs verzoekjes.
,,We gaan oude shit spelen'', kondigde de zanger aan. ,,Een cover van een rockband die nooit is vergeten. Met John Paul, Robert en Jimmy...''
Het was de bedoeling dat het publiek nu als een man Led Zeppelin zou roepen, maar er werd van alles geschreeuwd tot Jimi Hendrix toe. Kijk, die wist ik dan weer wel.
(Deze foto's en meer, vooral van het publiek, staan hier op facebook)
