Een oude Peugeot

Elk jaar denk ik, nu moet die Peugeot 309 maar weg. Hij is al uit 1991, tenslotte en er zijn steeds allerlei kleine dingetjes mee.

,,Hoezo?'', vraagt Hans Peugeot dan, de meest motiverende garagehouder van de wereld. ,,Hij rijdt toch goed?''

Ik moet hem gelijk geven. Daarom is de auto nu bij Hans in Assen, voor de APK-keuring. Er was ook een dame uit Groningen, die zelf een andere Peugeot heeft, maar zielsgraag een 309 wil, omdat het zo'n rechte bak is zonder aerodynamische frutsels. Dat stimuleert.



En als je er dan af en toe een voorbij ziet rijden in 'Bridget Jones' diary'...



Of in 'Secrets and lies'...



Of er staat een geparkeerd in 'Festen', dan denk je, ach, ik hou 'm nog even als hij tenminste door de APK komt.




En zie je de blikschade in 'Taxi 2', dan denk je, de schade aan mijn auto valt tot nu toe eigenlijk ook nog wel mee.

(Wie wil weten in welke films zijn eigen auto voorkomt: kijk op deze site, waar mensen dat soort weetjes verzamelen.)

Kleuren en geuren zijn de nieuwe wereldmacht




Over twee weken wordt onze nationale protestzanger Armand 62, maar hij heeft nog al zijn haar en hij rookt tijdens zijn optredens volop wiet, die hij zelf hasjies noemt.

Ergens tijdens zijn optreden gisteravond in de Lawei - fantastisch was het, ik heb van alles meegezongen - vertelde hij dat hij een nieuwe mijlpaal in zijn leven gepasseerd is. ,,Ik heb meer dan honderd kilo hasjies gerookt'', zei hij. ,,En ik ben zelf maar zestig kilo.'' Dat betekende veertig kilo shit, grinnikte hij erachteraan. ,,Na 1 juli mag dit niet meer'', zei hij toen hij zichzelf weer een vuurtje gaf, en ook daar grinnikte hij. Want Armand gaan ze zoiets natuurlijk niet verbieden.



Tussen alle eigen liedjes door deed hij ook een parodie op 'Met de vlam in de pijp' van Henk Wijngaard, de trucker-zanger die net als Armand vroeger uitgebracht werd door platenbaas Johnny Hoes. Hoes had wel eens verbaasd gezegd: ,,Negen elpees maken over die stomme vrachtwagens en ze nog verkopen ook!'' Armand zong: 'Met de vlam in de pijp / loop ik door de Khyberpas / met mijn dertig kilo hasjies / ver van huis maar in mijn sas'.


,,En dan ga ik nu mijn grootste hit doen'', zei hij. ,,'Ritme van de regen'.'' Weer grinniken, want hij bedoelt natuurlijk 'Ben ik te min', dat de meeste mensen wel kennen.

Liefhebbers onderscheiden zich door ook de andere liedjes mee te zingen, als 'Op de tandem naar Marokko', 'De oorlog woedt in jezelf', 'Fuck de blues', 'Dat is juist de pest' of 'Blommen, kinders'. Dat wil zeggen: iedereen zong de refreinen mee. Maar achter me stonden een paar jongens, midden twintig schatte ik zo, die alle liedjes van A tot Z meezongen! En ze zagen er helemaal niet als hippies uit.



Dit is Jeroen uit Oldeholtpade, 27. Zijn ouders hebben platen van Armand in de kast en hij heeft ze op zijn pc gezet. Zo raar vond hij het zelf niet dat hij zo tekstvast is: hij kent wel meer leeftijdgenoten die Armand draaien.



En dit is Wolter uit Wolvega, 25. Wouter vertelde dat ook zijn ouders platen van Armand in de kast hebben. ,,Maar ze hebben me verteld dat ze zelf nooit hebben geblowd'', zei hij. Het was te donker om te zien hoe hij daarbij keek.




Aan het eind van de avond deed Armand een van zijn nummers samen met de Osdorp Posse. Voorman Def P (op de foto omhelzen ze elkaar) zei ook dat hij een groot fan was, maar dat lijkt mee te vallen, want hij vroeg Armand of hij zometeen 'Meneer de president' ging doen. Wat een nummer van Boudewijn de Groot is. Zo'n fout hadden Jeroen en Wolter nooit gemaakt.

(Lees ook dit)

De Rode Pimpernel




De Rode Pimpernel is de hoofdpersoon van een avonturenboek uit het begin van de vorige eeuw van barones Orczy. Tijdens de nasleep van de Franse revolutie voorkomt deze gemaskerde held dat allerlei edellieden hun hoofd kwijtraken onder de guillotine.

De Fransen staan voor een raadsel, want ze weten niet dat het Sir Percy Blakeney uit Engeland is. ,,They seek him here, they seek him there, those Frenchies seek him everywhere. Is he in heaven, is he in hell? That damned, elusive Pimpernel.''

Scarlet Pimpernel is ook de schuilnaam van de maker van 'Fitna', de film van Geert Wilders die sinds een uur of twee op internet staat. Deze Scarlet Pimpernel heeft een heleboel griezelige internetbeelden en krantenkoppen aan elkaar geplakt en er muziek uit de Notekrakersuite van Tsjaikovski en Peer Gynt van Grieg onder gezet. Een echt internetfilmpje, maar dan beroemder.



Filmische vondsten stopte Scarlet Pimpernel er niet in, behalve aan het eind, waar de letters FITNA zo vervliegen dat er FIN overblijft. Heel arty, alsof het hier een Franse kunstfilm betreft. Hadden ze het woord omgedraaid, dan had er ANTI F gestaan. En nu we bezig zijn: NAIF had ook gekund. Of FIAT. Of FIANT, wat vast en zeker middelnederlands is voor 'vijand'.

Zouden het verwijzingen naar deze Pimpernel zijn? Zouden de twee afgehakte hoofden verwijzen naar de guillotine? En al die citaten over Allah's wil... Barones Orczy meende dat het God's wil was geweest, dat ze ooit de Rode Pimpernel bedacht.

Maar misschien betekent het ook wel helemaal niks. Het is tenslotte maar een internetfilmpje.

Dylanfan



Hoewel ze in het jaar is geboren dat Bob Dylan zijn album 'Desire' uitkwam, is collega Kirsten fan en kenner van zijn werk. En van de film 'I'm not there', waarin zes verschillende acteurs Dylan-achtige figuren spelen.

In Friesland draait die niet maar in Groningen wel, zodat ze daar gisteren een grondige inleiding van drie kwartier hield. Ik was even mee, voor de gezelligheid en omdat ik de film best een tweede keer wilde zien.

Als voorbereiding had ze alles over Dylan gelezen wat ze thuis heeft staan en zijn platen gedraaid, zelfs onderweg in de auto naar Groningen. ,,Nu heb ik voorlopig ook wel even genoeg van hem'', zei ze op de terugweg. ,,Ik denk dat ik hem in het bejaardentehuis wel weer eens draai.''



Dit is de trailer van 'I'm not there', vooral aanbevolen voor Dylanfans en degenen die de inleiding hebben gehoord.

Hugo Claus en het Fries



Voor zover ik weet heeft Hugo Claus een zinnetje Fries geschreven, namelijk in het scenario voor de film 'Dorp aan de rivier' van Fons Rademakers.

Max Croiset speelt dorpsdokter Van Taeke, die eigenlijk Fries is maar in Brabant werkt. Hij drinkt wel eens een borrel met Bernard Droog, die hij vertelt dat hij later weer teruggaat naar Friesland.

Jaren terug gebruikte ik het zinnetje in een stuk over de Friese film, want het is een leuk onzinnig weetje. Omdat de hele Leeuwarder Courant nu online staat, was er zo een digitaal knipsel van te maken.

Goedgelovigheid




Een tijdje terug was ik bij de seizoenpresentatie van Tryater. Daar werd ondermeer een klein stukje opgevoerd van een schoolvoorstelling, waar de twee acteurs een enorme, zachte wereldbol voor zich uitrolden, een kruising tussen een poef en een globe. (De foto is van Karel Zwaneveld)

Ik was helemaal gefascineerd door dat ding. ,,Waar koop je die?'', vroeg ik aan de woordvoerster van Tryater. ,,Die hebben we zelf gemaakt'', zei ze.

Dat leek mee ongelooflijk, dus ik vroeg het ook aan de nieuwe zakelijk leidster. Ze gaf vrijwel hetzelfde antwoord: decorbouwers Ykje Hibma en Durk Kramer hadden het gemaakt. Alle lof!



Tot ik gisteren precies zo'n bal zag liggen bij boekhandel Donner in Rotterdam. Ze zijn er in wel zeven maten, de grootste is 799 euro. Provinciaaltjes kun je ook alles wijsmaken.

Liefjes en spuitborsten




,,Wat een liefjes allemaal'', verzuchtte Yvonne Bleize, wethouder van cultuur in Leeuwarden, gistermiddag in de Harmonie. Ze zat in de jury van de Vers Revue, een gedichtenwedstrijd voor scholieren.

In die jury zat ook dichter Mustafa Stitou. ,,Vannacht was het half vijf op het Boekenbal'', vertelde hij. ,,En vanmiddag ga ik met de trein naar Parijs, ik hoop dat ik hem haal.'' Ik was zelf het derde jurylid.

Het was zo'n lekkere kabaalmiddag, waar steeds zes dichters per groep (klas, heette dat vroeger) optraden, van het Augustinus College in Groningen, Beyers Naude en Piter Jelles in Leeuwarden. De rest van de klas was mee als aanmoediging, twee meisjes hielden een bord omhoog met steun voor Louise en Noortje. Iedereen was verrassend stil als er werd voorgelezen.

In een pauze trad Dette Glashouwer van Suver Nuver op, die tot grote hilariteit in een konijnenpakje opkwam met pluisjes op haar borsten. Na twee of drie malle gedichten (,,mijn neus lijkt op een vergiet met twee gaatjes'') kneep ze in die borsten en spoot twee stralen water de tribune in. Ah! Poezie!



Het bepalen van de twee winnaars (zie hiernaast, het zijn Jesse de Jong van het Piter Jelles en Jonathan van Eerden van het Augustinus College) is meer werk dan ik dacht, omdat we het in het algemeen met elkaar eens waren, maar de persoonlijke favorieten ver uit elkaar lagen. Gelukkig waren er ook vier eervolle vermeldingen. Alle zes verzen die we uitkozen bleken door jongens te zijn geschreven. ,,Dat is wel passend in de Vrouwenweek'', vond het enige vrouwelijke jurylid.

De Nederlandse film



Bij een sneak preview in de bioscoop weet je niet wat voor film je zult gaan zien, alleen dat het er eentje is die nog in premiere moet gaan.

Zonet was het 'Zomerhitte', naar het Boekenweekgeschenk van Jan Wolkers van een paar jaar geleden, geregisseerd door Monique van de Ven.

,,Oh my god!'', riep iemand achterin de zaal heel luid toen de titel in beeld verscheen. Want de Nederlandse film is in het algemeen niet de favoriet van het sneakpubliek.

Nog heftiger was de reactie pal voor me, waar vier mensen opstonden - de namen van de acteurs waren nog niet eens in beeld - en de zaal verlieten.

Op het doek reed een auto door een heuvelachtig woestijnlandschap. Afghanistan, stond er. Verderop in de zaal, zag ik in de schemer, schuifelde nog een stel naar buiten.

Misschien waren die bezoekers gewoon niet lekker, misschien hadden ze een vooroordeel tegen de Nederlandse film. Hoe dan ook, als ze allemaal een minuut langer waren blijven zitten, hadden ze een vrachtwagen zien ontploffen.

(Of de vertrekkers gelijk hadden hou ik nog even voor me, lees volgende week de krant maar)

Hey! Sona sona



De kranten van dit weekeinde zwelgen in ouderdom, verval, geheugenverlies Alzheimer en dementie, alsof ze dat met elkaar hebben afgesproken. Het komt van de boekenweek, die aan ouderdom gewijd is.

Daar helpt alleen een goede dosis Bollywoodmuziek tegen, zoals het nummer 'Sona sona', een lied uit 'Major Saab', een film waar verder niet veel aan schijnt te zijn. Ik draai het de hele tijd, vooral dat lekkere Hey! dat ze af en toe zingen, daar blijft een mens niet stil bij zitten. Waar het lied over gaat weet ik niet.

Tante Lolkje








,,Wie is jouw leukste familielid'', vroeg Jochem van Gelder in het NCRV-programma Rootz aan Anne Siet Algra.

,,Tante Lolkje'', zei ze meteen.




















Daar was zomaar onze Lolkje op tv! Afgelopen zaterdag al! Maar ze had er uit bescheidenheid niets over gezegd, niet aan ons en al helemaal niet aan haar leerlingen.

Op zulke momenten ben je dankbaar voor www.uitzendinggemist.nl. Al is het niet een programma waar ik snel weer naar zal kijken. Zoveel knusheid, dat kan geen mens verdragen.






































Zo moest tante Lolkje familieleden herkennen aan plaatjes van neuzen. Haar eigen zat daar ook bij, maar die herkende ze niet. ,,Ze had ook beter moeten kijken en luisteren'', verweet haar nicht Anne Siet.









,,De grote Rootz-cup'' ging toch naar de Algra's, maar ze moesten hem toen de studiolampen waren gedoofd meteen teruggeven, want de NRCV reikt hem bij de volgende uitzending weer aan een ander uit. Heeft tante Lolkje zelf verklapt. Gelukkig zat er ook een Wildwest-arrangement voor de hele familie in Didam bij.

You can't handle the truth



Dit is het filmpje dat met goedkeuring van Jack Nicholson gemaakt is voor Hillary Clinton. Allemaal filmfragmentjes, slim uitgekozen. Vooral dat uit 'Five easy pieces', ,,Okay, I'll make it as easy for you as I can''. Als ze de rest van die zin - hij wordt er het restaurant om uitgegooid - hadden laten zien was Hillary er niet blij mee was geweest.



En dit is de parodie op dat filmpje, gemaakt door medestanders van Barack Obama.
Wat een leuke showbizzverkiezingen zijn het toch. Hebben we het nog niet eens over de filmpjes met Chuck Norris voor Mike Huckabee, die pas echt idioot zijn.

Leesportefeuille






Op magmypic kun je eigen foto's in omslagen van bestaande bladen plakken. Totaal zinloos, maar toch aardig om te doen.